Morgen neemt de Zuid-Afrikaanse president Zuma deel aan een top tussen de EU en Zuid-Afrika in Brussel. Daar wordt onder meer gediscussieerd over de handelsverhoudingen. Ondertussen zijn duizenden Zuid-Afrikaanse mijnwerkers in de regio rond Rustenburg aan een regionale staking begonnen. Het werk is neergelegd om betere lonen en arbeidsvoorwaarden te bekomen, maar ook om te protesteren tegen het bloedbad van 16 augustus waarbij 34 mijnwerkers omkwamen.
De stakingen en de brutale repressie zijn het resultaat van opeengehoopte spanningen als gevolg van de sociale kloof die is blijven bestaan na de val van het apartheidsregime. Heel wat arbeiders en armen hebben het gevoel dat enkel een rijke toplaag voordeel heeft gehaald uit de strijd tegen apartheid. De economische crisis, lagere grondstoffenprijzen en de brutale praktijken van de mijnbazen en de regering die de arbeiders willen laten opdraaien voor de crisis, hebben geleid tot beelden die aan een burgeroorlog doen denken. De vastberadenheid van de arbeiders is evenwel groot. Zondag werd een nieuwe regionale staking opgestart.
De Democratic Socialist Movement (DSM), de Zuid-Afrikaanse afdeling van het CWI waartoe ook de Socialist Party en LSP behoren, speelt een belangrijke rol in het organiseren van de regionale staking en in het verdedigen van de eis van de nationalisatie van de mijnsector.
Europees Parlementslid Paul Murphy: “Het is belangrijk voor alle vakbondsmilitanten, socialisten en iedereen ter linkerzijde om solidariteit te betuigen met de Zuid-Afrikaanse mijnwerkers. De bloedige repressie die tegen de arbeiders wordt ingezet, doet denken aan de donkerste dagen van de apartheid. Dit moet ten stelligste veroordeeld worden door de volledige internationale arbeidersbeweging. Het is ook een vernietigend voorbeeld van de rol die de ANC-regering vandaag speelt en het toont de noodzaak om een nieuwe partij op te bouwen, een partij die wel opkomt voor de belangen van de arbeiders en armen.”