Ook wij willen hogere lonen!

Wij & zij:

Topmanagers Bel-20: + 22% in 2006

Gewone arbeiders en bedienden moeten inleveren. 1.400 arbeiders op straat gezet bij OPEL

In 2006 kregen de topmanagers van de Bel-20 bedrijven gemiddeld 2,3 miljoen euro loon. Dat staat nog naast de inkomsten uit dividenden van aandelen. Albert Frère van GBL kreeg met 5,5 miljoen euro het grootste loon (een stijging met 170%), maar die 5,5 miljoen zijn slechts een beperkt deel van zijn totale inkomen. De opbrengsten van de aandelen waren voor Frère veel belangrijker.

Karel Mortier

Zelfs VLD-minister Karel De Gucht moest in een vrije tribune in De Morgen erkennen: “De grote winnaars van de moderne wereldeconomie zijn de aandeelhouders en het leidinggevend kader van internationale ondernemingen.” De kloof tussen de inkomens van managers en werkenden neemt steeds verder toe. De Gucht heeft geen probleem met de hoge lonen op zich, alleen maken die hoge lonen het moeilijker voor de traditionele partijen om hun besparingsbeleid aan de bevolking te verkopen. De Gucht waarschuwde ervoor dat de hoge lonen van managers “populistische tendensen” in de kaart zouden kunnen spelen en de legitimiteit van het huidige economisch systeem ondermijnen.

Terwijl geklaagd wordt over de hoge loonkosten en allerhande topmanagers pleiten voor loonmatiging en bijkomende lastenverlagingen ten koste van onze sociale zekerheid, kennen dezelfde topmanagers zichzelf riante loonsverhogingen en andere voordelen toe. Onze lonen moeten in naam van de concurrentie dalen of onze jobs verdwijnen zelfs. Tegelijk worden de toplonen opgetrokken, eveneens in naam van de “concurrentie” met toplonen in het buitenland.

De traditionele partijen reageren hypocriet als ze zeggen bezorgd te zijn over de loonkloof. Ze zijn al jaren aan de macht en hebben er niets aan gedaan. Integendeel, ook in de openbare diensten kenden ze aan de eigen topmanagers dergelijke lonen toe. Door de vele patronale cadeaus aan de grote bedrijven, zijn de problemen enkel nog groter geworden. Zowel VLD als SP.a vonden het “onverantwoord” toen werd gepleit voor een hogere loonnorm voor de arbeiders. Als de vakbonden een eerlijker verdeling van de welvaart eisen, wordt dit “populisme” genoemd.

De krokodillentranen van de traditionele partijen zullen niets veranderen. In Nederland is de discussie rond toplonen al langer bezig en er is nog niets veranderd. Integendeel, Wouter Bos (PvdA) stelde dat hij geen maatregelen kan nemen om bijvoorbeeld tot een zogenaamde “graaitaks” (op toplonen) te komen.

Er is nood aan concrete initiatieven en acties zodat de neoliberale logica van besparingen op onze kap om de winsten en toplonen op te drijven, wordt doorbroken. Een andere politiek is nodig, maar de traditionele politici zullen deze niet bieden. Zij willen verder besparen. Na de aankondiging van de 1.400 bedreigde jobs bij Opel kwamen ze ons allemaal zeggen dat de regering inspanningen zal doen om meer flexibiliteit en patronale cadeaus aan te bieden aan de directie van General Motors.

Een andere politiek zou de aanwezige middelen anders verdelen: in plaats van een obscene concentratie van rijkdom bij slechts enkelen, zouden de middelen verdeeld worden zodat we allen meer verdienen.