Word niet ziek onder Verhofstadt 2

In de "sociale" praatjes van de regering komen steeds meer gaten. Een reeks artikelen in De Morgen toonde aan hoe de onderfinanciering van de ziekenhuizen de dienstverlening en de betaalbaarheid voor de patiënten onderuithaalt.

Peter Delsing

Jaarlijks krijgen de ziekenhuizen 364 miljoen euro te weinig om de taken die hen door de overheid worden opgelegd, in te vullen. In Wallonië eindigden 23 van de 36 ziekenhuizen in 2001 zelfs met een schuld. Volgens professor-doctor Renaat Peleman, van het Universitair Ziekenhuis in Gent, gaan we naar "een Nederlands model met lange wachtlijsten en een tekort aan verpleegkundigen en artsen". Privé-ziekenhuizen lokken de beste artsen met hogere lonen.

Peleman: "Aan grote verbouwingen of infrastructuurwerken moeten wij ons niet wagen. Daarbovenop komen de lineaire besparingen op een aantal medische prestaties die het gevolg zijn van maatregelen van vorige regeringen." Dank u wel, "sociale" minister Vandenbroucke (SP.a). "De onderfinanciering van de ziekenhuizen en de onwil om beleidskeuzes te maken leiden zonder meer tot een malaise", aldus Peleman.

Ook de stakingen bij de OCMW-ziekenhuizen in Antwerpen wezen op het probleem. Volgens het ZINA-herstructureringsplan moeten er, naast andere besparingsmaatregelen, 600 van de 6000 jobs weg. Ondertussen zijn het vooral de rijken die zullen profiteren van de fiscale amnestie van de regering, en geeft de regering lastenverlagingen aan het patronaat.

De kosten worden nu op de patiënten afgewenteld. Bij een opname in het ziekenhuis betaalde je in 1998 gemiddeld 334 euro uit eigen zak. In 2002 is dat opgelopen tot 424 euro. Voor een minister ongetwijfeld een peulschil, voor gewone werkenden, werklozen of gepensioneerden een serieuze streep door de rekening. De maximumfactuur voor de allerarmsten die Vandenbroucke invoerde tijdens de vorige regering is absoluut niet voldoende om de stijgende kosten voor ziekte van de meerderheid van de arbeiders te dekken. Zeker niet met een verouderende bevolking.

De rijkdom in deze maatschappij is aanwezig: niet bij ons, maar bij de rijkste 5% van de bevolking. LSP/MAS pleit voor een nationale gezondheidsdienst, waarin dokters – ook huisdokters – een vast en fatsoenlijk loon krijgen uitbetaald, en niet betaald worden volgens prestatie. In een socialistische maatschappij is gratis gezondheidszorg een perfect realiseerbare doelstelling. Onder het kapitalisme zullen we meer en meer een klassegeneeskunde voor de rijken op ons bord krijgen.