Onder de titel “Belgische gezinnen rijker dan ooit” stelde De Morgen het afgelopen weekend dat er nog nooit zoveel rijkdom aanwezig was in ons land. Yves Desmet waarschuwt evenwel: “En ook al behoren we nu stilaan tot de rijksten van de wereld, laat dat vooral niet verhinderen dat angst en verzuring de drijvende krachten van deze fijne samenleving blijven.” Wat is er aan van de hoera-berichtgeving over de Belgische rijkdom?
De afgelopen maanden kwamen er meermaals berichten en artikels over de stijgende armoede in België. Volgens officiële cijfers is 15% relatief arm, een opvallende stijging tegenover enkele jaren geleden.
Toch zou ook de rijkdom stijgen. Het financiële vermogen van alle Belgen samen staat op een recordniveau van 793,4 miljard euro, of zowat 80.000 euro per Belg. Waar is mijn 80.000 euro, zullen velen zich nu afvragen. Niet in het minst wie tot de 15% armen behoort.
Het probleem van dergelijke cijfers is natuurlijk dat het om algemene cijfers en gemiddelden gaat. Er zijn al meer mensen verdronken in een meer dat gemiddeld 50 centimeter diep is… Een gemiddelde zegt immers niet alles. Wat wel aangegeven wordt door dit cijfer is dat er meer rijkdom aanwezig. Wat niet gezegd wordt, is hoe dit verdeeld is.
Een toename van de rijkdom en van het aantal armen wijst op een groeiende polarisatie. Yves Desmet moet niet te ver zoeken als hij een verklaring wil voor de “angst” en “verzuring” als drijvende krachten van zijn “fijne” samenleving.
Die toename van de rijkdom wijst er ook op dat er wel degelijk middelen beschikbaar zijn. Met die rijkdom zou heel wat kunnen worden gedaan, maar nu blijft die geconcentreerd bij een kleine groep ‘winners’ terwijl de groep ‘losers’ groter wordt, ook onder werkenden.
Terwijl de rijkdom stijgt, nam het verbruik van diesel af met zo’n 3% in 2005. In de VS zijn de particuliere consumptie-uitgaven aan het afnemen. Terwijl een kleine groep rijken steeds rijker wordt, valt een groeiend deel van de bevolking steeds meer uit de boot.