Federale sectoren gezondheidszorg. Stakingsdreiging mét effect

In onze vorige krant hadden we het over de stakingsaanzegging voor 8 oktober door BBTK-SETCa en CNE in o.a. de ziekenhuis- en rusthuissector. Op 24 september brachten militanten van BBTK-SETCa en CNE in het kader van het actieplan een bezoek aan de zetels van de onwillige werkgeversfederaties.

Artikel door een correspondent dat zal verschijnen in de novembereditie van ‘De Linkse Socialist’. Voor de volledige achtergrond verwijzen we naar http://polsslagnonprofit.blogspot.be/

Als gevolg van de actie(dreiging) vond er op 2 oktober een buitengewone vergadering van het Paritair Comité 330 plaats. Dit werd voorgesteld als de “onderhandelingen van de laatste kans”. Na 13 uur onderhandelen was het resultaat niet mis. Vier van de vijf gecontesteerde CAO’s werden immers ondertekend: twee voor brugpensioen (vanaf 58 jaar en vanaf 56 jaar bij 20 jaar nachtarbeid), de CAO voor tijdskrediet waarmee de mogelijkheid voor een landingsbaan (1/5e tijdskrediet vanaf 50 jaar tot het einde van de loopbaan) terug geopend werd en de CAO over opleiding. Wat betreft de harmonisering van de barema’s voor de zorgkundigen (1.35) werd plechtig een voorakkoord gesloten dat op de vergadering van het Paritair Comité op 14 oktober zou bezegeld worden.

Gevolg: de acties werden tijdelijk opgeschort om het overleg alle kansen te geven. BBTK meldde in een persbericht: “Het is duidelijk dat zowel het dreigement van de staking, de druk in de instellingen en op de werkgeversfederaties en het vooruitzicht van een aanvullende financiering tot dit akkoord hebben geleid.”

Groot was de consternatie toen de werkgevers, met de Franstalige ‘socialistische’ werkgeverskoepel Santhea op kop, op 14 oktober hun woord braken. En dat ondanks een ruime financiële tegemoetkoming van de regering. Op het laatste moment was die over de brug gekomen met een extra financiering van 14,2 miljoen euro om de maatregel door te voeren maar kennelijk tevergeefs. In een persmededeling waren zowel CNE als BBTK-SETCa er als de kippen bij om te melden dat de sociale vrede gebroken is en het actieplan zal worden verdergezet waarbij de instellingen van Santhea zullen geviseerd worden. LBC kondigde later een actie aan op 24 oktober.

Voor de zoveelste keer moeten we vaststellen dat de leiding van de diverse vakbonden er (al dan niet bewust) niet in slaagt om de tijd te nemen voor overleg om de acties in gemeenschappelijk vakbondsfront op elkaar af te stemmen: profilering à la ‘de rapste en de knapste zijn in de pers’ lijkt nog steeds belangrijker dan een eengemaakte vuist van de militanten. We kunnen ook niet ontkennen dat het communautaire wel degelijk een rol speelt in de verdeelde slagorde van de vakbonden. Moraal van het verhaal? De werkgevers in de zachte sector zijn net zoals hun soortgenoten in de profit voor geen halve euro te betrouwen. Wordt vervolgd.