Vakbonden brengen 10.000 militanten bijeen en kondigen nieuwe acties aan

Vandaag kwamen ongeveer 10.000 mensen op het Muntplein in Brussel bijeen voor een nieuwe militantenconcentratie van het gemeenschappelijk vakbondsfront. Dit gebeurde op dezelfde plaats waar eind september werd verzameld in de aanloop naar het eerste actieplan tegen de regering-Michel met betogingen en stakingen in november en december. Op de militantenconcentratie werden vandaag opnieuw acties aangekondigd, het lijkt erop dat er een nieuwe opgaande reeks acties komen.

Er waren eens te meer tal van redenen om aan de actie deel te nemen: verzet tegen de verhoging van de pensioenleeftijd, tegen de aanvallen op de werklozen, tegen de indexsprong, tegen de afbraak van de publieke diensten of nog tegen het feit dat amper wordt opgetreden tegen fiscale fraude. Er werd ook opgekomen voor degelijke jobs, sociale uitkeringen die toelaten om een degelijk leven te leiden, een goede sociale bescherming, … De arrogantie van de regeringspartijen werd meermaals op de korrel genomen. Die arrogantie werd gisteren nog eens in de verf gezet door Annick De Ridder van N-VA die op Twitter het ABVV verweet een “asociale, archaïsche en kortzichtige club oelewappers” te zijn. Het versterkte ongetwijfeld de mobilisatie naar de militantenconcentratie, het ging overigens niet om een geïsoleerde uitspraak of een uitschuiver.

Na deze militantenconcentratie komen er nieuwe acties. Volgende week is er een militantenconcentratie van de vakbonden uit de openbare diensten. De afspraak daarvoor is op donderdag 19 maart om 11u op het Muntplein. Daarna volgen er tussen 30 maart en 3 april grote betogingen in gemeenschappelijk vakbondsfront en dit per provincie. Twee afspraken zijn al bekend: 31 maart in Brussel en 1 april in Luik. Er werd nog niet openlijk gesproken over nieuwe stakingsacties. Het ordewoord hiervoor werd wel besproken en veel militanten riepen tijdens de toespraken “algemene staking”.

De aankondiging van nieuwe acties is een goede zaak. Zoals LSP in een pamflet stelde: “Ons niet laten verdelen. Een nieuw actieplan tot Michel 1 valt.” We stelden onder meer: “De sterkte van het vorige actieplan was dat we telkens de volgende afspraak kenden, ruim vooraf en met goed uitgewerkt informatie- en mobilisatiemateriaal. Interprofessionele vergaderingen hielpen ons voorbereiden.  Op personeelsvergaderingen wisten delegees wat ze konden voorleggen. Nu weten ze zelf niet eens waar ze aan toe zijn.” Dat is voer voor discussies onder de collega’s en het zorgt voor stof om te bespreken op nieuwe personeelsvergaderingen. Dat zijn ideale gelegenheden om te bespreken hoe we van de provinciale betogingen successen zullen maken, om ons eisenplatform te verfijnen en om te discussiëren over verdere stappen in het actieplan. Waarom daar niet suggereren dat we kunnen gaan voor een nieuwe massale nationale betoging in gemeenschappelijk vakbondsfront waar een nieuwe algemene 48-urenstaking kan aangekondigd worden, bijvoorbeeld rond  1 mei?

Deze regering geeft aan dat ze verder wil gaan op het asociale pad. Ons actieplan moet gericht zijn op de val van die regering. We moeten daarbij ook ingaan op de kwestie van een alternatief op de rechtse regering. Sommige vakbondsleiders hopen meer gehoor te vinden bij een regering met christendemocraten en sociaaldemocraten. Maar die willen ons eveneens langer laten werken en gaan mee in de logica dat onze lonen te hoog zijn en dat we investeerders zouden aantrekken met fiscale cadeaus. “Moeten we echt weer de richting Di Rupo uit, zodat N-VA of nog ergere populisten de ontgoocheling over diens beleid kunnen uitbaten?”, vroegen we in ons pamflet. Het ABVV van Charleroi en Zuid-Henegouwen roept al langer op tot een breuk met de christendemocratie, sociaaldemocratie en groenen om de krachten links hiervan te verenigen in een brede strijdpartij die democratisch en inclusief is met respect voor alle deelnemers. PTB-GO had een eerste stap in die richting kunnen zijn, maar GO is alweer opgedoekt.  LSP blijft beschikbaar om die discussie aan te gaan met ieder die dat wil.

LSP verdedigt volgende eisen:

• Volledig herstel van de index, vrije loononderhandelingen en een minimumloon van 15€ bruto/uur!
• Geen ondermijning van de arbeidscontracten door onderaanneming, interim of andere precaire banen!
• Handen af van het statuut van de openbare ambtenaren, geen afbouw van de openbare diensten, geen privatisering en liberalisering, insourcing in plaats van outsourcing!
• Handen af van ons pensioen. Herstel brugpensioen, vervroegd pensioen en eindeloopbaansystemen met ADV!
• Optrekken van de pensioenen tot minimum 75% van het laatst verdiende loon met een minimum van 1500€ per maand!
• Stop jacht op werklozen, geen degressiviteit, geen gemeenschapsdienst, maar volledige tewerkstelling door een veralgemeende arbeidsduurverkorting tot 32u/week zonder loonverlies!
• 85% van de Vlamingen is voor een belasting op vermogens boven een miljoen euro. Wij steunen dat en wensen er de nationalisatie onder democratische controle van de financiële sector aan te koppelen om kapitaalvlucht uit te sluiten.
• Nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle door de gemeenschap!
• De chaotische markteconomie en het private winstbejag bieden geen enkele garantie op een job. Voor een democratisch opgestelde en door de gemeenschap gecontroleerde planeconomie in democratisch socialisme!

Foto’s door MediActivista: