Voor een Europese algemene staking
Op enkele dagen tijd werden zowel in Italië als in Griekenland nieuwe regeringen onder leiding van niet verkozen technocraten aan de macht gebracht. Dat gebeurde met het argument dat deze eminente personen als experts “boven de politiek” zouden staan en hierdoor beter in staat zijn om maatregelen voor het “algemeen belang” te nemen.
Artikel door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Dat is een leugen om niet te moeten zeggen dat de bankiers en speculanten zelf de macht overnemen om er zeker van te zijn dat de gewone bevolking de prijs van de crisis door het strot geramd zou krijgen om daarmee de kapitalistische markten gerust te stellen.
Een karikaturale democratie
“Wall Street heeft twee partijen, we hebben er zelf een nodig”, is een slogan waarmee onze Amerikaanse zusterorganisatie Socialist Alternative werkt. De vaststelling aan de basis van die slogan is ook elders van toepassing. Als de vakbondsleidingen nog lang vasthouden aan hun banden met traditionele partijen zoals de PS, dan zouden de markten ons wel eens op snelheid kunnen pakken als ze hun maatregelen opleggen.
Voor de markten waren Silvio Berlusconi en George Papandreou niet langer de juiste mensen op de juiste plaats op het juiste moment. Dat hebben de markten snel opgelost. Ze deden dat op hun manier: de rentevoeten op de schulden namen toe en de parlementen werden onder druk gezet om te plooien. Uiteindelijk stemden de parlementen in met de komst van niet-verkozen regeringen van bankiers.
Mario Monti is geen onpartijdige expert. Hij was voorheen Europees Commissaris van concurrentie, voorzitter en leidinggevend lid van verschillende neoliberale drukkingsgroepen (zoals de beruchte Bilderberggroep) et tot recent was hij adviseur bij de grote bank Goldman Sachs. Zijn regering omvat onder meer de voorzitter van de tweede grootste bank van het land (Intesa Sanpaolo) die minister van economische ontwikkeling, infrastructuur en transport wordt.
In Griekenland werd Lucas Papademos aangesteld als nieuwe premier. Hij was voorheen vice-voorzitter van de Europese Centrale Bank. Zijn regering is een alliantie met PASOK (sociaaldemocratie), Nieuwe Democratie (conservatieven) en het extreemrechtse LAOS. Voor het eerst sinds 1974, het einde van de dictatuur van het kolonelsregime, wordt extreemrechts in een Griekse regering opgenomen. Dat zijn blijkbaar de ‘experts’ die de markten gerust stellen.
Deze nieuwe politieke ontwikkeling in de economische crisis toont de ernst ervan voor de kapitalistische klasse aan, maar ook hoe deze aan het panikeren is. Met de hulp van de trojka – het IMF, de ECB en de EU – werd het algemeen stemrecht opzij geschoven om rechtstreeks pionnen aan te stellen om een besparingsbeleid te voeren. Voortaan geldt het dreigement van een dergelijk optreden voor alle landen in Europa.
Voor een Europese algemene staking!
Met de eurocrisis is er het gevaar van een opmars van een nationalistische oproep om zich terug te plooien op het eigen land. Ook binnen de ‘linkerzijde’ is er daar een gevaar voor. We moeten onze sociale verworvenheden verdedigen tegen de internationale kapitalistische druk om deze af te bouwen, maar even goed ook tegen de eigen nationale kapitalisten die net hetzelfde willen.
Wij hebben ons steeds verzet tegen het Europa van het kapitaal, maar we zijn nooit in de val van het nationalisme getrapt. Het is in die zin dat onze zusterorganisaties in Ierland en Frankrijk campagne voerden om in de referenda die er werden gehouden tegen het voorstel van Europese Grondwet en tegen het Verdrag van Lissabon te stemmen. Dat gebeurde met een strijdbaar programma waarin de sociale verworvenheden werden verdedigd en gekoppeld aan het idee van een socialistische federatie in Europa.
Verdeeld staan we zwakker. Tegenover de dictatuur van de markten is er nood aan internationaal verzet. Dat is mogelijk, er is geen gebrek aan bereidheid tot strijd tegen de besparingen. In Frankrijk is er een oproep van de vakbonden voor een actiedag op 13 december. In Groot-Brittannië is er op 30 november een historische stakingsdag in de publieke sector. In Portugal (24 november), Italië (6 september) en Spanje (eveneens 6 september) waren er al algemene stakingen, in Griekenland waren er al meer dan tien algemene stakingen. Waarop wachten om het verzet een te maken?
Op 7 december is er een Europese stakingsactie bij verschillende vestigingen van ArcelorMittal. Deze oproep van de Europese federatie van metaalbonden komt er na de aankondiging van sluitingen en afdankingen in verschillende landen. Dat voorbeeld verdient navolging. Het wordt tijd dat we gaan naar een Europese algemene staking als eerste stap in een Europees actieplan tegen de kapitalistische besparingen.
Met dat actieplan moeten we ervoor opkomen dat de arbeiders en hun gezinnen de controle over de economische beslissingen in hun landen kunnen overnemen door de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie (energie, staal, bank- en financiewezen,…) en dit onder democratische arbeiderscontrole. Echte democratie begint met de controle over de economie en het omverwerpen van de kapitalistische chaos waarbij deze wordt vervangen door een democratisch geplande productie.