De directie heeft een beetje toegegeven aan de arbeiders. Althans zo probeerde men ons te doen geloven bij de aankondiging dat Opel-Antwerpen toch twee modellen zou mogen bouwen met de mogelijkheid van een derde model in 2009. Enige probleem: het gaat nog steeds om slechts 120.000 wagens terwijl de huidige capaciteit 250.000 wagens bedraagt.
De eerdere aankondiging dat slechts 80.000 Chevrolets (mogelijk) in Antwerpen zouden worden gebouwd, leidde reeds tot woedende reacties onder de arbeiders. Een staking was toen onafwendbaar en er verschenen berichten over ideeën zoals dat van een nationale actiedag, wat zeker en vast een stap vooruit zou betekenen. Een dergelijke nationale actiedag zou het mogelijk maken om sterkere banden te smeden met onderaannemers van Opel (bijvoorbeeld het voor de tweede keer getroffen Johnson Control in Geel) en zelfs met die van VW (waar onderaannemer Arvin Meritor de deuren wil sluiten).
Die oproep voor een nationale actiedag blijft een optie die zeker moet worden opgenomen. De “toegevingen” van de directie van Opel gaan immers niet ver genoeg. Een tweede model is goed, maar bij dat tweede model gaat het om amper 40.000 wagens per jaar. Aan 120.000 auto’s per jaar moet zowat de helft van de 5.000 arbeiders weg. Dat is de realiteit.
Daarnaast is er slechts een “mogelijkheid” van een derde model. En dat model zou eveneens slechts 30.000 tot 60.000 auto’s produceren. Hierdoor komen we aan 150.000 tot 180.000 auto’s, of de afdanking van wellicht zo’n 1.500 arbeiders zoals aanvankelijk reeds werd vooropgesteld. Maar dat is dus nog niet zeker.
Er zou onderzocht worden of een drieploegensysteem haalbaar is. Mogelijk wordt naar een afgeslankte productie gegaan en kunnen drie ploegen in dat geval te veel zijn, alleen is een volcontinue productie natuurlijk goedkoper. Volgens de vakbonden zou de directie het voortbestaan van de drie ploegen garanderen, maar volledig zeker is dat niet.
Het is belangrijk dat de staking nu wordt verder gezet. De nachtploeg ging gisteravond niet aan het werk en ook vandaag ligt de fabriek verder plat. Dat komt volgens de vakbonden door een “gebrek aan vertrouwen in de directie”. Dat is uiteraard evident. Na de eerdere aankondigingen van de directie zou het naïef zijn om nu wel te geloven dat er geen sluitingsscenario komt. Als er nu terug aan het werk wordt gegaan, is een nieuwe staking bij nieuwe aankondigingen van de directie moeilijker.
Uiteindelijk komt er een referendum op donderdag om te beslissen over de verderzetting van de staking. De directie ging pas akkoord met het organiseren van een dergelijk referendum toen gedreigd werd met de bezetting van het bedrijf. Bovendien zal de directie per shift vier uur loon betalen tot aan het referendum. Dat is natuurlijk een poging om de uitslag van het referendum te beïnvloeden en te bekomen dat de arbeiders terug aan het werk gaan.
Om tot een verderzetting van de staking te komen, is het belangrijk om de eerder gedane oproep tot een nationale actiedag nu reeds te concretiseren. Met een perspectief van strijd en van een actieplan, kan het vertrouwen in de eigen kracht van de arbeiders voldoende gesterkt worden om in het referendum een duidelijk signaal te geven over de verderzetting van de staking!