Vorige week stemde de Mensenrechtenraad van de VN over een resolutie inzake de oorlogsmisdaden in Sri Lanka in 2009. Velen zullen denken dat de internationale gemeenschap eindelijk de genocide erkent. Maar de resolutie is wel erg beperkt. Bovendien komt ze erg laat. Het is enkel door aanhoudende campagnes en de solidariteit van onderuit, de echte ‘internationale gemeenschap’, dat we iets kunnen bereiken.
Drie jaar geleden kwamen meer dan 40.000 mensen om in de eindfase van de oorlog die het regime van Sri Lanka voerde tegen de Tamilbevolking. De regering deed hierna alle beschuldigingen van oorlogsmisdaden af als leugenachtig. Nochtans dook er beeldmateriaal op, een deel hiervan werd ook voor een breed publiek getoond in de documentaires van Channel 4 over de ‘Killing Fields’ van Sri Lanka.
In het tweede deel van deze documentaire werd aangetoond hoe de Westerse heersende klasse, met inbegrip van de Verenigde Naties, bleef zwijgen tijdens het bloedbad. Dit is een vorm van medeplichtig zwijgen. Ze keken bij terwijl een genocide plaats vond en ze steunden dit in naam van de ‘strijd tegen het terrorisme’.
De VS diende in de VN Mensenrechtenraad een resolutie in die op 22 maart werd goedgekeurd. Het is de eerste keer dat een internationale instelling op halfslachtige wijze erkent dat er oorlogsmisdaden werden gepleegd in Sri Lanka. De resolutie erkent dit niet expliciet, maar wijst er wel op door te spreken over ‘ernstige inbreuken op de internationale wetten.’ Bij de stemming waren er 24 voorstemmen, 15 tegenstemmen en 8 onthoudigingen.
De resolutie is beperkt en komt te laat. Er wordt niets ondernomen tegen het bloedige regime van Rajapakse. Het IMF blijft intussen met het regime samenwerken waardoor de levensstandaard van de werkende bevolking en de armen onder vuur wordt genomen. De meeste Westerse regeringen blijven evenzeer zaken doen met de oorlogsmisdadigers van Sri Lanka.
De regering van Sri Lanka wilde de indruk wekken dat het zelf de oorlogsmisdaden zou onderzoeken met de Lessons Learnt and Reconciliation Commission (LLRC). Wij stelden toen al dat dit een afleiding was, een poging van de regering om haar eigen propaganda te versterken. De LLRC voerde geen echt onderzoek, het bevestigde wat de regering bevestigd wilde zien. Maar zelfs de beperkte aanbevelingen van de LLRC werden verworpen door de regering van Sri Lanka. De resolutie van de VS ging niet verder dan het verwelkomen van de aanbevelingen van de LLRC.
Het bewijsmateriaal van oorlogsmisdaden is zich aan het opstapelen. Geen enkele regering kan nog ontkennen dat dit regime bloed aan de handen heeft. De Westerse regeringen willen met hun optreden de problemen van de Tamilsprekende bevolking in Sri Lanka niet oplossen. Ze hopen vooral op een regimeverandering in het zuiden van Sri Lanka omdat dit de belangen van de grote bedrijven beter zou dienen. Dan kunnen ze zaken doen met Sri Lanka zonder te moeten ingaan op de oorlogsmisdaden. De resolutie bij de VN dient vooral als ‘lichte waarschuwing’ voor het regime van Sri Lanka. Dat is zeker het geval voor de Indische regering die de hete adem van de woedende bevolking van Tamil Nadu in de nek voelt.
De Indische regering heeft niet enkel gezwegen over het bloedbad door de regering van Sri Lanka, ze heeft ook actief steun verleend in de vorm van wapenleveringen en financiële steun. In 2009 zat India achter de schandalige resolutie op de VN-Veiligheidsraad waarin het militaire succes van Sri Lanka werd verwelkomd.
Druk van onderuit
De Indische regering wilde deze resolutie in de VN niet goedkeuren. De regering voerde een campagne om te vermijden dat er over zou gestemd worden. De brede steun van de Tamilsprekende bevolking in Tamil Nadu en in andere delen van India voerden de druk echter op. Verschillende politici uit Tamil Nadu zagen zich hierdoor verplicht om de nationale regering tot orde te roepen. Als deze politici dat niet hadden gedaan, dan waren hun dagen in Tamil Nadu ongetwijfeld geteld. Het Indische parlement werd een paar dagen voor de stemming stil gelegd. Uiteindelijk moest de premier aankondigen dat India de resolutie zou steunen.
Dit omvat een belangrijke les voor de campagnes die nu met hernieuwde kracht kunnen worden gevoerd. Het maakt duidelijk naar wie we ons verzet moeten oriënteren. Regeringen zullen de belangen van de armen en onderdrukten niet ondersteunen. Hun besparingsbeleid maakt dat duidelijk. Zij steunen de belangen van de rijken, los van de prijs die de armen daarvoor meoten betalen. De werkenden en armen delen internationaal dezelfde belangen, zij staan aan de kant van de onderdrukte Tamilsprekende bevolking van Sri Lanka. Dat is waarom we ons naar de werkenden en armen in de rest van de wereld moeten richten om samen de strijd aan te gaan.
Wanhoop
De regering van Sri Lanka toonde hoe wanhopig het is. Er werd in Colombo en zelfs in het noorden van het land een zogenaamde protestactie opgezet tegen de resolutie in de VN. In het noorden hield het leger bussen tegen en moesten alle inzittenden uitstappen en regeringsborden vasthouden. Een aantal gevangenen die nog steeds in de gesloten vluchtelingenkampen zitten, werden met bussen aangevoerd om onder controle van het leger pro-regeringsspandoeken vast te houden. Dit maakt eens te meer duidelijk hoe het leger haar gevangenen behandelt. Journalisten berichtten dat betogers hen smeekten om geen foto’s te nemen terwijl ze pro-regeringsslogans moesten vasthouden.
De regering van Sri Lanka wil de IMF-agenda voortzetten en alle rechten van de werkende bevolking onder vuur nemen. Tegelijk wordt een ‘anti-imperialistische’ kaart getrokken en wordt op chauvinistische gevoelens ingespeeld om een zekere steun te behouden. We mogen ons daar niet aan laten vangen. De steun voor de regering is op zand gebouwd, de woede tegenover het gevoerde beleid neemt toe.
Het feit dat deze resolutie uiteindelijk is goedgekeurd was enkel mogelijk door het massale en aanhoudende protest van de gewone werkende en arme bevolking. Tegelijk heeft de regering van Sri Lanka haar zwakke positie aangetoond. We moeten van deze gelegenheid gebruik maken om de massamobilisatie tegen het regime te versterken en op te komen voor het recht op zelfbeschikking van de Tamilsprekende bevolking. Deze resolutie is verre van voldoende, maar de gevolgen ervan zullen verder gaan dan wat de VS, de VN of andere toplui voor ogen hadden.