CAP: conferentie brengt meer duidelijkheid en verkozen structuur

CAP hield op 20 oktober een nationale bijeenkomst met als doel om het initiatief een duidelijker profiel te geven en sterker te structureren. Na de verkiezingen van 10 juni bleek dat daar dringend nood aan was. Enerzijds merken we immers een enorme openheid en een zoektocht naar een alternatief, anderzijds heeft CAP te kampen met een weinig professionele organisatie en een vaag profiel.

In de verkiezingscampagne waren beide elementen reeds duidelijk aanwezig. Het enthousiasme was erg groot onder de kandidaten en militanten van CAP. Anderzijds slaagden we er niet in om een electorale score te behalen. Uiteraard werd er niet verwacht om een grote doorbraak te maken, maar ook het vage profiel van CAP speelde een rol. De centrale slogan “een andere politiek is nodig” kon even goed door rechtse partijen worden overgenomen.

Politiek profiel van CAP

Op de conferentie van 20 oktober moest daar een antwoord op geboden worden. Er is nood aan een duidelijk profiel van CAP als “zelfstandige politieke beweging die, in dialoog met partners, de vorming van een nieuwe arbeiderspartij (d.w.z. een partij van diegenen die leven van een loon of een uitkering en hun gezinnen wil bevorderen). CAP komt op voor het vervullen van de behoeften van iedereen door de verdediging en uitbreiding van collectieve openbare dienstverlening en verzet zich tegen een maatschappij die enkel gericht is op winstbejag. De politiek van privatisering en liberalisering ondermijnt ons sociaal weefsel, onze leefomgeving en onze werkvoorwaarden. De eerste voorlopige basis voor CAP vormt de algemene lijn van het CAP-programma voor de federale verkiezingen.” Hiermee moet CAP duidelijk maken waar het politiek gezien staat.

Rond dit punt was er heel wat discussie met een aantal stemmen om louter te bepalen dat CAP opkomt voor de vorming van “een nieuwe partij” en daartoe “stap voor stap werkt aan een programma voor een andere maatschappij en een andere politiek gebaseerd op de noden van de meerderheid van de bevolking.” Het verschil kan voor sommige lezers beperkt lijken, maar de inhoudelijke profilering van de formulering in de paragraaf hierboven is volgens ons veel duidelijker omdat het een klasseninhoud geeft aan het soort partij dat we uiteindelijk willen en een politieke oriëntatie van welke “andere politiek” we willen: een politiek die opkomt voor de openbare diensten, tegen privatiseringen en liberaliseringen, geen samenleving die enkel gericht is op winstbejag. Uiteindelijk werd in de stemming vastgehouden aan het oorspronkelijke voorstel.

Structuur

Een ander discussiepunt ging over de structuur van CAP. Welk soort ambitie draagt het initiatief uit en hoe denken we dit te kunnen realiseren? Ook op dit vlak was er een controversiële discussie. Opnieuw leek het over een detail te gaan, maar de hoogte van het lidgeld drukt wel degelijk uit wat de ambitie van een beweging is. CAP is een “zelfstandige politieke beweging” en haalt al haar middelen bijgevolg bij haar leden en sympathisanten. Als we met CAP stappen vooruit willen zetten en professioneler willen werken, zal het nodig zijn om meer inkomsten te hebben en meer permanente inkomsten.

Daartoe werd voorgesteld om een lidgeld van 25 (voor werkenden)/12 euro (voor niet-werkenden) per jaar te vragen aan de leden, liefst met een maandelijkse betaling van 1 (of meer…) euro. Een maandelijks lidgeld van 1 euro is niet veel in vergelijking met andere partijen of vakbonden. Anderen stelden voor om het lidgeld lager vast te stellen: tot 5/3 euro per jaar. Hoe CAP dan wel aan haar middelen zou komen om een ernstig project uit te werken, was ons niet duidelijk. Maar uiteraard moeten we flexibel zijn in de toepassing van de hoogte van het lidgeld. Als 25/12 euro voor iemand niet haalbaar is, kan dit CAP-lid uitzonderlijk minder betalen.

Een volgend discussiepunt was de samenstelling van een nationaal comité en secretariaat. Er werd voorgesteld om een nationaal comité te verkiezen met 2 vertegenwoordigers per provincie. De werking in Brussel-Halle-Vilvoorde wordt daarbij als provincie gezien, met die opmerking dat leden in de Brusselse rand zelf kunnen kiezen als ze aansluiten bij de werking in Vlaams Brabant of die in Brussel. Vanuit de verschillende provinciale werkingen was er een voorstel inzake kandidaten. Van de 16 kandidaten waren er 5 vertegenwoordigers van LSP/MAS.

Voor het nationaal secretariaat waren er aanvankelijk 9 kandidaten (waaronder 3 vertegenwoordigers van LSP/MAS). Tijdens de voorstelling van de kandidaten bleken er plots een aantal extra kandidaten te zijn, waaronder Lode Van Outrive die niet aanwezig was op de conferentie. Op een vergadering in Diest hadden onder meer Lode beslist zichzelf kandidaat te stellen, maar er was toch enige onduidelijkheid hieromtrent. Ook voor de conferentie was het niet duidelijk of dit betekent dat Lode zijn eerdere commentaren als zou CAP ten dode opgeschreven zijn, intrekt. Ook is het niet duidelijk of Lode zich opnieuw wil inschakelen in de opbouw van CAP. Het zou een vreemd signaal zijn om nu dit soort mensen aan de leiding van CAP te plaatsen. De kandidatuur van Lode en Danny Carleer uit Leuven werd dan ook ingetrokken. Jules D’Oultremont en diens Limburgse groep blijven verder samenwerken met CAP, zonder onmiddellijk in de leidinggevende structuren actief te worden. Jef Sleeckx besloot zich ook kandidaat te stellen voor het secretariaat, wat algemeen aanvaard werd door de conferentie.

LSP/MAS denkt dat het de werking van CAP enkel zou bemoeilijken indien het secretariaat zou samengesteld zijn uit een aantal personen die het niet eens zijn met de uitbouw van CAP als zelfstandige politieke beweging die ijvert voor de ontwikkeling van een nieuwe arbeiderspartij. Het zou van het secretariaat een discussieclub maken zonder enige dynamiek laat staan beslissingsmogelijkheden.

We zijn tevreden dat er uiteindelijk 16 vertegenwoordigers van de provincies zijn verkozen alsook 10 secretariaatsleden. Van die 26 verkozenen zijn er 8 vertegenwoordigers van LSP/MAS, wat meteen ook een antwoord biedt op die criticasters die van aan de zijlijn stellen dat LSP/MAS het initiatief zou "domineren". Het nationaal comité zal om de paar maanden vergaderen, het secretariaat om de 2-3 weken. De kern van de werking van CAP zal bij de lokale afdelingen liggen en de regionale structuren.

Houding van LSP/MAS tegenover CAP

Na de verkiezingen is er heel wat kritiek gekomen op CAP. De conferentie maakte nogmaals duidelijk dat er een wil is om verder te gaan en een enthousiasme. De ruim 150 aanwezigen namen bewust deel aan een conferentie met een weinig mobiliserend onderwerp als de interne functionering. LSP/MAS heeft in de opbouw van CAP steeds met een open vizier haar standpunten en kritieken geformuleerd. Ook nu hebben we dat opnieuw gedaan rond de kwesties van de inhoudelijke profilering van CAP, de structuur en ambitie van CAP en de openheid tegenover formaties die hun eigenheid willen behouden in CAP.

Op de vraag of we niet moeten afstappen van het voorstel om per organisatie die als organisatie aansluit een vertegenwoordiger naar het nationaal comité te sturen, antwoorden we negatief. Daarvan afstappen, betekent dat we een drempel zouden inbouwen om andere groepen te integreren in de werking en structuur van CAP. Ook brachten we naar voor dat het niet correct is om te stellen dat bilaterale verhoudingen nodig zijn tegenover alle radicaal-linkse formaties (inclusief LSP), maar dat er vanuit LSP een integrale verhouding is: wij maken integraal deel uit van CAP, maar behouden desalniettemin onze eigenheid. Dat integrale aspect bleek overigens ook op de conferentie die werd voorgezeten door CAP-secretariaatslid en LSP/MAS-lid Nadine Mertens.

Verdere campagnes

Nu een aantal problemen inzake structurering en profilering van CAP een begin van antwoord hebben gekregen, zal het er volgens LSP/MAS op aankomen om aan het werk te gaan en via concrete campagnes te bouwen aan een politiek alternatief. In de namiddag van de conferentie werden een aantal campagnes voorgesteld. Een delegee van Total kwam de campagne “voor het behoud van de sociale zekerheid” voorstellen met een geslaagde presentatie. De delegaties van Total en Degussa liggen aan de basis van een campagne waarmee woensdag een informatievergadering wordt georganiseerd in Antwerpen. Bij deze een warme oproep: woensdag om 19u30 in de gebouwen van de Algemene Centrale (Van Arteveldestraat te Antwerpen, vlakbij de Roosevelt).

Verder stelde Frans Leens een campagne voor tegen het nieuwe project van Europese Grondwet en tegen het neoliberale Europa. Georges Declerck had het over de campagnes tegen de sluiting van postkantoren. Andere sprekers gingen in op tal van andere initiatieven waarbij CAP al dan niet direct bij betrokken is.

Het globale bilan van de conferentie is positief, ook al kwamen een aantal zwakheden naar voor. De noodzaak van meer structuur en een betere voorbereiding van een conferentie (de chaos van een puur voluntaristische aanpak mag niet domineren) was evident aanwezig, dit leidde overigens tot terechte vragen inzake democratische betrokkenheid. Er zal een sterkere structuur nodig zijn, het is geen schande dat CAP als nieuwe beweging nog wat worstelt om daar te raken maar het wordt frustrerend als iedere stap vooruit zo moeilijk is. Op 20 oktober zijn een aantal stappen vooruit gezet, nu zal het erop aankomen om die te concretiseren en in te vullen!

> Hier kan je de functioneringsprincipes van CAP lezen.