Het Committee for a Workers’ International bereidt zich voor op 2008

Begin december vond een bijeenkomst plaats van het Internationaal Uitvoerend Bureau van het CWI, een internationale leiding die wordt verkozen op het vierjaarlijkse wereldcongres met afgevaardigden van alle nationale afdelingen. De komende maanden verwachten we een intensere klassenstrijd. Nu reeds heeft de media het steeds meer over de mogelijkheid van economische problemen en zelfs van recessie.

Op het Internationaal Uitvoerend Bureau (International Executive Committee, IEC) bevestigden de aanwezigen van alle continenten het perspectief van een economische achteruitgang van het kapitalisme en tegelijk een opgang van strijd door de arbeiders en armen. De enorme zeepbellen van de schulden hebben de economie een tijdlang vlottend gehouden, maar komen stilaan op het punt doorprikt te worden. Tientallen miljarden dollar zijn nodig om banken en grote bedrijven te redden, terwijl miljoenen armen – ook in de rijkste landen – bedreigd worden door extreme armoede en dakloosheid.

Het IEC bediscussieerde eerst de situatie in Latijns-Amerika, het continent waar een aantal van de meest inspirerende strijdbewegingen van de afgelopen periode plaatsvonden. Het CWI kan rekenen op een enorme interesse in haar standpunten, onder meer in Brazilië waar Socialismo Revolucionario in de P-Sol (Partij voor socialisme en vrijheid) een consequente en strijdbare links-socialistische factor vormt. Op het IEC werd onder meer gediscussieerd over het referendum in Venezuela en de grondwetgevende raad in Bolivia. Ook in andere landen is er een onstabiele situatie.

Ontwikkelingen op wereldvlak

De discussie over de ontwikkelingen van de wereldeconomie en de verhoudingen tussen de grote wereldmachten duurde twee dagen op de IEC-bijeenkomst. Er werd onder meer ingegaan op de crises die ontwikkelen in Azië met de recente opstand in Birma maar ook in andere landen. Er waren tussenkomsten van kameraden uit Pakistan, Sri Lanka, India en Maleisië, waar momenteel de grootste oppositiebeweging op 10 jaar tijd plaats vindt.

In deze discussie werd ook ingegaan op onder meer de verkiezingen in Australië en de situatie in Afrika. Daar was er vooral aandacht voor de situatie in Nigeria en de machtsstrijd aan de top van het ANC waar aangetoond bewezen wordt hoe rot het Zuid-Afrikaanse kapitalisme is.

IEC-leden uit de VS beschreven de groeiende oppositie tegen de kapitalistische partijen. Bush is steeds minder populair omwille van de oorlog in Irak, maar ook de asociale politiek in eigen land. In de discussie werd ook ingegaan op de situatie in het Midden-Oosten en Rusland.

Een belangrijke discussie onder kapitalistische economen, maar ook onder marxisten, is deze over de rol van de Chinese economie en de impact op de wereldeconomie. Die economie staat niet sterk genoeg om een neergang van de wereldeconomie te verzachten of zelfs te vermijden. Bovendien zijn er immense interne tegenstellingen, met onder meer de grote kloof tussen rijk en arm, wat kan leiden tot grote confrontaties en veranderingen in het bewustzijn.

In Azië en Afrika gaat de extreme uitbuiting gepaard met grootschalige corruptie en al dan niet openlijke dictaturen. Op het IEC werd duidelijk gemaakt dat een neergang van de wereldeconomie niet automatisch zal leiden tot een explosie van klassenstrijd op de werkvloer. Maar er is een enorme woede en ongenoegen – tegenover de regeringen, patroons en ook steeds meer tegen politici en politiek in het algemeen.

Europa en nieuwe arbeiderspartijen

Acties van arbeiders botsen vaak op tegenkanting van hun leiding. Dat zorgt voor een toename van het aantal initiatieven dat van onderuit begint. In verschillende landen zijn er nieuwe arbeiderspartijen opgezet of initiatieven in die richting. De ervaring met de P-Sol in Brazilië kwam uitgebreid aan bod in deze discussie op de IEC-bijeenkomst.

In Europa is er op dit ogenblik amper een politiek antwoord op het heersende neoliberale beleid van alle traditionele partijen. Maar aan deze periode komt er een einde. Er werd onder meer ingegaan op ontwikkelingen van linkse formaties als Die Linke in Duitsland, de Italiaanse Prc, de Nederlandse SP, de Schotse SSP en andere initiatieven in Groot-Brittannië, Frankrijk, België en Griekenland.

In de discussie over Europa was er heel wat aandacht voor de arbeidersstrijd van de Franse spoorarbeiders en de Duitse treinbestuurders. Die bewegingen waren symptomatisch voor de veranderingen in het bewustzijn van de arbeiders in Europa. Dat wordt aangevuld met “nieuwe” thema’s zoals ecologie, een thema dat vooral in Griekenland sterk aan bod komt. Maar ook op anti-fascistisch vlak blijven we erg actief, onder meer in Oostenrijk.

Opbouw van het CWI

Eén dag van de IEC-bijeenkomst (die een week duurde) volstond amper om in te gaan op het vele werk dat gedaan wordt door CWI-leden in verschillende landen. Trotski stelde ooit dat revolutionairen zelf ontwikkelen naarmate hun taken groter worden. Zelfs in een relatief moeilijke periode maken CWI-leden duidelijk dat de strijd voor socialisme de enige uitweg biedt. Vele leden hebben aangetoond dat ze in staat zijn om leiding te geven en om strijdbewegingen te winnen. Op dit ogenblik gaat het nog om kleinschalige successen en soms ook nederlagen, maar ook daaruit kunnen veel lessen getrokken worden indien we ze degelijk analyseren.

Doorheen alle verslagen weerklink een echt vertrouwen en een gevoel dat de openheid voor een socialistisch alternatief zal toenemen. Dat zal de mogelijkheid bieden om onze organisatie verder uit te bouwen met de beste strijdbare elementen. Een begrip van de geschiedenis, met inbegrip van het vieren van revoluties en andere historische gebeurtenissen, is belangrijk om ons voor te bereiden op de toekomst. Daarnaast moeten we ook proberen om onze middelen te versterken: onze tijdschriften, websites,…

Het IEC werd afgesloten met korte sessies over het werk in Nigeria, Zuid-Afrika en Pakistan. Dat was bijzonder verhelderend. Dat had op zich al volstaan om de vastberadenheid van de IEC-leden te bevestigen.