Mensen-zonder-papieren. Naar een algemene hongerstaking?

Op de derde nationale betoging van de mensen-zonder-papieren waren er op 17 juni in Brussel meer dan 10.000 aanwezigen. Dit toont aan dat de solidariteitsbeweging niet aan het afzwakken is. Toch werd de dag na de betoging door UDEP beslist om op te roepen tot een algemene hongerstaking in de bezette plaatsen. De verantwoordelijken van UDEP erkennen dat dit een wanhoopsdaad is. Ze stellen dat ze zich ondanks de enorme mobilisatie van de mensen-zonder-papieren en de solidariteit nog steeds in een uitzichtloze situatie bevinden.

Jean Peltier

De mensen-zonder-papieren hadden gehoopt dat de regeringspartijen zich zouden uitspreken voor een regularisatie. Ze hadden daarop gerekend toen de nieuwe asielwet werd bediscussieerd in het parlement. Die asielwet wil vooral de duur van de asielprocedure beperken tot één jaar. Dat is er vooral op gericht om te vermijden dat de asielzoekers (zwart) werk vinden, zich inburgeren in hun wijk, de kinderen naar school laten gaan,… Dat zijn allemaal elementen die een uitwijzing moeilijker maken.

De versnelling van de procedure is er vooral op gericht om sneller te kunnen overgaan tot uitwijzingen, zodat er geen sprake meer hoeft te zijn van regularisaties. Dat is het hypocriete standpunt van de regering.

De regering feliciteert zichzelf omwille van de daling van het aantal asielzoekers. Tussen 2000 en 2005 was er een daling met 75%. Maar er wordt vergeten dat de voorwaarden om erkend te worden als vluchteling dermate streng geworden zijn, dat velen niet eens meer de moeite doen om een aanvraag in te dienen. Men komt rechtstreeks in de illegaliteit terecht. Het aantal mensen-zonder-papieren wordt vandaag geschat op 100.000 tot 150.000.

Een maand van discussies in de Commissie Binnenlandse Zaken van de Kamer heeft de mensen-zonder-papieren niets opgeleverd. Minister Dewael (VLD) deed niet de minste toegeving op het vlak van de eis voor een regularisatie. De Vlaamse partijen en de liberalen hebben de discussie geblokkeerd. De Vlaamse partijen zijn bang van het Vlaams Belang en de liberalen verdedigen vooral diegenen die gebruik maken van slechtbetaalde arbeiders die in het zwart werken. De PS was officieel voor een regularisatie, maar bleef bijzonder discreet in dit debat. Enkel Ecolo en de CDH verdedigden de eis van een regularisatie.

Terwijl er ook in Vlaanderen tal van kerkbezettingen plaatsvinden die de steun krijgen van kerkgemeenschappen, katholieke organisaties, wijkorganisaties,… maar ook de vakbonden en zelfs enkele bisschoppen, is er geen enkele Vlaamse partij in het federale parlement bereid om deze beweging te steunen. Integendeel, ze doen aan een onderling opbod voor meer repressie en een strengere asielwetgeving. Zo pleitte Nahima Lanrji (CD&V) voor een strenger optreden tegen gezinsherenigingen.

De beweging begon zo’n vier maanden geleden, maar de mobilisatie houdt heel goed stand. Het is indrukwekkend om te zien dat er na vier maanden nog steeds 40 gebouwen bezet worden (vooral kerken, maar ook vrijzinnige centra, een moskee, universiteitsgebouwen,…). De solidariteit blijft toenemen. De vakbonden geven een actievere steun bij de betogingen, naast materiële steun, en beslisten ook om mensen-zonder-papieren toe te laten in hun organisaties. De vakbondsleiding gaat uiteraard niet zo ver dat de solidariteit en de mobilisaties ook op de werkvloer worden georganiseerd. Of in sectoren, zoals de bouw en de horeca waar er veel mensen-zonder-papieren werken. Op 17 juni deelde het ABVV petjes uit aan de betogers en waren er ook wel een aantal kleine syndicale delegaties.

De slogan van UDEP : “Met of zonder papieren, we zijn allemaal arbeiders” is jammer genoeg nog geen realiteit geworden in de syndicale beweging.

Onder die voorwaarden kan het lijken alsof een hongerstaking de enige actiemethode is waarover de mensen-zonder-papieren nog beschikken om hun stem te laten horen voor een massale regularisatie. Ze eisen daarbij dat er een regularisatie komt op basis van een wet, in plaats van per individueel geval op basis van onduidelijke en veranderende criteria.

Wij zijn geen voorstander van een hongerstaking en denken niet dat dit een stap vooruit vormt. Maar we begrijpen de reactie van de mensen-zonder-papieren en blijven hun strijd steunen.