#1dec. Interview aan het depot van De Lijn in Gentbrugge

Interview met Tom Verwest, ACV Openbare Diensten, aan de ingang van het depot van De Lijn in Gentbrugge.

Door Thomas K (Gent)

Het openbaar vervoer ligt zo goed als volledig plat door de staking. Hoe zwaar zullen dan de gevolgen zijn die De Lijn zal ondervinden van de beleidsplannen?

Tom Verwest (ACV): “De staking kadert natuurlijk in het actieplan van het vakbondsfront, maar we zitten inderdaad ook met problemen in onze interne keuken. Onlangs is het paritair comité bijeengekomen, en daaruit blijkt dat de besparingen zwaar zullen wegen op het personeel van De Lijn. Het plan zou bijvoorbeeld zijn te snoeien in het aanbod op zondag, en dan vooral de belbussen en de streeklijnen. Dat treft ook de lonen van de chauffeurs bovenop de directe besparingen die de regering oplegt.”

Het personeel van De Lijn staakt tegen die plannen, maar is er een indicatie van toegevingen die zullen volgen?

“Voorlopig hebben wij geen signaal ontvangen. Als na de algemene staking van 15 december geen toegevingen volgen, dan zullen er vast lange winterdagen aankomen. Dan zullen we opnieuw ’s morgensvroeg op straat komen. Tot er een billijke verdeling komt waarbij niet vooral de werkmensen de dupe zijn. Dat zij die hoge winsten maken ook maar eens hogere lasten dragen.”

Is het personeel dan bereid daarvoor actie te voeren? Komen ze ook na 15 december op straat?

“Dat valt natuurlijk wat af te wachten, want alles kost geld en aan het einde van de maand zal het personeel de acties voelen. Dat is een gevoelige afweging, maar als het personeel eenmaal weet wat het te wachten staat dan zal het in actie schieten. Het is aan ons, de vakbonden, om hen daarvoor warm te maken.”

Hoe bereid was het personeel om vandaag actie te voeren?

“Dat lijkt me vrij duidelijk: er zijn in de regio minder dan tien voertuigen op de baan. Uit de grootste stelplaats van Gent zijn twee trams en drie bussen gereden. Kortom: het personeel pikt de maatregelen van de regering niet.”

De regering zegt dat er op haar maatregelen geen alternatief is.

“Dat de werknemers getroffen worden en veel kapitaalkrachtigen uit de wind gezet worden, is wraakroepend. De regering zal moeten kijken of ze niet een socialer beleid kan voeren. Iedereen zal het bijvoorbeeld voelen dat alles duurder wordt, dat de kaartjes voor De Lijn van twee naar drie euro zullen opslaan. Die situatie is onhoudbaar, de lasten moeten anders worden verdeeld.”

Moet deze regering desnoods… vallen?

“Als het moet, dan moet ze vallen. Met de visie die ze nu hanteert, creëert ze voor iedereen een verontrustende situatie.”

De regeringsmaatregelen treffen dus iedereen. Hoe kunnen actie bij De Lijn een rol spelen in de ontwikkeling in de samenleving van een gewicht daartegen?

“We moeten vanop de werkvloer meer het middenveld bespelen: duidelijke signalen geven waar we heen willen. Als de sociale zekerheid op de helling staat, moeten we in de samenleving de solidariteit promoten. Dat betekent op de werkvloer de krachten bundelen voor een sociaal programma. We zijn er ons van bewust dat er ergens bespaard moet worden. Maar niet zoals nu: de kloof tussen arm en rijk is te groot aan het worden.”

Welk alternatief programma zou dat moeten zijn?

“Sowieso weg met maatregelen als de indexsprong. We willen de koopkracht beschermen. Zonder die bescherming gaan wij en de economie erop achteruit. Voor het openbaar vervoer betekent dat toegankelijkheid en betaalbaarheid voor iedereen.”

De vakbond verdedigt dat programma. Moet ze dan niet zoeken naar politieke middelen om het te verwezenlijken?

“We zullen moeten samenwerken met zij die de werkende mensen de levenslijn willen bieden opdat het leven draaglijk zou blijven in deze moeilijke tijden.”