De mobiliteitsproblemen oplossen…
… Door meer en gratis openbaar vervoer
Onze wegen slibben dicht en Dendermonde is daar geen uitzondering op. Tegelijkertijd heeft 20% van de 193 te schrappen treinen rechtstreeks betrekking op Dendermonde en wordt er zwaar gesnoeid in het busaanbod. Nochtans ligt de volledige maatschappelijke kost van het verkeer zoals het vandaag wordt georganiseerd veel hoger dan wanneer we zouden kiezen voor gratis collectief en openbaar vervoer. LSP kiest voor een uitbreiding van het gratis busvervoer in Dendermonde, van 2 dagen naar de volledige week.
… Door een degelijk uitgewerkt fietsbeleid
Ijveren voor het uitbreiden van het bestaande wegennet en autogebruikers ontmoedigen door meer betalend parkeren, zijn slechts nepoplossingen voor het mobiliteitsprobleem. Een degelijk uitgewerkt fietsbeleid draagt bij tot een meer structurele oplossing voor het probleem. LSP kiest voor het aanbieden van stadfietsen en betaalbare herstelplaatsen, gecombineerd met oplaadpunten voor elektrische fietsen en veilige, goed onderhouden fietspaden.
Een sociale politiek als antwoord op een liberaal beleid
Alle steden tot zelfs de kleinere gemeenten zijn in de ban van citymarketing. Enorme hoeveelheden middelen worden ingezet voor prestigieuze bouwwerken en projecten. Op die manier gaan steden en gemeenten met elkaar in concurrentie om beter gegoede inwoners aan te trekken, de middenstand te plezieren en een ondernemersvriendelijk klimaat te creëren. De kostprijs van deze liberale politiek betekent dat er weinig tot geen ruimte is om te investeren in een sociale politiek.
Betaalbaar en kwaliteitsvol wonen wordt een luxe
Sinds 2000 is de prijs van een woning verdrievoudigd. Een gelijkaardige trend zien we bij de huurprijzen. Gemiddeld gaat 35 à 40% van het gezinsbudget naar de woonkost. De wachtlijsten voor een sociale woning blijven dagelijks groeien, terwijl almaar vaker de investeringen in de sociale woningbouw worden stopgezet. De traditionele partijen vinden het bouwen van huizen niet de taak van de overheid. LSP kiest wel voor betaalbare en kwaliteitsvolle huisvesting. Een stedelijk bouw-en renovatiebedrijf zou kwaliteitsvol bouwen en renoveren kunnen combineren met een betaalbaar factuur. En tewerkstelling creëren.
Energie in publieke handen
Alle gezinnen van het Waasland en Zuid-Oost Vlaanderen betalen sinds vorig jaar gemiddeld 148 euro per jaar extra op hun elektriciteitsfactuur. De reden hiervoor is een compleet gefaald politiek beleid. Electrabel gaat lopen met de winsten, wij betalen de factuur. LSP kiest voor zonnepanelen op de stadsgebouwen en windmolens in eigen beheer. De aangemaakte energie kan dan gratis aangeboden worden aan de stadsdiensten en gezinnen met een laag inkomen.
Recht op kinderopvang
Twee volwaardige inkomens zijn vandaag geen luxe als je over een minimum aan comfort wil beschikken, maar door een gebrek aan betaalbare kinderopvang zijn gezinnen vaak genoodzaakt om terug te vallen op één loon. Het niet gaan werken van één van de ouders betekent inkomensverlies en gemiste werkkansen. Met de nieuwe besparingsmaatregelen van de regering Di Rupo brengt zo’n keuze ook verlies aan pensioenrechten met zich mee. LSP kiest voor het recht op gratis en kwaliteitsvolle kinderopvang. In Dendermonde moet er prioritair werk gemaakt worden van het creëren van 250 nieuwe gesubsidieerde plaatsen in de kinderopvang.
Ons antwoord op traditionele partijen en organisaties:
- Vlaams Belang: de schuld ligt niet bij de walen of migranten, maar bij de banken
- Open Vld: sleutelsectoren niet privatiseren, maar nationaliseren onder arbeiderscontrole
- Groen!: eerst rood zijn om groen te worden. ecologische veranderingen zijn pas mogelijk als je breekt met de winstlogica van het kapitalisme
- CD&V: “iedereen inbegrepen”, vooral bij besparingen zoveel mogelijk iedereen inbegrepen
- sp.a: links en progressief valt niet te rijmen met een “evenwichtige verdeling van de lasten”. ook bij een vertraagde besparingspolitiek moeten wij de factuur betalen
- N-VA: geen uitholling van de index, maar een volledig herstel ervan als weerspiegeling van de reële levensduurte
- UNIZO: geen 40-urenweek, maar een 32-urenweek met behoud van loon en bijkomende aanwervingen
- vakbondstop: breek met CD&V en sp.a! een nieuwe, brede arbeiderspartij is nodig.
Stadsfinanciën … personeelszaken
In bijna alle steden en gemeenten zijn er enorme budgettaire problemen. Dendermonde is hier geen uitzondering op. Hoewel de stadsschuld de voorbije bestuursperiode afgenomen is, blijft er een totale schuld van 471 euro per inwoner. De schuldafbouw is er voornamelijk gekomen door de verhoogde inkomsten uit onroerende voorheffing, die op twaalf jaar tijd verdubbeld zijn, en door te snoeien in het personeelsbestand. Bij de gemeentediensten is er een daling van 14% en het OCMW moet het stellen met 5% minder personeel tegenover zes jaar geleden. Bijkomende factor zijn de zogenaamde “pijnloze besparingen”. Geld dat opgehaald wordt via taksen, boetes en gemeentelijk administratieve sancties (de zogenaamde GAS-boetes). Deze besparingen wegen zwaar op een klein budget, maar zijn apennootjes voor de hoge inkomens.
Al deze maatregelen zijn nodig om de verliezen uit speculatie te financieren en de vele prestigeprojecten te betalen. Door net voor de val van Dexia in te tekenen op een kapitaalsverhoging, verloor Dendermonde een bedrag van 678.625 euro. Met daarbovenop het verlies van een jaarlijks terugkerend dividend van 362.805 euro bij de Gemeentelijke Holding. Om dan toch nog de vele dure projecten te kunnen blijven betalen (bruggen over de oude Dender, stationsbuurt, …), zoekt iedere traditionele partij zo zijn eigen bron van inkomsten. CD&V wil geld lenen combineren met het niet langer vervangen van gemeentepersoneel dat met pensioen gaat. N-VA wil inzetten op de verkoop van gebouwen en gronden (al dan niet met ze achteraf te huren). Sp.a hoopt op meer inkomsten door nieuwe bewoners. Open VLD wil het naar goede gewoonte doen via het snoeien in de personeelskost.
… een links antwoord op de besparingslogica
Alle traditionele partijen kiezen ervoor om de schulden weg te werken via vaak verregaande besparingen, en dit zonder hun eigen lonen, privileges en prestigeprojecten in vraag te stellen. Het is echter niet aan ons om de crisis te betalen. Nochtans beschikken de gemeenten over allerlei bevoegdheden om de 1% van allerrijksten, kapitalisten en speculanten een grote bijdrage op te leggen, maar in de gemeenten (Dendermonde is hier geen uitzondering op) zijn dezelfde partijen aan de macht als op alle andere niveaus.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Jef nam voor het eerst deel aan een politieke actie in 1995 tijdens een scholierenstaking in Aarschot tegen de opkomst van het Vlaams Blok en extreem rechts in het algemeen. De eis van toen is nog steeds actueel “jobs, geen racisme”. In 2007 verhuisde Jef naar Dendermonde en startte er met enkele studenten een afdeling van LSP, waar hij op dit moment voorzitter van is. Hij werkt nu als arbeider binnen de dienstencheque- sector en is sinds de sociale verkiezingen van mei lid van de ondernemingsraad voor ACV voeding en diensten. Jef is 35 jaar en woont in Sint-Gillis.
[/box]
Een links antwoord op dergelijke besparingslogica is meer dan nodig. Op gemeentelijk vlak kunnen kleine hervormingen al een wereld van verschil maken. Zo vraagt LSP een loonspanning van maximum 1 op 3 voor alle gemeentediensten, inclusief het stadsbestuur (voltijds brutoloon van 1000 euro staat tegenover een maximum van 3000 euro voor de bestverdienende job), de inkomsten uit gecumuleerde mandaten moeten rechtstreeks naar de stadskas gaan. Om de stijgende werkloosheid tegen te gaan dienen er extra jobs gecreëerd worden (gemeenschapsrestaurants, fietshersteldiensten, stedelijk bouw- en renovatiebedrijf) gecombineerd door de invoering van een 32-urenweek met behoud van loon en bijkomende aanwervingen. Burgerlijke partijen zullen deze eisen afdoen als ‘onmogelijk’ en met een gebrek aan realiteitszin. Een retoriek die reeds decennia meegaat. De mogelijkheid of onmogelijkheid van deze eisen is echter een kwestie van krachtsverhoudingen. Hoe strijdbaarder de arbeiders, hoe meer wordt geëist en hoe meer wordt afgedwongen.
ONZE KANDIDATEN OP 14 OKTOBER
- Jef Maes, arbeider, vakbondsafgevaardigde ACV voeding en diensten
- Tiny Cooreman, fabrieksarbeidster textiel
- Mitchell Barber, student, ALS voorzitter Hogeschool Gent
- Carlos van Nieuwenborgh, fabrieksarbeider
- Stéfanie Puchal, werkzoekend
- Xander Van Buggenhout, student
- Blixa Van de Voorde, scholier, hoofdleidster binnen chirojeugd Vlaanderen.
WIJ EISEN:
- Gratis en degelijk uitgebouwd openbaar vervoer
- Maximale loonspanning van 1 op 3 voor alle diensten die onder de verantwoordelijkheid van de stad vallen (bv: voltijds brutoloon van 1000 euro staat tegenover een maximum van 3000 euro voor de bestverdienende job)
- 250 nieuwe gesubsidieerde plaatsen in de kinderopvang
- Energie in publieke handen, zonnepanelen en windmolens van de stad moeten de stadsdiensten en laagste inkomens voorzien van gratis stroom
- Het huidige aanbod van sociale woningen uitbreiden met 1000 extra woningen en het beheer ervan onderbrengen in een stedelijk bouw- en renovatiebedrijf.