Tewerkstelling onder paars. Dramatische stijging van de jongerenwerkloosheid

Premier Verhofstadt pakte destijds uit met het cijfer van 200.000 jobs die hij wou realiseren. Nu stelt hij dat er sinds 2003 netto 157.000 nieuwe jobs bijkwamen. Het aantal werkzoekenden nam in dezelfde periode toe met ruim 100.000 mensen. Onder jongeren steeg de werkloosheidsgraad van 15% in 2000 tot 21% in september 2006. Bovendien moeten we vaststellen dat de nieuwe jobs waarover Verhofstadt het heeft, voornamelijk nepstatuten en superflexibele laagbetaalde jobs betreft.

CD&V kwam naar buiten met een rapport over de werkgelegenheid onder paars. Dat rapport heeft niet als bedoeling om een fundamentele kritiek te geven op het paarse beleid. Integendeel, CD&V vindt dat paars niet ver genoeg gegaan is. Toch staan in het rapport enkele interessante cijfers.

Eind 2003 beloofde premier Verhofstadt dat hij voor 200.000 nieuwe jobs zou zorgen. Volgens CD&V zou de binnenlandse werkgelegenheid tegen 2007 stijgen met 148.000. De partij betwist dus het cijfer van 157.000 dat door Verhofstadt naar voor werd gebracht en dat gebaseerd is op een enquête en niet op harde cijfers van de Nationale Bank.

Wat het CD&V-rapport niet vermeld, zijn de gegevens van de Nationale Bank over het soort jobs dat werd gecreëerd. Het aantal voltijdse jobs daalde sinds 2003 immers met zo’n 2%. In de plaats daarvan kwamen er deeltijds jobs en uitzendarbeid.

Bovendien blijft de werkloosheid erg hoog, zeker onder groepen die soms moeilijk toegang hebben tot jobs. In 1999 was er een werkloosheidscijfer van 7,6%. Nu is dat 8,6%. De “gunstige economische situatie” waar de regering het over heeft, kon niet verhinderen dat de werkloosheid sinds eind 2005 nog met 0,2% toenam.

In augustus 2006 waren er 625.809 werkzoekenden in dit land. Dat zijn er bijna 100.000 meer dan begin 2003, toen Verhofstadt beloofde 200.000 jobs te creëren. Begin 2003 waren er immers 538.141 werkzoekenden. Er is dus een stijging van het aantal werkzoekenden met 16%.

De jongerenwerkloosheid steeg van 15,2% in 2000 tot 21% in juli 2006. Onder niet-EU inwoners bedraagt de werkloosheidsgraad 32%. Onder laaggeschoolden steeg het cijfer van 10,4% in 2000 tot 13,7% in 2005.

Deze cijfers zijn opvallend en weerleggen de retoriek rond de paarse perceptie dat er veel jobs zouden bijkomen. De 21% jongeren die geen werk vinden, hebben weinig boodschap aan die paarse retoriek.

Er is echter een probleem van politieke vertegenwoordiging. We kunnen immers slechts vaststellen dat bijvoorbeeld CD&V geen ernstig alternatief aan te bieden heeft op de werkgelegenheidpolitiek van paars. De partij pleit in feite voor een aangehouden “loonmatiging” en meer efficiënte lastenverlagingen voor het patronaat. Meer cadeaus voor het patronaat dus, maar om het wat in te kleden zou CD&V dat willen koppelen aan “effectieve jobcreatie”. Mooie woorden, maar niet erg concreet.

De partij vindt het bovendien vervelend dat er jobs bijkwamen bij de overheid, “Een duurzaam werkgelegenheidsbeleid moet in de eerste plaats de creatie van jobs in de marktsector op het oog hebben.” De partij klaagt dat 30% van de loontrekkenden in overheidsdienst werken. In Wallonië bedraagt dat zelfs 42% en in Brussel 38%. 20 jaar geleden waren die cijfers lager. Niet moeilijk als je naar de werkloosheidscijfer kijkt, maar voor CD&V is het toch een doorn in het oog.

CD&V wil ook dat werkzoekenden beter “begeleid” worden, uiteraard om te komen tot “sancties bij niet-naleving”. In de eerste 6 maanden van 2006 werden 10.955 werkzoekenden geschorst op basis van gegevens van de arbeidsbemiddelingsdiensten. In de eerste 6 maanden van 2005 waren dat er 9.717. Met de nieuwe opvolging van werkzoekenden waren er in 2005 slechts 850 schorsingen, waarvan 75 definitief. En dat ondanks 47.675 eerste gesprekken. CD&V wil daar strenger optreden

In plaats van meer van het zelfde beleid, is er nood aan een alternatief dat vertrekt van de belangen van de werkenden die steeds meer flexibiliteit door de maag gespit krijgen voor een loon dat niet stijgt in reële termen , de belangen van de 625.809 werkzoekenden in dit land aan wie verteld wordt dat zij de oorzaak van de werkloosheid zijn,… Het patronaat beschikt over verschillende partijen om haar belangen te verdedigen, waar blijft die van ons?