Neen aan de publiek-private samenwerking in Antwerpen

Voor de verlenging van de tramlijnen 5,7 en 10 in Antwerpen wordt door De Lijn en de Vlaamse overheid een publiek-private samenwerking opgezet. De privé investeert mee in de aanleg en het onderhoud van de tramlijnen. Maar zoals Herman Welter vandaag in Gazet van Antwerpen schrijft: "Geen enkele privéfinancier doet iets voor niets". Op langere termijn betaalt de gemeenschap meer.

Herman Welter brengt een terechte kritiek op publiek-private samenwerking (PPS). Natuurlijk voelt hij wel iets voor een snelle doortrekking van de lijnen 5 en 10 tot in Wijnegem en van de lijn 7 tot in Boechout, dat is ook logisch. Maar de vraag is natuurlijk wat de prijs ervoor is. En dan hebben we het niet enkel over de directe prijs, maar ook op langere termijn.

In zijn editoriaal verwijst Welter naar de Londense metro waar zich recent een ernstig probleem stelde. Daar ging de private partner, Metronet, failliet. Nochtans bevonden zich onder de aandeelhouders van Metronet gerenomeerde bedrijven als Bombardier, EDF en andere. Deze bedrijven hadden blijkbaar de kost van het renoveren van de metro onderschat en kozen er dan maar voor om Metronet failliet te laten gaan. In 2004-2005 maakte Metronet 50 miljoen pond winst op basis van dit contract. De kosten veroorzaakt door het faillissement van Metronet (2 miljard pond), zullen wellicht op de belastingbetalers worden afgeschoven. Resultaat: een immense extra kost voor de gemeenschap en nog steeds geen degelijke renovatie van het metrostelsel in Londen.

Eerdere publiek-private samenwerkingen in ons land hebben ook reeds aangetoond dat de uiteindelijke kostprijs heel wat hoger ligt. In Antwerpen is de heisa rond het nieuwe justitiepaleis nog niet vergeten. Maar toch zien we dat opnieuw terug gegrepen wordt naar een voorstel met een publiek-private samenwerking voor de verlenging van twee tramlijnen. Het doel is duidelijk en Herman Welter legt de vinger op de wonde: "Projecten kunnen sneller worden gerealiseerd omdat het geld sneller ter beschikking komt, maar de prijs voor de samenleving is navenant".

Om begrotingen op te smukken, wordt een hypotheek gelegd op de toekomst. Bovendien kunnen dit soort projecten ernstig ontsporen, zoals we hebben gezien met de Londense metro. Wij verzetten ons tegen een dergelijke kortzichtige politiek en dus ook tegen publiek-private samenwerkingsprojecten.