In het najaar wordt een nieuw Interprofessioneel Akkoord onderhandeld over lonen en arbeidscondities voor de privé. De inzet is enorm en bepaalt mee wie de crisis zal betalen. Dit zijn de belangrijkste discussiepunten.
Artikel door Eric Byl uit de oktobereditie van ‘De Linkse Socialist’
Welvaartsvaste uitkeringen. Dat moet de structurele achterstand van de sociale uitkeringen op de welvaartsevolutie tegengaan. Het gemiddelde bruto pensioen bijvoorbeeld, bedraagt nog maar 42% van het gemiddelde bruto loon. Het patronaat wil dat opnieuw inruilen voor bijkomende toegevingen, de vakbonden zien daar geen reden toe.
De loonnorm.Sinds die in ’96 werd ingevoerd, hebben loonakkoorden steeds minder om het lijf. Het laatste bevatte maar 0,3% bovenop de index en werd door het ABVV afgekeurd. Normaal is dat richtinggevend, maar omdat geen akkoord werd bereikt, heeft de regering het per KB opgelegd en is het bindend. In 25 sectoren blokkeert het ministerie van arbeid de afgesloten CAO’s omdat ze de loonnorm overschrijden. Zo drijft de regering de druk op om kost wat kost te tekenen. Nochtans, als ook de vermindering van sociale bijdragen en ander fiscale voordelen worden meegerekend, stegen de lonen hier sinds ‘96 maar 1% sneller dan in de buurlanden, meer dan in Duitsland, maar minder dan in Frankrijk en Nederland.
Brutolonen.Het ACV is bereid de sociale bijdragen te verlagen, in ruil voor een evaluatie van de impact op de tewerkstelling en de compensatie ervan door lasten op meerwaarden, dividenden en grote vermogens. Dat is onrustwekkend. We kennen die evaluaties en de achterpoortjes die de grote vermogens telkens vinden.
De index.De regering besliste dat die geen deel uitmaakt van deze IPA, maar het patronaat hoopt alweer op toegevingen in ruil voor het behoud ervan. Het wil voortaan indexeren op basis van een vooraf bepaalde inflatie, niet de werkelijke.
Afwijkingen van de CAO.De Europese Commissie beveelt die mogelijkheid aan. In dat geval mogen we ons aan een vloedgolf van aanvragen verwachten en zal heel het principe van sociale akkoorden uitgehold worden.
Flexibiliteit.We kunnen het arbeidsritme en de diversiteit aan contracten nog nauwelijks bijhouden. Toch staan overuren, annualisering van de arbeidsduur, deeltijdse arbeid etc. op het menu, onder het mom van “modernisering van de arbeidsmarkt”. Verhoging interprofessioneel minimumloon. De patroons klagen dat het nu al tot de hoogste van Europa behoort, over hun eigen loon praten ze niet.
Veralgemening tweede pensioenpijler.De regering wil dat in het IPA als pasmunt gebruiken voor toegevingen op de lonen. Zo drijft men de druk op om langer te werken en glijdt het wettelijk pensioen af naar een sociaal vangnet.
Statuut arbeiders/bedienden.Het Grondwettelijk Hof heeft 8 juli 2013 vastgelegd als limietdatum voor de harmonisering van het statuut van arbeider en bediende. Is er dan geen akkoord, dan moet de rechtbank de opzegtermijnen van arbeiders optrekken tot die van de bedienden.
De patroons hebben hun massamedia ingeschakeld om hun argumenten te propageren. Wanneer doen de vakbonden beroep op onze middelen: personeelsvergaderingen, werkonderbrekingen en sectoriële en interprofessionele vergaderingen?