Meer genocide en meer Trump? Verzet en strijd nodig!

De eerste fase van het bestand in Gaza loopt af op 1 maart. Ondertussen zijn de onderhandelingen begonnen over de tweede fase, die gericht zou zijn op de vrijlating van de overige mannelijke Israëlische gijzelaars en krijgsgevangen in ruil voor Palestijnse gijzelaars, humanitaire hulp, de terugtrekking van alle Israëlische soldaten uit Gaza en een permanent staakt-het-vuren.

door Thomas en Suheil (Brussel) uit maandblad De Linkse Socialist (geschreven voor het eenzijdig opbreken van het staakt-het-vuren)

De derde fase zou de terugkeer van de lichamen van overledenen omvatten en het begin van de heropbouw van Gaza onder het toezicht van Egypte, Qatar en de VN samen met de VS. Maar nog voor de fragiele onderhandelingen over de tweede fase waren begonnen (die trouwens ook over het bestuur en de heropbouw van het naoorlogse Gaza gaan), was Trump daar al met een voorstel voor meer chaos en ellende. De opluchting over het staakt-het-vuren in de internationale solidariteitsbeweging wordt hiermee overschaduwd. De strijd voor de bevrijding van Palestina is nog lang niet gestreden…

Het ‘plan’ van Trump en Netanyahu: etnische zuivering en vastgoedproject

Het voorstel van Trump is ziekelijk: Gaza onder de controle van de VS plaatsen voor een schoonmaak en ombouw tot de “Rivièra van het Midden-Oosten”. In de tussentijd zou de lokale bevolking elders moeten gaan wonen, wat neerkomt op een etnische zuivering van Gaza, kortom het vervolg van de genocide op het Palestijnse volk.

Het voorstel werd meteen afgeschoten door Arabische regeringen en Westerse bondgenoten, maar Trump blijft zijn voorstel herhalen onder het applaus van Netanyahu en de ministers van het zionistisch staatsterrorisme. Meer nog, minister van defensie Katz is al begonnen met het oprichten van een nieuwe eenheid om de Gazanen naar een ander land te verplaatsen en minister van financiën Smotrich kondigde aan dat de verplaatsing binnen enkele weken kan beginnen.

Of de VS nu echt Gaza in handen zullen nemen doet er niet meer toe. Netanyahu grijpt dit moment om zijn oorspronkelijke doelstelling te behalen: een “complete overwinning” op het Palestijnse verzet, wat direct aansluit bij de oorspronkelijke doelstelling van de zionistische staat: de vervolmaking van de Nakba. Met andere woorden, het voortbestaan van het Palestijnse verzet staat op het spel en daarmee ook het voortbestaan van het Palestijnse volk.

Trumps voorstel komt niet uit de lucht vallen. Nog tijdens zijn eerste ambtstermijn lanceerde Trump samen met Netanyahu de “Deal van de Eeuw”. Het plan werd ontworpen onder leiding van zijn schoonzoon en de voormalig vastgoedinvesteerder Jared Kushner, maar werd nooit geïmplementeerd, ondanks het positieve onthaal door Arabische regeringsleiders (op enkele reserves of uitzonderingen na). Het plan omvat een economisch deel gericht op investeringen in infrastructuur en toerisme door Arabische staten en privé-ondernemers en een politiek deel gericht op een Palestijnse staat die weliswaar volledig uitgehold zou worden van nationale soevereiniteit en waardigheid. Palestijnse vertegenwoordigers waren niet geraadpleegd en verwierpen het plan dan ook unaniem (zelfs de Palestijnse Autoriteit die doorgaans naar de pijpen van de VS en Israël danst). Daarentegen was de Egyptische president El-Sisi wel betrokken in de aanloop van het plan, dat strategische logistieke infrastructuur voorziet in Egyptisch-Israëlische handen voor het uitbreiden van de economische activiteiten in de regio.

Het is duidelijk: het koloniale geweld in Palestina ligt volledig in lijn met de kapitalistische waanzin van het Amerikaanse imperialisme en haar zionistische bondgenoten.

Protestbeweging maakt plan onaanvaardbaar voor regionale machthebbers

Ditmaal is het koloniale geweld volledig ontspoord, wat leidt tot massale woede en protest. De Arabische regeringsleiders moeten daar rekening mee houden, al is het uit lijfsbehoud.

De Jordaanse koning Abdullah II moest in Washington zijn mond houden voor de camera en de vernedering slikken, maar volgens Egyptische autoriteiten zou de koning wel op Trump hebben kunnen inpraten. Eerder organiseerde El-Sisi een grote betoging tegen Trumps voorstel aan de Palestijnse grens bij Rafah die op nationale televisie werd uitgezonden: een opmerkelijk spektakel van nationalistische steun aan een corrupte president.

Enerzijds kunnen Abdullah en El-Sisi zich niet permitteren om Trump openlijk te steunen gezien de woede en verontwaardiging van de Jordaanse en Egyptische massa’s, maar anderzijds zijn ze bij de belangrijkste ontvangers van Amerikaanse buitenlandse hulp zowel op economisch als politiek vlak. Beiden weigeren tenslotte een nieuwe Palestijnse migratiegolf in hun landen waardoor het Camp David-verdrag en de nationale en regionale stabiliteit in het gedrang zouden komen.

Kortom, de Egyptische en Jordaanse leiders proberen elkaar de hand boven het hoofd te houden terwijl ze zelf gevangen zitten tussen imperialistische sponsors, nationale bevolkingen en regionale buren. De contradicties zijn niet zomaar te verklaren vanuit Westerse economische belangen maar impliceren een complexe dynamiek van materiële krachten en sociale verhoudingen op verschillende niveaus. Terwijl de zionistische moordmachine verdergaat met haar militaire avonturen in Libanon, Syrië en op de Westelijke Jordaanoever, neemt Saoedi-Arabië het initiatief om samen met Egypte, Jordanië en de Golfstaten het Arabische eenheidsantwoord op Trump uit te werken. De situatie is uniek, maar de vooruitzichten zijn buitengewoon wanhopig. Een andere benadering is nodig!

Massaprotest gaat door

Over de hele wereld blijven solidariteitsacties plaatsvinden en op verschillende plekken waren er massabetogingen tegen Trumps voorstel. In Marokko vond in dezelfde week een grote betoging plaats in Rabat en enkele dagen later waren er meer dan 100 betogingen over het hele land. In Ankara en Istanboel betoogden duizenden aan de Amerikaanse ambassade en de Trump Towers. In de Jordaanse hoofdstad trokken tienduizenden naar de luchthaven om hun koning te steunen na de vernedering in Washington, etc. Ook in Londen werd massaal betoogd tegen het voorstel van Trump.

De duizenden betogers drukten hun solidariteit uit met het Palestijnse verzet, eisten een wapenembargo en wezen nog maar eens op de medeplichtigheid van hun regering in de genocidale politiek van Israël. Zo werd geëist dat het internationale aanhoudingsbevel tegen Netanyahu ondubbelzinnig zou worden opgevolgd, wat momenteel niet het geval is in het VK maar ook in Frankrijk, Italië of Duitsland. Het Europese establishment is duidelijk niet bereid om haar historische banden met het zionisme en het Amerikaanse imperialisme te verbreken, zeker nu in veel landen (extreem)rechts aan de macht is of aan de rand van de macht staat.

Het is nodig om de strijd voor Palestijnse bevrijding en de strijd tegen (extreem)rechtse regeringen systematisch samen te brengen, want het imperialisme is geen lokaal maar een globaal systeem dat mensen over de hele wereld uitbuit en onderdrukt. Veel mensen begrijpen spontaan hoe het harde sociaaleconomisch beleid meteen ook racistische en koloniale ideologieën in de hand werkt die op hun beurt dat beleid goedpraten.

Solidariteit in gezamenlijke strijd

Er is veel ruimte voor gezamenlijke strijd: de beweging voor Palestijnse bevrijding kan de anti-Arizona-beweging benaderen als de gelegenheid om de Palestijnse zaak hoog op de nationale strijdagenda te houden en om te mobiliseren rond concrete acties tegen de zionisten van Arizona. Omgekeerd kunnen vakbonden duidelijke eisen opnemen in solidariteit met Palestina (zoals feministen dit doen op 8 maart) en tegen de federale militaire plannen gericht op imperialistische confrontatie.

Het regeerakkoord wil uitdrukkelijk een juridisch kader creëren om organisaties als Samidoun te verbieden. Die organisatie strijdt internationaal voor de vrijlating van Palestijnse gevangenen. Een verbod betekent een aanval op solidariteit met het Palestijnse verzet en kadert in de internationale campagne om elk verzet tegen de genocide en meer algemeen tegen het zionisme weg te zetten als antisemitisch. Het past ook in de aanvallen van Arizona op het recht om actie te voeren van wie onderdrukt of uitgebuit wordt.

Tenslotte kunnen de verschillende bewegingen boycots en stakingen organiseren tegen bedrijven die de politiek van Trump en zijn (extreem)rechtse bondgenoten faciliteren: wapenfabrikanten, bouwpromotoren, transportbedrijven, investeerders in ellende in Palestina, België en internationaal.

Niemand is vrij tot iedereen vrij is

Het kapitalisme is in haar ultiem imperialistisch element nu kapitalisten zich gretig aan het reorganiseren zijn onder Trump en nieuwe investeringsmogelijkheden ruiken: de winst via de oorlogsindustrie en haar financiële handlangers wordt in nieuw kapitaal omgezet dat de arbeid van onderdrukte bevolkingen verder uitbuit totdat het weer tijd is voor oorlog en genocide en voor het aanboren van nieuwe investerings- en winstmogelijkheden. Een helse cyclus!

Ondertussen laten leiders uit het Zuiden weten dat ze geen unipolaire of bipolaire wereld zullen aanvaarden met Trump die de kaarten uitdeelt. Laten we duidelijk zijn: wij aanvaarden geen bipolaire of multipolaire kapitalistische wereld! Vanuit de verschillende regio’s in de wereld is een revolutionaire internationalistische beweging mogelijk en noodzakelijk.

Dit betekent voor Palestina dat deze beweging moet focussen op de massa’s en werkende klasse in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Democratische vakbonden en burgerorganisaties moeten worden opgericht of versterkt zodat de bevolkingen voorbereid zijn voor een breuk met hun corrupte leiders. De voorwaarden moeten worden gecreëerd en de juiste eisen moeten worden geformuleerd zodat een revolutionaire golf, zoals de opstanden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika van 2011, kan worden doorgetrokken naar Palestijnse bevrijding en democratisch socialisme, wat wil zeggen: echte vrijheid van de rivier tot de zee, in heel de regio en wereldwijd. Eén strijd, internationale solidariteit!