CAP eensgezind naar federale verkiezingen

Ruim 95% van de 250 aanwezigen heeft op de tweede conferentie van CAP alle twijfel over verkiezingsdeelname weggenomen. Tijdens de komende federale verkiezingen zullen zowel in Vlaanderen als in Wallonië senaatslijsten neergelegd worden onder de naam CAP.

Eric Byl

28 oktober: eerste stap

De conferentie van 3 februari had een ander karakter dan de stichtingsconferentie van 28 oktober. Toen kwam het erop aan uit te testen wat de respons zou zijn op een brede oproep voor een nieuwe formatie, die een stem moet geven aan diegenen die vandaag politiek monddood zijn.

De mobilisatie was als het ware belangrijker dan de beslissingen. LSP/MAS leverde daar een forse bijdrage aan door zowat 300 leden, sympathisanten en collega’s te mobiliseren op een totaal van 650 deelnemers.

Het kwam er in dat prille begin op aan het vertrouwen te installeren, vooroordelen uit de weg te ruimen en een basis te leggen voor samenwerking. Politieke meningsverschillen werden nog niet echt uitgediscussieerd. Resultaat: werkgroepen waarvan de bedoeling niet steeds duidelijk was en waar opheldering van ideeën teveel plaats moest ruimen voor onnodige academische uiteenzettingen, plenaire vergaderingen waarin veel tijd werd opgesoupeerd door bijdragen die alle – en soms vreemde – richtingen uitgingen, en tenslotte een gevoel van democratisch deficit.

De conferentie van 28 oktober probeerde twee aan elkaar tegengestelde oriëntaties te verzoenen: een "herschikking van links" of de creatie van een "nieuwe, brede formatie" die beantwoordt aan het gebrek aan een politieke vertegenwoordiging van arbeiders, hun gezinnen en andere onderdrukten. Velen bleven op hun honger zitten en hielden gemengde gevoelens over aan die conferentie.

LSP/MAS heeft na de conferentie een kritische balans opgemaakt zonder uit het oog te verliezen dat dit een spijtig, maar wellicht noodzakelijk, stadium was waar de beweging door moest.

De conferentie van 3 februari had een andere taak. De nadruk lag niet op mobilisatie, maar op de inhoudelijke invulling van het verkiezingsprogramma en uiteraard op de wijze waarop CAP aan die verkiezingen zou deelnemen.

Na VW is er meer duidelijkheid

Sinds de conferentie van 28 oktober werden heel wat onzekerheden opgehelderd. De staking bij VW, het verloop ervan en de tussenkomst van CAP in het steuncomité illustreerden in de praktijk dat de uitdaging van de komende periode er niet in bestaat links te "herschikken", maar integendeel het vacuüm te vullen dat is ontstaan door het gebrek aan een voldoende brede, open en geloofwaardige politieke formatie.

De gebeurtenissen bij VW zijn zowat een laboratorium voor heel het maatschappelijk gebeuren. Het heeft te maken met tewerkstelling, arbeidscondities, sociale zekerheid, het aanwenden van publieke middelen, fiscaliteit, milieu, armoede,…

Bovendien is er een rechtstreekse confrontatie tussen de oude traditionele politiek van geschenken aan de patroon, inleveringen en plannen voor sociale afbraak en… een andere politiek gericht op behoud van tewerkstelling, arbeidscondities en inkomen.

Bij VW komt dat nadrukkelijk tot uiting in een conflict tussen de patroon, de regering en helaas de vakbondsleiders enerzijds en de meerderheid van de arbeiders gesteund door een deel van de syndicale delegaties, vooral van het FGTB, anderzijds. CAP heeft daarin duidelijk kant gekozen en werkt samen met de "rebellen" aan een strategie om het dossier VW op een praktische en zichtbare manier op te volgen.

Verhouding tot Une Autre Gauche

Aan het gehakketak met het Franstalige Une Autre Gauche (UAG) is een (voorlopig?) einde gekomen. Het verschil in oriëntatie met CAP werd verduidelijkt door UAG’s houding in het conflict bij VW, waarvan UAG het belang schromelijk onderschatte. Voor UAG was de VW-staking één uit veel gelegenheden om de politieke "herschikking van links" op de agenda te plaatsen.

UAG besliste op haar algemene vergadering om de relaties met CAP op een laag pitje te zetten, officieel omdat LSP/MAS "zonder toestemming" (in die bewoordingen!) beslist had CAP-kernen op te zetten in Wallonië. Eigenlijk eist UAG van CAP dat het dezelfde ondemocratische werkwijze als UAG zou hanteren. Geen wonder dat UAG er niet in slaagt om de enige klein linkse formaties met een werking in de bedrijven en de wijken, PvdA en LSP, in haar "linkse herschikking" te betrekken. UAG spreekt zich uit tegen verkiezingsdeelname en overweegt enkel in Henegouwen een kamerlijst, maar zelfs dat lijkt ons onwaarschijnlijk.

Op de conferentie van 3 februari was er nochtans een sterke Franstalige CAP-aanwezigheid. In Luik, Henegouwen en Waals Brabant zijn actieve CAP-kernen aan het werk die snel uitbreiden. Het ontbreekt er voorlopig nog aan figuren als Jef, Lode en Georges, maar het potentieel voor een nieuwe formatie is er minstens even groot als in Vlaanderen.