Ierland wordt in de internationale media opgevoerd als ‘modelleerling’. De regering heeft volgzaam alle gevraagde besparingsprogramma’s doorgevoerd. Stilaan wordt Ierland door de internationale media niet langer als een PIGS-land gezien. De PIGS zijn de landen met een groot risico op bankroet: Portugal, Griekenland, Spanje, Italië en Ierland. Is er een nieuw Iers economisch mirakel in de maak?
De media baseren zich vooral op cijfers zoals de beperkte groei van het BBP en de toename van de export. Dit is echter slechts een deel van de realiteit. In feite zijn er twee economieën in Ierland: een internationale en een binnenlandse.
De binnenlandse economie is goed voor de overgrote meerderheid van de tewerkstelling. Deze economie blijft in elkaar stuiken als gevolg van de besparingsoperaties. De internationale economie doet het ondertussen uitstekend, maar dit heeft amper gevolgen voor de gewone Ieren. Het gaat onder meer om financiële operaties waarbij multinationals hun winsten in Ierland aangeven om er van de lagere belastingvoeten te genieten.
Verzet groeit
Bij gebrek aan een antwoord van de vakbonden zoekt het protest tegen het besparingsbeleid andere manieren om zich te uiten. Het potentieel van verzet blijkt onder meer uit de enorme steun voor de campagne tegen een nieuwe belasting op gezinnen met een eigen woning. Ieder gezin zou een vaste belasting moeten betalen. Dat is een bijzonder asociale taks: rijk en arm betaalt evenveel. Bovendien komt het bovenop andere belastingen. Het gaat voorlopig om 100 euro per gezin, maar dat kan de komende jaren toenemen tot meer dan 1.000 euro.
In het verleden waren er al geslaagde niet-betalingscampagnes tegen taksen op water en vuilniszakken. Ook nu is er een niet-betalingscampagne opgezet. Op dit ogenblik heeft 93% van de bevolking de belasting nog niet betaald. Indien een groot deel van de bevolking niet betaalt, wordt de taks onhoudbaar.
Er waren grote bijeenkomsten van de campagne tegen de taks. Zelfs in kleinere steden was er een grote opkomst: 600 in Waterford, 400 in Limerick, 400 in Carlow, 500 in Cork. In de hoofdstad waren er duizenden aanwezigen op lokale meetings. In West Dublin waren er 250 aanwezigen, in een noordelijke wijk waren dat er 200.
De campagne wil tegen eind maart een miljoen niet-betalers achter zich krijgen. De deadline om te betalen is eind maart.
Tussen woede en wanhoop
Het harde besparingsbeleid haalt de levensstandaard van de bevolking naar beneden. De lonen dalen en ook de openbare dienstverlening en sociale zekerheid krijgen harde klappen: onderwijs, gezondheidszorg en andere publieke diensten worden met de grond gelijk gemaakt. Het aantal werklozen neemt fors toe, intussen zit 14% van de bevolking zonder werk.
De woede is groot, maar moet nog zoeken naar een georganiseerde uitdrukking. Dat geeft ook ruimte aan wanhoop. Iedere week verlaten 1.000 mensen het land op zoek naar werk en een toekomst. De vakbondsleiding staat op de rem en sloot zelfs een akkoord met de regering waarin ‘sociale vrede’ en het doorvoeren van de ‘hervormingen’ werd beloofd in ruil voor de belofte dat naakte ontslagen worden vermeden.
De campagne tegen de belasting op gezinnen met een eigen woning is aan het uitgroeien tot een instrument om het ongenoegen tegen het volledige besparingsbeleid te organiseren. Een overwinning voor deze campagne zou een zware nederlaag zijn voor zowel de regering als de EU en het IMF.
Met de linkse verkozenen in het parlement, waaronder twee leden van de Socialist Party, staan we vooraan in het organiseren van het verzet. We doen dit zowel in de wijken en op straat als in het parlement dat wordt gebruikt als een forum voor het ongenoegen op straat.