Your cart is currently empty!
Ierland. Lessen uit de hongerstaking van Afghaanse asielzoekers
In de loop van de maand mei hielden 41 Afghaanse asielzoekers de St. Patrick’s Cathedral in Dublin bezet. Ze gingen in hongerstaking tot de politie de kathedraal bestormde om de actievoerders te verwijderen. We gaan na wat het belang van deze actie was en leggen ons standpunt uit.
Iedereen heeft het recht om in degelijke omstandigheden en in een veilige situatie te leven. Problemen zoals de lage lonen en een tekort aan middelen, gebrekkige diensten, tekort aan degelijke huisvesting, de angst voor geweld,… vormen voor veel mensen in Ierland een probleem. Recent vormden die problemen de aanleiding voor 40 mensen om een hongerstaking te beginnen om hun eisen naar voor te brengen. Dat was de reden waarom de Afghanen op 14 mei een actie begonnen in Dublin.
Het politieke establishment en de media namen een bijzonder vijandige houding in tegenover de actievoerders. Ze probeerden de Afghaanse actievoerders af te schilderen als terroristen, manipulatoren,… Dat gebeurde op een bijzonder platte en schandalige wijze.
De Afghaanse actievoerders bevonden zich in verschillende stadia van hun procedure, maar de meesten zagen hun asielaanvraag eerder al afgewezen worden. Ze werden hierdoor afgesloten van toegang tot reguliere jobs, degelijke huisvesting… Ze kenden enkel een onzekere toekomst met isolement en wanhoop. Ierland voerde ook binnen de EU campagne om asielzoekers geen toegang te verlenen tot jobs.
De regering beweerde dat Afghanistan op dit ogenblik veilig zou zijn. Dat stelde de bevoegde minister, Michael McDowell. Nochtans weet iedereen dat Afghanistan getroffen wordt door oorlog en armoede waardoor een groot deel van het land nog steeds in handen is van krijgsheren, waaronder ook de Taliban. Het is dus absoluut geen veilige plaats om naar terug te keren.
Zelfs naar internationale standaarden, krijgen slechts weinig mensen asiel in Ierland. Veel aanvragen worden afgewezen. De rechtbank die verantwoordelijk is voor de beroepsprocedures tegen afwijzingen, is bovendien zowat de enige dergelijke rechtbank in de Angelsaksische wereld die niet verplicht is om de redenen voor haar beslissingen te publiceren. Twee leden van de rechtbank namen overigens ontslag omdat ze tegen deze gang van zaken zijn.
Lokale protestacties
Tijdens de hongerstaking kwamen er een aantal negatieve reacties van bewoners rond St Patrick’s Cathedral. Dat was een uitdrukking van een gevoel dat aanwezig is in de samenleving, maar het kreeg bovenmaatse aandacht in de media. Heel wat andere lokale bewoners gingen naar de kerk om hun steun aan de actievoerders te betuigen. Uit peilingen bleek dat er geen meerderheid positief stond tegenover de Afghanen, maar dat had kunnen vermeden worden. De hongerstaking en de bezetting van de kathedraal werden niet door iedereen begrepen of als gerechtvaardigd gezien omdat de asielzoekers niet met een directe uitwijzing geconfronteerd werden. De media probeerde de acties voor te stellen als provocatief. Er had vooraleer over te gaan tot dit soort acties meer moeten gebouwd worden aan het verkrijgen van een bredere steun onder de bevolking. Een hongerstaking daarentegen is nogal sterk intern gericht en komt meestal voort uit een wanhopige situatie.
Vorig jaar was er een brede campagne met heel veel steun naar aanleiding van de uitwijzing van Kunle, een Nigeriaanse scholier die in Ierland woonde. Er kwam heel wat protest tegen het schandalige optreden van de Ierse regering bij de deportatie van Kunle. Dat kwam onder meer door de betrokkenheid van de schoolkameraden van Kunle bij het opzetten van protestacties. Bij de acties werd duidelijk hoe dergelijke solidariteit ook een bredere impact kan hebben. Uiteindelijk moest de Ierse regering toegeven en mocht Kunle terug naar Ierland komen.
Het is positief dat de Afghanen bereid zijn om op een strijdbare manier voor hun rechten op te komen. Maar daarbij zal het noodzakelijk zijn om telkens goed af te meten welk soort acties gevoerd wordt en hoe een brede steun kan verworven en behouden worden. Dat zal noodzakelijk zijn om in te gaan tegen de anti-asielzoekershouding van regering en media.