Dood door verbod op abortus: nooit meer!

De dood van Savita Halappanavar heeft ons opnieuw met de neus op de feiten gedrukt: het « pro-lifediscours » brengt – zeker als basis voor wetgeving – vrouwenlevens in gevaar. Savita is gestorven omdat de traditionele Ierse partijen geweigerd hebben de grondwettelijke uitzondering – abortus kan als het leven van de moeder in gevaar is – om te zetten in duidelijke wetten. LSP steunt de eis van de Ierse protesten die de Ierse regering opdragen dit nu onmiddellijk te doen als een eerste stap naar het recht op abortus.

LSP-pamflet. PDF

Vrouwen de keuze laten, redt levens!

Dit zal echter niet voldoende zijn om toekomstig lijden – en sterven – te voorkomen. Sinds de jaren ’80 zouden naar schatting 150.000 Ierse vrouwen naar Groot-Brittannië zijn getrokken om er abortus te plegen. Dit was nooit toegankelijk voor iedereen, gezien de kost van het vervoer en het gebrek aan openbare financiering. Vandaag is dat nog meer het geval gezien de levensstandaard van de Ierse bevolking ernstig is aangetast door de economische crisis. De verkoop van abortuspillen via het internet zou in de laatste jaren dan ook fors zijn toegenomen.

Verbod op abortus leidt immers niet tot minder abortussen, enkel tot meer onveilige abortussen, waarbij de complicaties kunnen leiden tot verlies van de vruchtbaarheid en zelfs tot de dood van de zwangere vrouw. Onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie toonde dat in 2008 49% van de abortussen in de wereld onveilige abortussen waren, 1 op 8 vrouwen zou daarbij het leven laten.

Om een verandering af te dwingen in Ierland – of in Polen of Malta en in de reeks landen buiten Europa waar abortus niet is toegestaan – zal een brede beweging nodig zijn. Dat brede steun – ook onder gelovigen – voor het recht op abortus kan worden opgebouwd, mag blijken uit het feit dat de vrouwenorganisatie van de christelijke arbeidersbeweging na de evaluatie van 20 jaar recht op abortus in België vandaag dit recht ondersteunt en open staat voor een discussie over de uitbreiding van de periode waarin abortus wettelijk is toegestaan.

Ook in België blijft actie nodig!

Verworvenheden blijven niet eeuwig bestaan als ze niet verdedigd worden. In verschillende landen staat het recht op abortus al fors onder druk. Opeenvolgende besparingen hebben de financiering ondermijnd; in sommige staten van de VS leidde het aan de macht komen van populistische gouverneurs ertoe dat het recht op abortus ook wettelijk werd ingeperkt. Met het ontwikkelen van de crisis en de sociale ontreddering die eruit volgt, zullen reactionaire krachten ook in Europa en in België hierop inspelen om hun reactionaire ideeën ingang te doen vinden. We mogen hen de ruimte niet laten.

Eenmaal per jaar verzamelt de “pro-lifebeweging” in België hun troepen in de zogenaamde Mars voor het Leven, die doorgaat op de verjaardag van de stemming van de abortuswet. In de laatste jaren werden ook al verschillende abortuscentra in België geconfronteerd met (regelmatige) piketten van de “pro-lifebeweging”. Ze intimideren en culpabiliseren vrouwen op één van de meest kwetsbare momenten in hun leven. Ze slagen daar des te beter in omdat er geen enkel maatschappelijk debat hierover wordt gevoerd en omdat de seksuele opvoeding van jongeren vandaag door de constante onderfinanciering van het onderwijs herleid is tot een aantal technische aspecten. De gevolgen hiervan laten zich ook voelen in het afgenomen bewustzijn rond de noodzaak van voorbehoedsmiddelen om zich te beschermen tegen ongewenste zwangerschap, maar ook tegen seksueel overdraagbare ziekten.

Hun discours kan ook een zekere ingang vinden bij niet-oerconservatieve mensen door het ontstellende gebrek aan sociaal beleid dat moeders en gezinnen kan helpen kinderen te hebben zonder dat dit financieel een achteruitgang betekent en zonder dat de ouders de rest van hun leven opzij moeten schuiven. Zo klagen ze terecht het gebrek aan steun voor ouders met kinderen met een handicap aan, maar zonder een oplossing voor te stellen die iets anders zou inhouden dan een vermomd huisvrouwen- of verzorgersloon. Om vrouwen met kinderen toe te staan om buitenshuis werken – en dus financieel onafhankelijk te zijn – zijn diensten als kinderopvang, onderwijs, diensten voor “huishoudelijk” werk enz. nodig.

LSP vecht voor een echte keuze:

• recht op abortus, voorzien in toegankelijke openbare centra
• preventie door gratis voorbehoedsmiddelen en degelijke seksuele opvoeding op school
• voltijdse jobs met degelijke lonen voor iedereen; kwaliteitsvolle openbare diensten die vrouwen helpen met de combinatie werk en kinderen; kindergeld dat de reële kosten dekt – om te vermijden dat vrouwen abortus moeten plegen enkel omwille van financiële overwegingen

Wil je actief worden in deze strijd? Neem dan contact op met de LSP/PSL-vrouwencommissie en help mee om op de tegenactie tegen de Mars voor het Leven (eind maart 2013) een talrijke opkomst te verzekeren! vrouwen@socialisme.be