Hoe moet het nu verder met Dedecker?

De Lijst-Dedecker heeft tegen alle verwachtingen in de kiesdrempel doorbroken en kan bijgevolg enkele vertegenwoordigers naar het parlement sturen. Wat zal dit betekenen voor de verderzetting van de Lijst-Dedecker en wat kunnen we verwachten van deze formatie in het parlement?

De snelle opgang van een populistische kracht zoals de LDD werd reeds meermaals vergeleken met de Nederlandse situatie enkele jaren geleden met de doorbraak van Pim Fortuyn. De positie van Dedecker na deze verkiezingen zal er echter eerder zijn zoals zijn Nederlandse collega Wilders: een rechtse liberaal die via een populistische campagne erin slaagde een beperkte parlementaire vertegenwoordiging verkozen te krijgen.

In de campagne kon Dedecker nog in grote mate buigen op het voordeel van de twijfel: iemand die tegen de schenen schopt, komt altijd sympathiek over. Dedecker deed pogingen om zichzelf liberaler voor te doen als de liberalen en socialer dan de socialisten. Hij gaf daarbij vaak erg terechte kritieken op bvb de SP.a. In zijn Oostendse thuisbasis heeft Dedecker natuurlijk kunnen ondervinden hoe sociaal SP.a-voorzitter Vande Lanotte zich soms opstelt. Maar nu is de campagne voorbij en zal de LDD in het parlement aanwezig zijn.

Inhoudelijk staat de LDD voor een bijzonder asociaal programma (zie hier voor een vorig artikel hieromtrent). Dat is natuurlijk niet vreemd als je weet dat het werd geschreven door Boudewijn Bouckaert, de professor die reeds jaren droomt van een groot rechts front met ook het VB bij. De professor die droomt van privatiseringen en hulpbehoevenden liever persoonlijk nog wat dieper in de put zou duwen dan hen toegang te geven tot degelijke openbare diensten.

De inhoudelijke achtergrond van de LDD is onmiskenbaar rechts. Alleen werd dit natuurlijk niet zo gezien door veel kiezers die eerder voor het rebelse karakter van de lijst kozen. Gerolf Annemans van het VB stelde dat de LDD elementen had van het vroege Vlaams Blok: een kleine formatie die tegen alle schenen schopte. Eerder had Annemans het VB een “uit de hand gelopen studentengrap” genoemd. Dat is natuurlijk een onderschatting, maar bij de Lijst-Dedecker zijn er daar wel elementen van aanwezig.

Zo is één van de nieuwe verkozenen Ulla Werbrouck. Haar loyaliteit tegenover haar voormalige coach is natuurlijk mooi, zeker omdat het er niet goed uitzag voor Dedecker. Maar waar staat Werkbrouck inhoudelijk eigenlijk? Op de sportpagina’s van De Morgen gaf journalist Hans Vandeweghe afgelopen weekend een kleine hint: “Waarom het rechts zou zijn om op Ulla Werbrouck te stemmen, vroeg onze Walter Pauli zich af. Wat een vreemde vraag. Volgens mij kent ze niet eens het verschil tussen links en rechts (in de politiek). Eén keer heb ik met haar een zinnig gesprek gevoerd over iets anders dan sport en dat ging over taartbodems. Dat was in Lanzarote op de olympische stage, haar judotraining was afgelopen en we stonden samen naar het zwemmen te kijken. Het was niet rechts om op Ulla Werbrouck te stemmen, het was gewoon dom.”

Er zal in het parlement natuurlijk niet veel over taartbodems of judo worden gediscussieerd. Het blijft dus koffiedik kijken wat Ulla in het parlement zal zeggen. Of zal ze de politieke carrière van Marc Wilmots achterna gaan en vooral schitteren door een totaal gebrek aan politieke interesse?

Dedecker hoeft natuurlijk niet veel te vrezen van zijn goede vriendin die hem door dik en dun heeft gesteund. Maar politiek is hij er ook weinig mee geholpen. Het zal niet evident zijn om een parlementaire fractie te organiseren en daar inhoud aan te geven. Anderzijds heeft Dedecker het voordeel dat hij niet meteen een monsterscore haalde zoals Fortuyn destijds. Hierdoor blijft alles wat overzichtelijker en makkelijker te controleren.

Maar Dedecker zal voor een aantal uitdagingen staan. Vanuit zijn rangen is er de vraag om de lijst om te vormen tot een partij, wellicht met de naam “Partij van het Gezond Verstand”. Daarmee wordt de link naar de figuur van Dedecker minder rechtstreeks, alleen stelt zich de vraag of er in zijn kringen figuren zijn die even sterk op de voorgrond kunnen treden als Dedecker. Van heel wat verkozenen kan dat alvast ernstig in vraag gesteld worden. Bovendien zal de vraag naar inhoudelijke standpunten toenemen. Voor de regionale verkiezingen van 2009 zal er misschien te weinig tijd zijn om meermaals zwaar uit de bocht te gaan, maar die kans blijft wel reëel.

De steile opgang van de Lijst-Dedecker is in eerste instantie een uitdrukking van een kiespubliek dat de traditionele partijen beu is en zonder problemen vandaag voor de ene partij stemt en morgen voor een andere. Het vlottend kiespubliek heeft de verkiezingen van 10 juni gewonnen. Maar nu zal het resultaat van deze verkiezingen moeten leiden tot een aantal concrete gevolgen. Niet enkel de regeringsvorming zal moeilijk zijn, maar mogelijk zal ook de partijvorming bij de Lijst-Dedecker niet evident zijn.