In Leuven waren er een 500-tal aanwezigen op de traditionele 1 Meistoet. Met LSP verkochten we 24 nummers van ons maandblad, wat meer is dan tijdens vorige jaren, op deze sterk SP.a gekleurde bijeenkomst. Ook de nieuwe "Volksgazet", van de beweging Rood, kon op belangstelling rekenen.
Bruno Tobback (SP.a) had samen met Rudy De Leeuw (ABVV-kopman) bij aanvang een nummertje bedacht. Voor de toespraken begonnen werd de jonge Tobback symbolisch een "lidkaart" van het ABVV overhandigd, omdat hij zich naar verluidt "pas lid had gemaakt". Was zoveel tenenkrullende bombarie misschien een blijk van dank voor de steun van de SP.a aan de huidige besparingsregering, waar zoveel ABVV-leden op 30 januari en op andere momenten tegen hebben gestaakt en betoogd? Wilde men de SP.a misschien bedanken voor de vervolging van de werklozen, de privatiseringen en het nepotisme waar deze partij de laatste jaren driftig aan heeft meegewerkt, in allerlei regeringen? Wie denkt de ABVV-leiding nog om de tuin te leiden wat betreft onze "politieke relais in de regering", dixit De Leeuw, als de ABVV-leden bij De Lijn, in de gezondheidszorg, en talloze andere sectoren steeds weer een gevecht moeten leveren met die vermeende "politieke verlengstukken" in de regering?
Rudy De Leeuw had in zijn tussenkomst een punt toen hij stelde dat 1 mei "meer dan ooit" een strijddag moest zijn. Hij had volgens ons ook een punt toen hij waarschuwde voor een herhaling van een economisch jaren ’30-scenario, waarbij "in heel Europa recessie dreigt". Je kan je alleen maar afvragen waarom de ABVV-leiding in de strijd rond de pensioenhervorming en de eerste golf van besparingen dan zo snel de strijdbijl begroef, en bijvoorbeeld geen ernstiger actieplan uitwerkte, als een verdere verslechtering reeds in het verschiet ligt!
Voorts verzette De Leeuw zich tegen een aanval op de index en prees hij John Crombé en Johan Vande Lanotte in de regering, voor hun werk inzake fraudebestrijding en het aftoppen van de prijzen van gas en elektriciteit. "Dank u Johan." Linkse socialisten zijn voor elke stap vooruit inzake het bestrijden van de fraude van grote bedrijven en het verlichten van de stijgende levenskost. Maar deze regering neemt ons veel meer af dan dat ze werkende mensen hier en daar nog zou beschermen.
Waarom illusies creëren in een regering die ons een massaal pakket besparingen oplegt, en voor na de verkiezingen al de volgende ronde in de besparingslawine voorbereidt? Te oordelen naar de oproep van FGTB-Charleroi voor een nieuwe linkse formatie "links van de PS" (en daarmee ook de SP.a), een oproep die ook binnen het Vlaamse ABVV steeds meer aanhang krijgt, kwam deze lofbetuiging veeleer bevreemdend over. De meeste ABVV-leden hebben de SP.a in de verkiezingen reeds lang vaarwel gezegd, met zelfs een zoektocht bij sommigen langs de valse profeten van extreemrechts en het rechtse populisme. Wanneer gaat de ABVV-leiding beseffen dat haar leden een strijdbare linkse partij, mogelijk zoals het Front De Gauche in Frankrijk, nodig hebben, en geen flauw doorslagje van de liberalen? Het zal niet volstaan om de SP.a-mug als een tijger voor onze belangen te blijven voorstellen. Deze partij is volledig vergroeid met het neoliberale afbraakbeleid dat De Leeuw zegt te bestrijden.
De speech van Bruno Tobback had het bijzonder weinig over de massieve aanval op onze rechten inzake pensioen, werkloosheidsuitkering en verdere privatiseringen die de regering Di Rupo inzette. Tobback viel de toplonen van CEO’s aan, die inderdaad schandalig zijn. Maar hij kan misschien in eigen rangen beginnen met het verbieden van het opnemen van vetbetaalde mandaten in de raden van bestuur van grote bedrijven? Keus genoeg bij de SP.a, als men daar wat de graaicultuur betreft een voorbeeld wil stellen. En dat Tobback stelde dat "uit de crisis komen inspanningen zal kosten" liet weinig goeds voor de toekomst verhopen. We weten ondertussen bij wie de SP.a die inspanningen overweldigend komt zoeken.
Op deze 1 mei waren de neoliberale "socialisten" in de regering, gezien de evidente crisis van het systeem en de enorme woede die onderhuids leeft over elitaire 1%-profiteurs, verplicht om af en toe een linkse toon aan te slaan. Er was een grote openheid, zelfs in deze beperkte betoging, om een linkser geluid in overweging te nemen, waarbij niet alleen de crisis maar mogelijk ook de nabije sociale verkiezingen een rol speelden. De komende jaren zullen we moeten bouwen aan vakbonden en een nieuwe arbeiderspartij waar de basis de belangrijke zaken beslist, op een democratische en betrokken manier, en niet een top die in veel gevallen reeds verstek geeft waar de strijd nog maar pas begint. Die discussie zal meer en meer ook gaan over hoe de strijd voor jobs en onze sociale zekerheid moet gekoppeld worden aan een verwerping van het kapitalisme in crisis. LSP wil bouwen aan een partij die een democratische socialistische maatschappij, als alternatief op het verrotte kapitalisme, opnieuw als centraal strijdpunt op de agenda zet.