Lonen onder vuur! Tijd om terug te vuren

De succesvolle vakbondsactie van 13 januari heeft aangetoond dat er een grote bereidheid is om de rechtse agenda van de Arizonacoalitie te stoppen. Vooral in de openbare diensten, met het onderwijs en het openbaar vervoer voorop, werd een krachtig signaal gegeven aan de politieke elite dat hun afbraakpolitiek op stevig verzet zal stuiten. Voor de vakbondsleiding zou dit het signaal moeten zijn om een ernstig actieplan te lanceren die de hele werkende klasse van ons land verenigt in haar strijd tegen de belangen van het kapitaal.

door Frederik De Groeve, vakbondsafgevaardigde & mede-initiatiefnemer van het stakerscomité Gent-zuid in 2014

Voka, met in haar kielzog talloze commentatoren, schreeuwde haar onbegrip uit voor deze ‘voorbarige’ staking. Er is immers nog geen regering gevormd, dus, zo luidt de redenering, waartegen zou je dan in ‘s hemelsnaam staken. Het doel van Voka & co is om de werkenden zand in de ogen te strooien en de vakbonden zo veel mogelijk te discrediteren. Het verlanglijstje van rechtse aanvallen op de werkende klasse is immers al lang bekend en het beste antwoord hierop is om zo veel mogelijk mensen bij het verzet te betrekken. De actiedag van 13 januari was dan ook een broodnodige stap in de opbouw van een beweging die deze regering kan stoppen nog voor ze de kans krijgt om op volle toerental te komen.

Wat hebben De Wever & co voor ons in petto? Een kleine greep uit de horrorlijst.

Ondanks een enorme toename van de winstmarges wil De Wever vrije loononderhandelingen blijven verbieden, zoals vastgelegd in de gehate loonnormwet. Deze miljardentransfer is echter niet genoeg (het zal nooit genoeg zijn!) voor het patronaat. Daarom wil de komende regering opnieuw knabbelen aan de reeds beperkte gezondheidsindex door deze te berekenen over een gemiddelde van 12 maanden i.p.v. de huidige 4 maanden. Concreet willen ze ons dus een vol jaar lang de prijsstijgingen aan de kassa laten betalen zonder dat ons loon of uitkering hieraan wordt aangepast. Bij hoge inflatie (+4%), dus wanneer we de index het meeste nodig hebben, zou bovendien bij de lonen boven het gemiddelde (dus voor de helft van de werkenden!) een bijkomende beperking ingevoerd worden, terwijl aan de winsten en dividenden van aandeelhouders niet wordt geraakt.

Nachtarbeid zal in de toekomst pas ingaan vanaf middernacht in plaats van om 20 u met ernstig loonverlies als gevolg. De werkweek kan worden verlengd tot 48u zonder dat de vakbonden hierover kunnen waken. Stap voor stap terug naar de tijd van Daens? 

De Arizonacoalitie wil ons deze bittere pil laten slikken door een belastinghervorming door te voeren waarbij we een hoger nettoloon zouden overhouden. Als we echter kijken wie deze taxshift gaat betalen, wordt het boerenbedrog van De Wever snel duidelijk. Want naast de aanvallen op de index wil men het BTW-tarief van 6% verhogen tot 9% en de accijnzen op brandstof verhogen. Deze belastingverhogingen zouden bovendien buiten de berekening van de index worden gehouden! Wat we netto meer krijgen, raken we onder de vorm van andere belastingen dubbel en dik weer kwijt.

Bovendien betekent de taxshift een nieuwe aanval op de middelen voor de reeds ondergefinancierde openbare diensten en de sociale zekerheid. Het indirect deel van ons loon, dat wordt gebruikt voor ziekenhuizen, kinderopvang, scholen, pensioenen en andere uitkeringen, gaat verder naar beneden. De reeds schandalig lange wachtlijsten in de zorg en openbare diensten gaan onder deze regering gewoon nog langer worden. Dit vormt de perfecte voedingsbodem voor meer haat en verdeeldheid in de maatschappij. Het Vlaams Belang hoeft de rotte vruchten van deze coalitie maar te plukken bij de volgende verkiezingen.

Het verzet organiseren

Strijdbare syndicalisten dragen vandaag de verantwoordelijkheid om het verzet tegen deze rechtse afbraakregering op poten te zetten en zo de ruggengraat te vormen van een bredere sociale beweging die pleit voor een ander, socialistisch maatschappijmodel. De komende strijd mag niet enkel als doel hebben deze rechtse coalitie in de prullenmand te werpen. We moeten ook de ambitie hebben om een alternatief op te bouwen. Een noodzakelijke eerste stap hiervoor is het versterken van de banden onder strijdbare syndicalisten door het oprichten van stakerscomités, over de grenzen van de eigen werkplek heen. We moeten lessen trekken uit de beweging van 2014 en durven doorduwen waar we toen gestopt zijn. Als we bij de pakken blijven zitten, hebben we bij voorbaat verloren. Als we strijden, kunnen we winnen! 

Arizona en het verzet ertegen: overzicht van artikels op deze site