De media en Blood&Honour.

De afgelopen dagen stond de telefoon bij Blokbuster amper stil. Tientallen journalisten belden ons om informatie te controleren of om gewoon wat basisinfo te krijgen. De volledige pers lijkt op de kwestie van Blood&Honour te zijn gesprongen en daarbij komen er al eens vreemde theoriën naar voor. De ‘anonieme getuige’ op het VTM-nieuws stelde dat de groep BBET aanslagen zou hebben voorbereid op onder meer de koning, Abou Jahjah en zelfs Dewinter…

Het is duidelijk dat heel wat media driftig op zoek ging naar informatie en materiaal over Blood&Honour, ook al is dat niet zo makkelijk te vinden. Dan komen ze al snel terecht bij organisaties zoals Blokbuster en ook Blokwatch. Bij Blokbuster beschikken we wel over een zekere kennis inzake Blood&Honour nadat we jarenlang deze groepering hebben gevolgd.

Eerste opduiken van Blood&Honour

Sinds de eerste tekenen van activiteiten rond deze groep, hebben we hen gevolgd. We spreken dan over midden jaren 1990 toen een groep neo-nazi’s zich in het Brugse organiseerde. In die periode waren er voor het eerst concerten met muziekgroepen die met Blood&Honour waren verbonden. Het feit dat een groep neo-nazi’s zich organiseerde had echter ook negatieve gevolgen voor anti-fascisten. Er waren verschillende georganiseerde aanvallen op alternatieve jongerencafé’s en zelfs een militair aandoende aanval op een actie van Blokbuster.

Eind 1995 organiseerde Blokbuster in Brugge een actie aan een Shell-station om te protesteren tegen de rol van Shell in Nigeria en de uitbuiting van de arbeiders en de bevolking in dat land. We voerden campagne met een groep van een tiental mensen tot we plots werden opgeschrikt door een aanmarcherende groep neo-nazi’s. Die kwamen snel te voorschijn, vielen ons aan en trokken even snel terug weg. Daarbij werd één van onze militanten, Els Deschoemacker, een harde klap toebedeeld. Een spandoek werd meegegrepen en in brand gestoken, vlakbij een tankstation!

Deze en andere gewelddaden in 1995-1996 leidden tot de oprichting van een nationaal comité tegen fascistisch geweld dat een betoging organiseerde in Brugge in februari 1996. Het feit dat dit een nationale campagne was waarbij wij nationaal mobiliseerden naar campagnemomenten in Brugge, maakte een verschil. Het zorgde ervoor dat we niet met een kleine groep op straat stonden en bijgevolg minder kwetsbaar waren voor aanvallen. Tegelijk maakten we de reeks gewelddaden ruimer bekend onder de Brugse bevolking, waar negatief werd gereageerd op het geweld.

Het was die campagne die zorgde voor een keerpunt. Eén van de neo-nazi’s sloeg volledig door en pleegde een bomaanslag in februari 1997. Hij pleegde een bomaanslag op zichzelf om Blokbuster te beschuldigen, maar viel al snel door de mand. Het ging om een voormalige militair die uit het leger was gezet wegens extreem-rechtse propaganda. Het materiaal voor de bom kwam uit de Balkan, waar hij eerder diende als para. Bij het proces tegen de dader, kon deze rekenen op de bijstand van zijn advocaat. Dat was niemand minder dan Mr Rob Verreycken. Frank Vanhecke haastte zich om te zeggen dat de dader in 1997 zijn lidkaart van de partij nog niet had vernieuwd…

In deze periode waren er de eerste concerten met aan Blood&Honour verbonden muziekgroepen. Deze werden mee georganiseerd door een voormalige voorzitter van de VB-Jongeren in Brugge die de partij verliet uit onvrede met Frank Vanhecke en daarop overstapte naar de VNP (Vlaams Nationalistische Partij). Het is in deze kringen dat de eerste stappen van Blood&Honour in ons land werden gezet.

Uiteraard had Blokbuster toen reeds aandacht hiervoor. Onze leden werden bedreigd en werden het slachtoffer van fysiek geweld. We moesten zelfs een nationale campagne voeren tegen het fascistisch geweld in Brugge!

In de daaropvolgende jaren zijn we het doen en laten van Blood&Honour blijven opvolgen omdat er meermaals problemen opdoken zodra er een min of meer georganiseerde groep van die organisatie tot stand kwam. Zo waren er de afgelopen jaren verschillende keren problemen in Turnhout waar een groepje rechtse skinheads die met Blood&Honour Midgard verbonden zijn, zorgden voor geweld. Ook daar leidde dit tot een betoging tegen het rechtse geweld.

Media en Blood&Honour

Gelet op het feit dat wij jarenlang gesteld hebben dat Blood&Honour gevaarlijk is en waar nodig protestacties ertegen hebben georganiseerd, kwamen veel journalisten al snel bij Blokbuster terecht voor informatie. Opvallend daarbij was dat dit reeds begon voor de effectieve huiszoekingen vorige donderdag. Op woensdag kwamen reeds de eerste vragen naar informatie…

Slechts een beperkt aantal journalisten heeft vermeld van waar ze hun informatie over Blood&Honour haalden. Wellicht staat het niet zo goed om toe te geven dat wat soms "extreem-links" genoemd wordt als bron aan te halen voor informatie over "extreem-rechts". Wij beschouwen onszelf niet als "extreem", maar gaan uiteraard in tegen de neoliberale logica en in die zin zijn we radicaal tegen de uitwassen van dit systeem: armoede, werkloosheid, miserie, oorlog,…

Een aantal media heeft wel rekening gehouden met haar bronnen. Zo werd Blokbuster-lid Geert Cool geïnterviewd door de Nederlandse NOS en verscheen een opiniestuk in De Standaard. Maar er waren ook vragen voor informatie van onder meer De Morgen, Knack, Het Laatste Nieuws, VTM,…

De media lijkt dringend op zoek te zijn naar nieuws over de neo-nazi’s en gaat daarbij soms wel eens uit de bocht. In het VTM-nieuws werd een anonieme getuige opgevoerd die stelde dat Blood&honour (BBET) aanslagen voorbereidde tegen onder meer de koning, Abou Jahjah en Filip Dewinter. Een divers gezelschap van potentiële doelwitten. Het parket ontkende dit meteen, maar het vormt toch de aanleiding voor een aantal cowboy-verhalen.

In de mate dat wij zicht hebben op de mogelijkheden van BBET om aanslagen te plegen, moeten we die cowboy-verhalen direct ontkrachten. BBET was niet goed georganiseerd, had een bijzonder kleine actieve kern en kon op geen enkele maatschappelijke steun rekenen. Ja, ze waren gevaarlijk en ze hadden (veel) wapens. Er ging dus een reële dreiging van hen uit. Maar om hen direct om te toveren tot een goed gestructureerde en georganiseerde groep terroristen, dat is een overschatting van hun mogelijkheden.

Ook wij waren verrast door de grote hoeveelheid wapens dat er werd gevonden. Het feit dat er wapens werden gevonden, was geen verrassing. Reeds voor het beëindigen van de huiszoekingen schreven we op deze site een artikel waarbij in de titel reeds de vraag werd gesteld of de wapens van Blood&Honour zouden worden gevonden. De omvang van de voorraden was wel verrassend. Het is nog onduidelijk van waar die toename van de wapenvoorraad kwam. Wij weten het ook niet, maar vermoeden dat het iets te maken heeft met het verbod op de Duitse afdeling van Blood&Honour in mei van dit jaar. Toen waren er heel wat huiszoekingen bij Duitse aanhangers van Blood&Honour waarbij wapens werden gevonden. Kwamen de Duitse wapens naar België?

Het feit dat er nu in de zoektocht naar getuigen soms bijzonder dubieuze figuren aan bod komen, leidt tot waanzinnige verhalen. Het idee van een aanslag op Dewinter om links in het nauw te drijven, is daar één van. Het mag dan al een methode geweest zijn die in 1996 in Brugge werd toegepast op kleinere schaal, maar de toepassing ervan op een grote nationale schaal lijkt ons alvast te hoog gegrepen te zijn voor BBET.

In de discussie en de media-aandacht rond BBET ontbreekt vaak een degelijke analyse die verklaart waarom er vandaag meer gevallen van racistisch geweld zijn, alsook een gevaar van marginale neo-nazi’s die doorslaan. Gelukkig kregen we wel volgende paragraaf in een opiniestuk in De Standaard gisteren: "De traditionele partijen zitten vast in een neoliberale logica die de bron van alle problemen bij de slachtoffers van die problemen legt: het zijn de werklozen die verantwoordelijk zijn voor de werkloosheid, de armen voor de armoede, de migranten voor de redenen waarom mensen vluchten… Dat vergroot het potentieel voor openlijke racistische retoriek, zoals we dat bijvoorbeeld bij het Vlaams Belang zien. Door het gebrek aan een ernstig politiek alternatief voor de arbeiders en hun gezinnen, kan het Vlaams Belang bovendien inspelen op het terechte ongenoegen tegenover het beleid van de traditionele partijen. Om ervoor te zorgen dat er geen klimaat is waar de nadruk ligt op wat ons verdeelt in plaats van wat ons verenigt, is er nood aan een politiek alternatief. Een andere politiek."