Roomsblauwe partijen willen frontale aanval op stakingsrecht

De geplande stakingsacties bij de spoorwegen kunnen op weinig begrip rekenen bij de politieke verantwoordelijken. Voormalige spoorbaas Etienne Schouppe, thans CD&V-voorzitter, stelt: “Het moet gedaan zijn met de oekazes van de bonden”. Het wordt duidelijker waarom verschillende CD&V’ers zo positief zijn over Sarkozy: ook zij willen een frontale confrontatie aangaan met de arbeidersbeweging.

In Humo stelde nieuwbakken CD&V-minister De Crem dat hij bewondering heeft voor de Franse president Sarkozy omdat deze “ondanks de stakingen geen duimbreed afwijkt van zijn verkiezingsbeloftes. Inclusief zijn aankondiging om ook op sociaal vlak hervormingen door te voeren.” De Crem omschrijft dit als “politieke moed en durf”. Ook Leterme bekent dat Sarkozy “getuigt van lef” en dat hij “bereid is om risico’s te nemen”. Om te besluiten: “Dat spreekt me wel aan”.

De nieuwe regering is nog geen week gevormd of er wordt al hard uitgehaald naar de arbeidersbeweging. CD&V en Open VLD vinden dat het gedaan moet zijn met stakingsacties bij het spoor. De acties van de onafhankelijke spoorbond OVS worden aangegrepen om de eis voor minimale dienstverlening opnieuw boven te halen. Voor de liberalen is dat een “absolute eis”. Fractieleider Tommelein: “Het is niet meer van deze tijd om zomaar de boel plat te leggen.” En dat komt dat van een fractieleider van een partij die mee de regering plat liet leggen gedurende een half jaar…

De eisen voor minimale dienstverlening zijn niet nieuw, het zijn pogingen om het stakingsrecht te ondermijnen. Dit soort eisen wordt nu bovengehaald omdat de afgelopen jaren amper pogingen zijn gedaan vanuit de spoorbonden om de gebruikers van het openbaar vervoer te betrekken in de acties voor meer middelen en personeel. De afgelopen weken werd meermaals duidelijk dat er enorme tekorten zijn en dat dit mee aanleiding geeft voor vertragingen. Technische problemen worden afgewisseld met personeelstekort en het opdrijven van de flexibiliteit door onder meer verloven niet toe te kennen. Het ongenoegen bij het personeel is erg groot en wordt veroorzaakt door de pogingen van de directie – in opdracht van hun politieke oversten – om effectief met een minimale dienstverlening te werken in plaats van een maximale dienstverlening. De pogingen om met zo weinig mogelijk middelen treinen te laten rijden mislukken. En nu wordt geprobeerd om de verantwoordelijkheid daarvoor op het personeel af te wentelen?

Voor politici die mee aan de kant van de directie staan, is dat de gemakkelijkste optie. CD&V-voorzitter Schouppe is daar als voormalige spoorbaas natuurlijk een goed voorbeeld van. Die verklaarde dat de vakbonden een systeem van “minimale dienstverlening” bij stakingen zullen worden opgelegd, of ze dat nu willen of niet.

Wij verzetten ons tegen deze beknotting van het stakingsrecht. Bovendien tonen de uitspraken van de politieke formaties hier nog eens aan dat de arbeiders over geen enkel politiek verlengstuk beschikken. De acties van het spoorpersoneel zijn begrijpelijk en zouden moeten gekaderd worden in een campagne gericht op het verenigen van het ongenoegen van personeel en reizigers in een gezamenlijke strijd voor meer middelen en bijgevolg betere dienstverlening. Daar hebben de traditionele partijen geen oren naar, om politiek gehoord te worden zullen we moeten bouwen aan een eigen politiek instrument: een arbeiderspartij.