Your cart is currently empty!
Tag: Soma
-
Turkse mijnramp zorgt voor schokgolf in arbeidersbeweging
Door Dikili vanuit Turkije. Eerder vandaag publiceerden we een eerste reactie door Dikili
Gewelddadig optreden tegen betogers bij protest naar aanleiding van de mijnramp. De veiligheidsdiensten pakken hier een familielid van een van de slachtoffers aan. Is dit hoe slachtofferbegeleiding eruit ziet? De omvang van de ramp (momenteel 282 doden), de reactie van de overheid en de onveilige arbeidsomstandigheden (door privatiseringen en onderaannemers) hebben over heel Turkije voor een schokgolf gezorgd.
De algemene staking van vandaag, uitgeroepen door de onafhankelijke vakbonden (Disk en Kesk) maar niet ondersteund door de gele vakbond Turk-Is of de islamitische vakbond Hak-Is, is een van de grootste geworden in de voorbije jaren. De grote autobedrijven lagen plat (Renault, Ford, Topbas) net zoals vele bedrijven in de metaalindustrie (in Kocaeli werd in meer dan honderd bedrijven gestaakt), net als in openbare diensten (hoewel staken daar verboden is) en bedrijven waar de Disk sterk staat. In het onderwijs werd gestaakt en trokken scholieren samen de leerkrachten op straat. In sommige steden werd in de vervoerssector gestaakt maar … ook in sectoren waar Turk Is (die niet tot staking had opgeroepen) de dienst uitmaakt werd gestaakt. De mijnwerkers in Zonguldak bijvoorbeeld kwamen massaal op straat en weigerden aan het werk te gaan.
De staking ging gepaard met grote manifestaties waarbij tienduizenden op straat kwamen en dit overal in het land. Izmir, Istanbul, Ankara, Bursa, Eskisehir, Tunceli (Dersim), Batman, Diyarbakir … . Men schat het aantal stakers op meer dan 400.000 wat, gelet op de syndicalisatiegraad (slechts 5% is gesyndiceerd), veel is. Daarnaast zijn bijna overal in Turkije manifestaties en herdenkingen gepland in de loop van de dag en de avond.
Wat weer opviel, de enorme agressie waarmee de betogers werden aangepakt, waterkanonnen, traangas, plastieken kogels … ook de voorzitter van de Disk moest, onwel geworden van het traangas, overgebracht worden naar het ziekenhuis.
Blijkbaar er is daarvoor geld, voor veiligheid in de bedrijven echter niet. Op de derde dag van de ramp wordt duidelijk dat de ramp veroorzaakt is door te oude installaties en slecht onderhoud. De mijn in Soma wordt als een van de veiligste in Turkije beschouwd, althans door de eerste minister, de minister van energie en natuurlijk de patroon. Hoe veilig het er is blijkt uit de officiële cijfers, in de mijnen in Soma waren er in 2013 meer dan 5.000 arbeidsongevallen. Tsja, als men dat veilig noemt dan weet ik het ook niet meer. Een arbeider uit de mijn vertelt dat als de officiële arbeidsinspectie komt plots rap, rap, rap een aantal dingen in orde worden gebracht waarna de rapporten tijdens een koninklijke maaltijd (zo noemde de mijnwerker het) getekend worden. Turkije heeft ook geweigerd de conventie van de Internationale Arbeidsorganisatie te ondertekenen van 1995 ivm de veiligheid in de mijnen!
Om eventjes de vergelijking op het vlak van veiligheid in de mijnen te maken, tussen 2001 en 2012 waren er in de mijnen 1172 doden tengevolge van een arbeidsongeval, dat is gemiddeld honderd per jaar! Een rapport van Turkstat stelt dat 10,4 procent van alle arbeidsongevallen in de mijnsector gebeuren. Als men een vergelijking maakt met het gemiddelde van Europa dan zijn er in Turkije gemiddeld 8,5 keer meer dodelijke arbeidsongevallen!
Om terug te komen op de Soma mijn. Er waren geen nooduitgangen voorzien! De patroon van het bedrijf van het bedrijf vertelde dat er in de mijn verschillende reddingskamers zijn (een reddingskamer is een plaats, voorzien van zuurstof en voedsel) met een zuurstofvoorraad van 20 dagen. Een akelige ontdekking spreekt dit tegen. Er was (er werken 6.500 mijnwerkers) welgeteld 1 reddingskamer met een oppervlakte van 5 vierkante meter. Hier hadden veertien mijnwerkers zich teruggetrokken. Hun lijken zijn opeengestapeld gevonden, er was te weinig zuurstof.
Bijkomende informatie: op 4 jaar tijd zijn er acht inspecties geweest in deze mijn. 65% van de mijnwerkers zijn niet gesyndiceerd. In hun mijnen is er zelfs geen inspectie!
Soma is een dorp waar de AKP met 43 % bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen de grootste partij werd. De baas van Soma staat op goede voet met de AKP, zijn vrouw zit zelfs in het bestuur van de AKP. Tijdens de verkiezingscampagne verschaft hij gratis steenkool aan de AKP, die wordt dan (samen met macaroni) uitgedeeld aan de armsten. Toen de eerste minister in Manisa kwam spreken werden vanuit de mijn drieduizend mijnwerkers aangevoerd. Hun maaltijdcheque was net als hun identiteitskaart opgehaald, die kregen zij terug na de meeting! Bovendien vertelde de minister van sociale zaken dat hier niks mee mis was. Wie niet wou meegaan, stond letterlijk op straat de volgende dag!
Ik wil ook even stilstaan bij de opvang van de familieleden, die is er nauwelijks. De beelden zijn hartverscheurend, mensen zitten er wezenloos bij. Geen informatie. Geen opvang. Triest. Daar is blijkbaar ook geen geld voor. Vandaag was er een massabegrafenis.
De president kwam vandaag naar het getroffen gebied, bijna alles was afgezet, al was er ook nu protest. Een arbeider riep om het systeem van de onderaannemers af te schaffen. Daar kwam geen antwoord op.
Het is triest dat naar aanleiding van een dergelijke massamoord, ik heb er geen ander woord voor, de arbeidersbeweging in verzet komt en dit op repressie botst. Als dit echter een eindpunt is zonder vervolg, dan zullen de doden in het grote boek worden bijgeschreven en is hun dood voor niks geweest.
-
Turkse mijnramp. Dit is geen arbeidsongeval maar moord
Door Dikili, onze correspondent in Turkije.
In Soma, een mijnwerkersstadje in Manisa, is een tragedie aan de gang, een mijnramp die al meer dan 250 doden heeft gekost, terwijl er nog honderd of meer mijnwerkers vastzitten en er geen hoop is om nog overlevenden terug te vinden.
Turkije is – onder de Europese landen – het land met de meeste arbeidsongevallen en wereldwijd staat het op nummer drie, geen score om fier op te zijn. Iedere zes uur valt er een dode ten gevolge van een arbeidsongeval!
Deze mijn werd in 1984 geprivatiseerd en de eigenaar is er enorm fier op dat hij de productiviteit heeft verzesvoudigd.
De vakbonden wijzen er echter op dat sinds de privatisering het aantal arbeidsongevallen en -doden sterk is gestegen. Daar komt nog bij dat sinds een paar jaar door de AKP een wet werd gestemd die toelaat met onderaannemers te werken. Deze onderaannemers werken meestal met ongeschoolde arbeidskrachten, die bovendien geen sociale zekerheid hebben. Hierdoor kan men de arbeidskost drukken. Een regulier tewerkgestelde mijnwerker verdient per dag 40 TL, omgerekend 14 tot 15 euro, maar blijkbaar is die arbeidskost te hoog!
Op 29 april 2014 stelde een volksvertegenwoordiger van de CHP voor een parlementaire onderzoekscommissie in te stellen naar de werkomstandigheden in de Soma mijn. Ook de MHP en de BDP ondersteunden de vraag! De AKP (die de meerderheid heeft in het parlement) verwierp de vraag! De Soma mijn was immers ‘een voorbeeld van veiligheid‘.
Bij de doden, ook een vijftienjarige jongen. De AKP bracht drie jaar geleden de leeftijd om te kunnen werken van 16 jaar op 14 jaar, behoudens voor zwaar werk (dus verboden in de mijnsector).
Behoudens hulpverlening na de mijnramp stuurde men ook het leger en oproerpolitie naar het mijnwerkersdorp, uit schrik voor onlusten! Daarna kreeg je de officiële en officieuze berichtgeving. Gedurende uren was er sprake van… 17 doden, een pertinente leugen. Door de omvang van het drama kon men echter de realiteit niet meer verzwijgen!
De solidariteit kwam snel op gang. De Disk en de Kesk (onafhankelijke vakbonden) en linkse organisaties riepen op tot betogingen en voor morgen een algemene staking en internationale solidariteit. Internationaal zullen de mijnwerkersvakbonden in Venezuela, Cuba en Bolivia, een dag het werk neerleggen!
De vakbond van de mijnwerkers, Maden Is, behoort echter tot de gele vakbond Turk Is. Zij roepen op om gedurende een week iedere dag het werk drie minuten te onderbreken. De islamitische vakbond Hak Is doet zelfs geen oproep. Dat zijn geen vakbonden, dat zijn vagebonden!
De regering kondigt een periode af van nationale rouw voor drie dagen. Tegelijk zei de eerste minister dat een mijnramp behoort tot de dingen van het leven en dat werkongevallen dagelijkse dingen zijn. Hij ging zelfs zover om de mijnramp van vandaag te vergelijken met mijnrampen uit de 19de eeuw, moest het niet hemeltergend zijn om dergelijke onzin uit te kramen, niemand zou het geloven. De regeringsgetrouwe zenders zonden regelmatig cijfers uit van mijnrampen uit de negentiende en begin twintigste eeuw. Dit keer dus geen pinguïns (*)!
Gisteren bezocht Erdogan Soma maar… in plaats van applaus kreeg hij boegeroep, riep men op om ontslag te nemen! Dit keer – en dat is lang geleden – nam de bevolking het massaal op tegen Erdogan. Hij moest zelfs wegvluchten in een winkel! Gelukkig was er zijn oproerpolitie om hem te beschermen.
Intussen grijpen overal manifestaties plaats over heel Turkije. De oproerpolitie is natuurlijk massaal aanwezig met het waterkanon en gasgranaten. Als men het geld dat men steekt in nieuwe waterkanonnen, tanks en gasgranaten eens moest uitgeven om de arbeidsveiligheid te verbeteren, dan zou men mensenlevens redden en beschermen.
Zolang men echter staatsbedrijven verkoopt aan de private sector, zal het aantal dodelijke slachtoffers stijgen in plaats van te dalen, want voor een privébedrijf staat winstmaximalisatie voorop. Ook de wet op de contractoren zou onmiddellijk moeten worden ingetrokken, want dat doet eveneens het aantal arbeidsongevallen toenemen. Hernationalisatie onder controle van de werknemers, zodat iedereen aan een normaal loon en in veilige arbeidsomstandigheden kan werken is echter de enige eis die het aantal arbeidsongevallen tot een minimum kan beperken.
Economische mirakels bestaan niet. De toegenomen groei gaat gepaard met een grotere uitbuiting van de werknemers. De CEO van Soma mag dan in zijn handen wrijven over de toegenomen winstcijfers, aan de andere kant van de balans staan de overleden mijnwerkers! 15 euro voor een mensenleven! De schaamte voorbij!
[divider]
(*) Tijdens het massaprotest op en rond het Taksimplein zweeg de regeringsmedia deze beweging zoveel mogelijk dood en dit ondanks het massale karakter ervan. In plaats van over de beweging te berichten, werden natuurdocumentaires uitgezonden. Terwijl honderdduizenden op straat betoogden, kwamen er op televisie veel documentaires over pinguïns.
