Your cart is currently empty!
Israel. Protestbeweging tegen verhoging inschrijvingsgeld voor studenten leidt tot repressie
Op 1 mei was er een nieuwe massale studentenbetoging met wegblokkades. 33 jongeren werden daarbij opgepakt. Onze kameraden van Ma’avak Sotzialisti waren aanwezig op de betoging. Deze betoging duurde zes uur en het kwam tot een confrontatie met de politie. Een student zei achteraf: “Dit is het lot van de Palestijnen in de bezette gebieden”. Een nieuwszender stelde dat de studenten bezig zijn met een “rode revolutie”.
Er was een enorme woede onder de studenten omdat de regering aankondigde dat het 215 miljoen euro zou besparen in het onderwijs. Eén van de gevolgen is een verhoging van het inschrijvingsgeld. Daartegenover is strijd nodig. De studentenbeweging die we nu zien, is van groot belang in dit land.
Palestijnse studenten uit Israël hebben altijd moeite om na hun studies werk te vinden, er is nog steeds een enorme discriminatie onder het Israëlische kapitalisme. Vroeger werd gesteld dat hoger onderwijs een eerste stap was naar een veilige toekomst, vandaag is dat niet langer het geval. De staat die vroeger een aantal diensten aanbood, onder meer om een loyauteit te verwerven onder jongeren, doet dit steeds minder. Het neoliberaal beleid heeft geleid tot besparingen en privatiseringen die ook een grote impact hebben op de werkzekerheid, lage lonen en een brutaal arbeidsritme.
Veel Israëlisch Joodse studenten beginnen hun studies pas als ze begin de twintig zijn, nadat ze drie jaar legerdienst hebben vervuld (voor mannen) of twee jaar (voor vrouwen). Hierdoor zijn ze in veel gevallen cynisch tegenover het establishment en is er weinig discipline ten aanzien van nutteloze taken of op het vlak van stiptheid. Sommige studenten moesten mee vechten in de frontlinies terwijl de generaals vanuit hun luxueuze villa’s orders gaven of zich aan het verrijken waren op de beurs.
Toen de regering vorig jaar voorstelde om de inschrijvingsgelden met 182,5 euro per jaar te verhogen, was de woede groot. Veel studenten protesteerden en er werd een onafhankelijke onderzoekscommissie opgezet door de regering: de Shokhat commissie. De regering probeert zo natuurlijk om wat stoom af te laten van de beweging. Een “onafhankelijk” onderzoek doet hen wat tijd winnen en nadien komt het onderzoek tot de conclusie dat de regering het bij het rechte eind heeft. Dat is exact wat er zal gebeuren met de Shokhat-commissie die geleid wordt door een voormalige minister van finaniën die mee een neoliberaal beleid heeft gevoerd. De regering dreigt bovendien om nog verder te gaan en uiteindelijk een verhoging van de inschrijvingsgelden met 730 euro per jaar door te voeren.
De studentenleiders liepen in de val van illusies in de onderzoekscommissie. Toen die commissie haar bevindingen bekend maakte, kwam er op 18 april een relatief kleine betoging die al snel uitgroeide tot een betoging met meer dan 5.000 deelnemers. De oproerpolitie probeerde een weg te blokkeren om de betoging tegen te houden, maar dat zorgde er enkel voor dat de woede onder de studenten volledig tot een uitbarsting kwam. De studenten heroverden ieder kruispunt opnieuw op de politie en drongen de agenten terug.
Ma’avak Sotzialisti maakt deel uit van de protestbeweging. Op de acties op 1 mei verdeelden we 1.000 pamfletten en verkochten we 60 exemplaren van ons blad Ha Ma’avak (“De strijd”). We riepen op om de beweging te veralgemeniseren en te verbinden aan andere strijdpunten in het onderwijs en de samenleving in het algemeen. We brachten ook elementen naar voor over hoe de beweging zich democratisch moet organiseren.
Onze slogans hadden een impact op de beweging. Er werd ingegaan tegen de privatiseringen, maar ook opgeroepen tot gratis en degelijk onderwijs voor iedereen. Toen de politie opnieuw een onderwijsbetoging aanviel, riepen we slogans als “Gratis onderwijs – ook voor de oproerpolitie”. Toen bleek dat de opleiding bij de oproerpolitie effectief gratis is, veranderden we die slogan in: “Agenten, wie beschermen jullie? Pak de corrupten op!”. (een verwijzing naar de golf van corruptieschandalen waarmee het politieke establishment wordt geconfronteerd).
Er is een dringende nood aan een democratische en strijdbare oppositie tegenover de studentenleiders en de bureaucratie in de lerarenvakbonden. Het personeel in het hoger onderwijs is niet echt betrokken bij de acties, nochtans zijn er beperkte acties van het personeel rond andere thema’s. De mogelijkheid om deze bewegingen te verenigen, moet een centraal punt zijn voor de studenten. Daarnaast stellen we dat er nood is aan democratische stakingscomités op alle campussen om zo de staking verder te zetten en te vermijden dat een kleine toplaag de beweging kan uitverkopen. Tenslotte wijzen we ook op het potentieel van een veralgemeende onderwijsbeweging die gelieerd wordt aan een algemeen verzet tegen besparingen en privatiseringen. Op basis van deze voorstellen werden twee kameraden verkozen in de studentenraden van de Tel Aviv Universiteit (TAU) en Ha’Kibbutzim (SMKB).
Er is een nood aan een massale onafhankelijke arbeiderspartij gebaseerd op strijd en met een programma dat democratisch socialistische eisen opneemt. Een dergelijke partij zou snel een grote aanhang kunnen krijgen en alternatieven naar voor schuiven voor de studenten en de arbeiders die zich afkeren van de corrupte toplaag die het vandaag voor het zeggen heeft in Israël.