Wanhopige Irak-situatie leidt tot opknoping Saddam

De voormalige Iraakse dictator Saddam Hoessein is omgebracht nadat hij eerder de doodstraf had gekregen. Hiermee hoopt het Amerikaans leger wellicht een propagandaslag te winnen nadat het eerder niet lukte met militaire slagen. Alleen dreigt de terechtstelling van Saddam de hypocrisie van het VS-imperialisme enkel verder te benadrukken…

De doodstraf en de uitvoering van die doodstraf op Saddam zal met gemengde gevoelens onthaald worden door bredere lagen. Enerzijds is er een afwijzing van de repressieve en brutale politiek waar Saddam voor stond, anderzijds is het voor iedereen duidelijk dat dit een loutere propagandastunt van het VS-imperialisme is maar dan wel met dodelijke consequenties. Volgens Bush is de dood van Saddam een belangrijke stap in de richting van democratie.

In de strijd voor "democratie" in het Midden Oosten zien we aldus dat de VS overgaat tot het executeren van tegenstanders, ook al was Saddam destijds geen tegenstander. Toen Irak oorlog voerde tegen Iran, kreeg het alle steun van de VS. Die steun leidde onder meer tot officiële Amerikaanse bezoeken aan Bagdad, ook door figuren die vandaag deel uitmaken van de Amerikaanse regering. Toen werd niet omgekeken naar het respecteren van de mensenrechten in Irak, dat was een detail dat niet paste in de toenmalige Midden Oosten politiek van het VS-imperialisme.

Vandaag wordt het aspect "democratie" benadrukt in woorden. Als het democratisch proces de VS echter niet uitkomt, wordt niet langer gesproken over democratie. Dat zagen we eerder in Palestina waar de verkiezingen zorgden voor een overwinning van de islamitische formatie Hamas. Dat was absoluut niet naar de zin van Bush en co die geleidelijk aan hun "democratie"-retoriek achterwege lieten.

Nu wordt opnieuw teruggegrepen naar die retoriek om de doodstraf van Saddam als een overwinning voor te stellen. Daarbij wordt uiteraard geen rekening gehouden met het feit dat brede lagen van de Westerse bevolking tegenstanders zijn van de doodstraf. LSP deelt die mening. Het afkeuren van de doodstraf, betekent niet dat we de misdaden van Saddam goedkeuren. Integendeel, maar we kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat er nu vooral sprake was van een afrekening tussen voormalige bondgenoten die thans tegenstanders geworden zijn.

Als Saddam veroordeeld wordt voor de misdaden die hij beging tegen de Irakese bevolking, wordt het hoog tijd om ook de medeplichtigen te veroordelen: de wapenleveranciers en politieke steunverleners aan de dictator. Ook moeten we ons de vraag stellen op welke wijze de actuele misdaden van de bezettingstroepen in Irak zullen worden geëvalueerd en gesanctioneerd.

De timing van de terechtstelling van Saddam was opnieuw belangrijk, net zoals de bekendmaking van de ontdekking van zijn schuilplaats eind 2003. Opnieuw wordt ervoor gekozen om dit op het einde van het jaar te laten plaatsvinden in een relatieve nieuwsarme periode om een maximaal effect te creëren. De vondst van de schuilplaats van Saddam leverden Bush en de Amerikaanse troepen in 2003 amper een voordeel op onder de publieke opinie. Nu misrekent Bush zich als hij denkt dat er een positief effect zal zijn door de terechtstelling van Saddam.