Your cart is currently empty!
Tag: Gauches Communes
-
Franse consulaire verkiezingen. LSP op lijsten van Front de Gauche
Samen met de Europese verkiezingen zijn er ook consulaire verkiezingen in Frankrijk. Daar worden vertegenwoordigers van Fransen in het buitenland verkozen. Er zijn 81.000 Fransen in ons land stemgerechtigd. Het Front de Gauche dient in ons land een linkse lijst in onder de naam ‘L’humain d’abord’ (‘Eerst de mensen’).Deze slogan van het Front de Gauche uit Frankrijk bevestigt de noodzaak van een alternatief op de gevestigde partijen. De afkeer tegenover deze politici die eens verkozen vooral oog hebben voor de verdeling van de postjes is erg groot. De gevestigde partijen voeren een beleid in dienst van de bedrijven en grote werkgevers.
In Frankrijk werd François Hollande verkozen op basis van een afkeer tegenover Sarkozy en diens beleid in dienst van zijn superrijke vrienden. Het gevolg is dat de Franse PS nu een systeem in diepe crisis beheert zonder de oorzaken van die crisis in vraag te stellen of aan te pakken. Na de electorale opdoffer in de gemeenteraadsverkiezingen heeft de PS geen lessen getrokken, met Valls werd de rechterzijde van de PS naar voor geschoven om de asociale aanvallen verder op te voeren. In plaats van strijd te voeren tegen dit systeem en tegen de logica die de werkenden laat opdraaien voor deze crisis, worden extra harde besparingen voorbereid.
De PS slaagt er evenmin in om extreemrechts te bestrijden. Er wordt zelfs niet geaarzeld om elementen van de racistische retoriek van het FN over te nemen. Dat leidde eerder tot massale woede en jongerenprotest toen een scholiere van Roma-afkomst tijdens een schoolreis werd opgepakt om uitgewezen te worden.
De consulaire raadsleden die op 25 mei verkozen worden, vertegenwoordigen de Fransen die zich buiten Frankrijk gevestigd hebben bij de ambassades en consulaten. Ze verkiezen ook de senatoren die de Fransen in het buitenland vertegenwoordigen. Bij de vorige consulaire verkiezingen in 2012 steunde LSP de kandidatuur van Charlotte Balavoine, de kandidate van het Front de Gauche in de kiesomschrijving van de Benelux. Het is logisch dat we nu de lijst ‘L’humain d’abord’ ondersteunen en we hebben twee kandidaten op deze lijst: Laure Miège en Nicolas Menoux.
-
Brussel. Stop de besparingen, kies voor Gauches Communes
Door Pietro (Brussel)
Op 16 april hield Gauches Communes in het Brusselse café Metteko een persconferentie om haar kiesprogramma voor te stellen. De linkse eenheidslijsten brengen werkenden, syndicalisten, jongeren, gepensioneerden, sociale uitkeringstrekkers en verschillende linkse strekkingen samen in een verzet tegen het besparingsbeleid. Met deze verkiezingsdeelname stimuleren we het debat over de nood aan een breed politiek verlengstuk voor de strijd van de werkenden en voor de opbouw van een front van verzet tegen het besparingsbeleid.Gauches Communes heeft lijsten voor de Kamer en het Brusselse Parlement. Het initiatief wordt gesteund door de Linkse Socialistische Partij (LSP-PSL) en de Humanistische Partij (HP-PH). Gauches Communes ondersteunt de oproep van het ABVV van Charleroi en Zuid-Henegouwen om de krachten links van de PS en Ecolo te verenigen met respect voor elkaars eigenheid.
De persconferentie begon met een voorstelling van het programma van Gauches Communes door Gilles Smedts (HP), lijsttrekker voor het Brussels parlement, en Anja Deschoemacker (LSP), lijsttrekker voor de Kamer en woordvoerder van Gauches Communes.
Gilles begon met het programma rond energie: “We mogen de energiesector niet aan de private sector overlaten. Gauches Communes komt op voor de volledige nationalisatie van de sector onder gemeenschapscontrole. De toekomst van de planeet is belangrijker dan de belangen van de grote bedrijven!” Hij had het ook over de kwestie van vrede: “De Belgische regering wil 6 miljard uitgeven om F35’s te kopen. Met dat geld kunnen we ziekenhuizen of scholen bouwen die beantwoorden aan de echte behoeften van de bevolking.” Gauches Communes pleit ervoor dat België uit de NAVO stapt en wereldwijd opkomt voor vrede.
Vervolgens sloot Gilles af door nadruk te leggen op de strijd voor echte democratie. Hij stelde dat er een wet van politieke verantwoordelijkheid moet komen met afzetbaarheid van verkozenen zodat ze de belangen van de gemeenschap moeten dienen in plaats van die van een kleine elite.
Anja Deschoemacker nam hierna het woord. “De regering-Di Rupo (PS, MR, CdH, CD&V, Open Vld, sp.a) en alle gevestigde partijen zeggen ons op de een of andere wijze dat er geen alternatief is op het besparingsbeleid. Ze verschillen enkel van mening over de vorm of het ritme van de besparingen. Het besparingsbeleid wordt niet opgelegd aan de minderheid in de samenleving die alle rijkdom bezit, de meerderheid van de bevolking moet ervoor opdraaien.”
De centrale slogan van Gauches Communes is dan ook: “Stop de besparingen”. Het programma vertrekt van de behoeften en noden van de bevolking en niet van de belangen van de elite. In het onderwijs is er bijvoorbeeld al 20 jaar sprake van een gebrek aan middelen. De overheden zijn hierdoor niet meer in staat om een plaats voor alle kinderen te garanderen. Hetzelfde zien we op vlak van huisvesting. Terwijl 1,6 miljoen vierkante meter kantoren leegstaan, is de wachtlijst voor sociale huisvesting bijna eindeloos. We mogen het niet aan de markt overlaten om fundamentele behoeften te organiseren. Op vlak van werk wordt een derde van de jongeren uitgesloten terwijl anderen veroordeeld zijn tot onzekere en tijdelijke jobs. Terwijl de algemene rijkdom toeneemt, gaan de gewone lonen erop achteruit. Een grote lageloonsector organiseren zal geen oplossing vormen.
De oplossing van Gauches Communes bestaat uit een radicaal plan van publieke investeringen in onderwijs, huisvesting, degelijke jobs en meer koopkracht. Anja: “De middelen zijn er, we moeten de middelen durven te zoeken waar ze zich bevinden. Gauches Communes is niet gekant tegen maatregelen die de grote fortuinen aanpakken. Maar we moeten duidelijk zijn: de rijken zullen niet zomaar bijdragen aan de samenleving. Net zoals de elite nu reeds een deel van haar rijkdommen in fiscale paradijzen parkeert, zal er een kapitaalvlucht zijn als we hen aanpakken. Dat is waarom we opkomen voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder controle en beheer van de werkenden. De volledige economie moet ten dienste van de bevolking staan. Zonder maatschappijverandering is dat niet mogelijk.”
Er waren verschillende vragen van journalisten over de houding tegenover PVDA. “Wat denken jullie van linkse eenheid en waren er gesprekken met PVDA?”, vroeg een van hen. Gilles Smedts antwoordde: “LSP en HP hebben actief deelgenomen aan elk links eenheidsinitiatief (in 2009 met PSL, LCR, PC en PH, in 2010 met het Front des Gauches en in 2012 met Gauches Communes). PVDA heeft voor deze verkiezingen iedere samenwerking met ons afgewezen. Wij zijn voor eenheid van consequent links met respect voor alle componenten. De diversiteit versterkt de linkerzijde. Gauches Communes staat open voor ieder eenheidsinitiatief ter linkerzijde.”
Campagneleider Boris Malarme legde uit dat LSP in mei vorig jaar, met de steun van de Humanistische Partij, reeds een voorstel deed om tot eenheidslijsten te komen onder de vorm van PVDA-Eenheid of iets gelijkaardigs qua naam. We publiceerden daar een open brief over. Wij verdedigden de optie van een samenwerking van de volledige linkerzijde met vrijheid van discussie en eenheid in actie. De lijsten van PTB-GO langs Franstalige kant zijn een stap in deze richting, maar jammer genoeg werd onze deelname eraan geweigerd.
Op de vraag of die weigering het resultaat is van programmaverschillen, antwoordde Boris dat er inderdaad meningsverschillen zijn maar dat een constructief debat hierover mogelijk is. Zo zijn we het eens dat de prijs van medicijnen te hoog is, maar denken we dat een openbare aanbesteding met het kiwimodel geen oplossing biedt. Wij komen op voor een nationale gezondheidsdienst met een nationalisatie van de farmaceutische industrie. De BTW-verlaging voor energie werd door de regering gebruikt om een verdoken indexsprong door te voeren. We begrijpen dat de PVDA zich op de campagne wil concentreren en niet meteen dit soort discussies wil aangaan. Maar we denken dat de PVDA zich op dat vlak vergist.
Wij zijn het niet eens met de analyse in het nieuwe boek van Pascal Delwit over de PVDA. De analyse van Delwit is fout, de PVDA is wel degelijk veranderd en die verandering is niet beperkt tot het gezicht van de partij. Anderzijds is er een gevaar om inzake programma naar rechts op te schuiven.
“Zal Gauches Communes de linkse stemmen niet verdelen?” Gilles antwoordde op die vraag: “We dienen enkel in Brussel lijsten in en roepen op om in Antwerpen en Luik voor PVDA te stemmen om Raoul Hedebouw en Peter Mertens naar het parlement te sturen. Ook in Charleroi roepen we op om voor PVDA te stemmen om de verdere ontwikkeling van de oproep van het ABVV in Charleroi te ondersteunen.(*) In Brussel heeft PVDA jammer genoeg een lijstverbinding met ons geweigerd. We hebben voldoende goede wil getoond, maar we zullen nu ook geen politieke zelfmoord plegen door niet op te komen.” Anja concludeerde dat we na de verkiezingen nood zullen hebben aan een front van verzet tegen het besparingsbeleid.
(*) Noot van de redactie. Gauches Communes komt enkel op in Brussel voor de Kamer en het Brusselse Parlement. In Vlaanderen roepen we op om voor PVDA te stemmen. In Wallonië roepen we op om te stemmen voor de lijsten links van PS en Ecolo, in Luik en Charleroi roepen we expliciet op om voor PTB-GO te stemmen.
-
Brussel. Kiesprogramma Gauches Communes
Verhoging van de reële pensioenleeftijd, verlaging van de lonen en werkloosheidsuitkeringen, verhoging van de tarieven bij de MIVB, militaire uitgaven, tekorten op vlak van sociale woningen, kinderopvang en scholen,…Stop de besparingen!
- Voor een radicaal plan van publieke investeringen in scholen, sociale huisvesting, degelijke jobs en meer koopkracht!
- Het is niet aan ons om de schulden van de speculanten te betalen
De regering-Di Rupo (CD&V, Open VLD, sp.a, PS, MR en CdH) laat ons opdraaien voor de gevolgen van de crisis met een besparingsoperatie die oploopt tot 22 miljard euro. Op gewestelijk niveau wordt een gelijkaardig beleid gevoerd door de regering-Picqué/Vervoort (PS, CdH, Ecolo, Open VLD, CD&V, Groen). Op alle machtsniveaus wordt een besparingsbeleid gevoerd waarbij wij moeten betalen voor de crisis.
Na de verkiezingen zullen nieuwe aanvallen volgen door alle partijen op federaal of gewestelijk niveau, in de gemeenschappen en op lokaal vlak. En dat terwijl er al tekorten zijn op al die niveaus! Hun verkiezingscampagne is slechts een rookgordijn om ons te misleiden, om hun politiek in het belang van de rijken verder te zetten en om hun eigen carrières te dienen.
Een alternatief op het besparingsbeleid
De besparingen werken niet. Het zwakke herstel van de Belgische economie stopt de toename van de werkloosheid niet (sinds 2008 kwamen er 100.000 werklozen bij!), dit herstel levert enkel de rijksten voordeel op. De 10% rijksten in ons land bezitten ongeveer evenveel als de 90% anderen. Het idee dat we moeten toegeven aan de dreigementen van de markten, de ratingbureaus en de Europese Unie om krediet te vinden voor de overheidsuitgaven, is totaal verkeerd. De werkenden in andere Europese landen komen in verzet en gaan tegen hun elite in. In België waren de algemene staking van 30 januari 2012 en de 100.000 betogers in februari 2013 niet voldoende. We hebben nood aan een oplopend actieplan met algemene stakingen om zo de besparingslawine te stoppen. Een beleid dat weigert om de publieke schulden af te betalen die onze economie vernietigen (de rente op de schulden komen overeen met meer dan 1.200 euro per inwoner per jaar) zou op een brede en actieve steun doorheen Europa kunnen rekenen. Deze maatregel zou samen met het publiek bezit van de banken en de sleutelsectoren van de economie toelaten om een plan van massale investeringen op te maken om de economie te herstellen, massaal veel jobs te creëren en de koopkracht op te krikken.
Van samenleving veranderen
De economische, sociale en ecologische crisis waarmee we geconfronteerd worden is inherent aan het kapitalistische systeem en kan niet opgelost worden binnen het kader van dit systeem. Wij verdedigen elke sociale verworvenheid en elke verbetering, maar waarschuwen tegelijk dat deze in een systeem op basis van winsthonger en hebzucht van de aandeelhouders nooit definitief verworven zijn. Alles kan terug afgenomen worden. Er is nood aan een samenleving gericht op de behoeften van iedereen. Hieronder vind je een voorstel van programma met 12 punten om daartoe te komen.
[divider]
1. Betaalbaar wonen met kwaliteitsvolle huisvesting
In Brussel wordt geprobeerd om de armsten te verdrukken en beter begoede lagen aan te trekken. Er zijn slechts 39.000 sociale wooneenheden. Er zijn er dubbel zoveel nodig om te voldoen aan de vraag van de 41.000 mensen op wachtlijsten. Nog veel meer mensen hebben recht op sociale huisvesting (meer dan 40% van de gezinnen!), maar schrijven zich niet in. Het tekort jaagt de huurprijzen de hoogte in. Gemiddeld besteedt een gezin meer dan 30% van het beschikbare inkomen aan huisvesting. Voor private investeerders zijn er heel wat kansen en er wordt niet geaarzeld om daar gebruik van te maken. Doulkeridis en Picqué laten de omvorming van leegstaande kantoren (meer dan 1,6 miljoen m²) aan immobiliënbedrijven over die subsidies krijgen om er luxehuisvesting van te maken.
Wij eisen 60.000 sociale wooneenheden in publieke handen en van goede kwaliteit en goed geïsoleerd. Dat kan onder meer door leegstaande kantoren in beslag te nemen.
[divider]
2. Gratis en degelijk onderwijs
Was het tekort aan plaatsen in onze scholen onvoorzienbaar? De gevestigde politici hebben slechts nepoplossingen voor de tekorten: containerklassen en meer leerlingen per klas. Ze gaan over tot een communautaire ruzie in plaats van het stelselmatige tekort aan middelen aan te pakken. Voor het schooljaar 2014-2015 moet er het equivalent van 79 nieuwe scholen bijkomen om in te spelen op de bevolkingsgroei.
Meer publieke middelen voor onderwijs (7% van het BBP) met meer personeel en minder leerlingen per klas
[divider]
3. Toegang tot kwaliteitsvolle gezondheidszorg voor iedereen
De regering-Di Rupo heeft de groeinorm voor de middelen voor de gezondheidszorg beperkt en geeft de voorkeur aan de commercialisering van de sector. Met de oplopende kosten stelt 14% van de bevolking medische zorgen uit omwille van financiële redenen. Wat winstgevend is in de sector wordt aan de winsthonger van de farmaceutische sector overgeleverd. Om goedkope medicijnen te garanderen, moeten we deze sector nationaliseren in integreren in een publieke gezondheidsdienst. Degelijke lonen (momenteel liggen deze 15% lager dan in de profit-sector) en degelijke arbeidsvoorwaarden zouden het tekort aan personeel opvangen.
We eisen een publieke nationale gezondheidsdienst zodat iedereen degelijke en gratis gezondheidszorg kan genieten
[divider]
4. Een degelijke job voor iedereen
Sluitingen, herstructureringen, delokalisaties: op vier jaar tijd gingen 100.000 jobs verloren om de winsten te maximaliseren. Net zoals één op de drie Belgen verdedigen wij het idee van nationalisatie om jobs te redden. De gevestigde politici daarentegen verdedigen allerhande gesubsidieerde onzekere contracten die in de plaats van degelijke jobs komen. Alle onzekere contracten moeten weg om van contracten van onbepaalde duur opnieuw de norm te maken. Er gingen ook tienduizenden jobs in de publieke sector verloren door het niet-vervangen van een derde van de gepensioneerden. En dat op een ogenblik dat er net tienduizenden extra jobs nodig zijn. Alle publieke jobs moeten statutair zijn.
Verdeel het beschikbare werk door een collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomen aanwervingen tot er een volledige tewerkstelling is.
[divider]
5. Meer koopkracht door de lonen en uitkeringen te verhogen
In naam van de concurrentie heeft de regering-Di Rupo de lonen naar beneden gehaald met een loonstop, aanpassing van de becijfering van de index en een verborgen indexsprong door een tijdelijke vermindering van de BTW op energie. Wij verdedigen het volledige herstel van de index. Uitkeringstrekkers komen nu in de armoede terecht, dat is onder meer het geval voor één op de vijf gepensioneerden. Werklozen zien hun uitkering sneller afnemen of worden uitgesloten van het recht op een inschakelingsuitkering (meer dan 50.000 werklozen verliezen vanaf 1 januari volgend jaar deze uitkering). Sociale uitkeringen moeten individueel zijn, onbeperkt in de tijd en welvaartvast. Kinderbijslag moet de reële kosten van kinderen opvangen.
Voor een solidariteitsschok met een minimumloon van 15 euro bruto per uur, een minimumpensioen van 1.500 euro per maand en een minimale werkloosheidsuitkering van 1.200 euro per maand
[divider]
6. Een sociale en ecologische planning inzake energie
De maatregelen van de regering om de fors oplopende prijzen aan banden te leggen volstaan niet. Ze leggen het probleem bij de consumenten die niet voldoende tijd verspillen aan het vergelijken van prijzen in plaats van bij de winsthonger van Electrabel en co. De winstlogica bevoordeelt risicovolle kernenergie en vervuilende fossiele energie. Wij verdedigen een ecologische planning met massale investeringen in hernieuwbare energie en in publiek wetenschappelijk onderzoek.
Voor een publieke energiesector die het milieu respecteert en de volledige sector nationaliseert zonder compensatie voor de grote aandeelhouders
[divider]
7. Toegankelijke mobiliteit met respect voor het milieu
Parkeren wordt steeds duurder. Is dat om het openbaar vervoer als alternatief te promoten? Integendeel, er werd voor 46 miljoen bespaard bij de MIVB. Resultaat: stijgende prijzen (om de gebruikers ‘uit te melken’), minder dienstverlening en slechtere arbeidsvoorwaarden en veiligheid voor het personeel. Hetzelfde zien we bij de NMBS. Er gingen duizenden jobs verloren en de liberalisering van het goederentransport leidt tot spoorrampen.
Voor gratis en degelijk openbaar vervoer, wat tevens een oplossing vormt voor het fileprobleem en de vervuiling.
[divider]
8. Geen geld voor oorlog!
De regering heeft nooit een gebrek aan middelen om zich te engageren in militaire avonturen in het buitenland of nog om nieuwe F-35’s te kopen die aangepast zijn aan de moderne Amerikaanse kernwapens in ons land. Daarvoor wordt 6 miljard euro uitgetrokken. Elk jaar is wereldwijd 110 miljard dollar nodig om de kernwapens te onderhouden. Met dat geld kan honger de wereld uit geholpen worden (10 miljoen hongerdoden per jaar), kan het onderwijs ontwikkeld worden net als de gezondheidszorg, infrastructuur,… De opslag van kernwapens is op zich reeds een massavernietigingswapen. De ontmanteling van de kernwapens zou een sterk signaal van een nieuwe cultuur zijn en een stap vooruit voor het menselijke bewustzijn.
Ontmantel de kernwapens, stop de militaire interventies in het buitenland – onder meer in Afghanistan, België uit de NAVO!
[divider]
9. De macht hoort toe aan de bevolking niet aan het financiewezen!
Alle gevestigde partijen hebben zowel op federaal als op regionaal vlak publiek geld ingezet om de speculatieschulden van de banken op te vangen. Het ging om 35 miljard euro en bovendien werd de gemeenschap verbonden door 150 miljard euro garanties. Indien er nieuwe economische complicaties opduiken, kan het activeren van deze garanties ons regelrecht in een Griekse tragedie terecht brengen. Een nieuwe herkapitalisatie van Belfius voor een waarde van 12,5 miljard euro moet een verkoop van de bank aan de privé voorbereiden. Waarom bepalen de banken, multinationals en kredietagentschappen de regels? Omdat de politieke leiders hen de macht hebben overgedragen. Het is mogelijk om deze terug te nemen.
Goedkope kredieten voor de bevolking en een veilige plaats voor ons spaargeld door de banken te nationaliseren binnen een publieke financiële sector die democratisch wordt beheerd.
[divider]
10. Laat de rijken hun crisis betalen!
Is dit programma onbetaalbaar? We verwerpen het dictaat van het neoliberale eenheidsdenken. We moeten een einde maken aan de schulden en de cadeaus aan de grote bedrijven. Laat de rijken betalen door de grote fortuinen en de winsten aan te spreken. We moeten vertrekken van begrotingen die vertrekken van de behoeften en noden van de bevolking en niet van een besparingslogica. Er waren nog nooit zoveel middelen en zoveel wetenschappelijke en technologische mogelijkheden. Laat ons dit potentieel bevrijden uit het keurslijf van de markteconomie die slechts een handvol superrijken ten goede komt.
Publieke en democratische controle en beheer van de sleutelsectoren van de economie, voor een ontwikkelingsplan die iedereen een degelijke job en een toekomst garandeert.
[divider]
11. Voor echte democratie, de macht aan het volk!
De bevolking verkiest een beperkt aantal vertegenwoordigers die vervolgens hun kiezers verraden en vooral belangen dienen die niets met het mandaat te maken hebben, zo wordt geplooid voor de dictaten van de Europese Unie of het IMF. De gevestigde partijen zijn losgekoppeld van de behoeften van de gewone bevolking. We moeten de democratie heroveren – met en voor de bevolking – waar we leven en werken, door lokale vergaderingen te organiseren in de wijken, op de werkvloer en andere initiatieven voor inspraak en discussie.
We eisen een wet van politieke verantwoordelijkheid die de afzetbaarheid van verkozenen toelaat indien ze hun mandaat niet respecteren
[divider]
12. Een front van verzet tegen de besparingen
We steunen de oproep van het ABVV van Charleroi om de krachten links van de PS en Ecolo te verenigen in de opbouw van een breed politiek verlengstuk voor de werkenden, een verlengstuk dat pluralistisch is en respect heeft voor de verschillende componenten. Jammer genoeg weigerde de PVDA om met ons samen te werken bij deze verkiezingen. We willen de discussie over het nut van een samenwerking van alle stromingen van consequent links met vrijheid van debat en eenheid in actie echter verderzetten. Wat ook de juiste samenstelling van de volgende regeringen zal zijn, er komt een harder besparingsoffensief op alle machtsniveaus. In ons verzet zullen we nood hebben aan een eengemaakt front van verzet tegen de besparingen. Linkse verkozenen kunnen dat versterken.
De macht nemen om het kapitalisme omver te werpen en te bouwen aan een echte democratie, sociale rechtvaardigheid, respect en vrede.
-
Gauches Communes dient lijsten in Brussel in
Vandaag was er in Brussel een persconferentie van Gauches Communes dat deelname aan de verkiezingen aankondigde. Hieronder een vertaling van het bericht dat persagentschap Belga heeft verspreid gevolgd door enkele foto’s door PPICS. Morgen (donderdag) publiceren we het programma van Gauches Communes.
[divider]
Het bericht van BELGA
“Gauches Communes” in Brussel met kandidaten links van PVDA
Gauches Communes heeft woensdag haar kandidatenlijsten in Brussel (Kamer en Brussels parlement) bekend gemaakt. Het komt op met een antibesparingsbeleid. De Linkse Socialistische Partij en de Humanistische Partij hadden graag samengewerkt met PVDA, maar die radicaal-linkse kracht die momenteel de wind in de zeilen heeft, weigerde de uitnodiging omwille van strategische verschillen.
Gauches Communes trekt naar de kiezer met Anja Deschoemacker (LSP) voor de Kamer en Gilles Smedts (HP) voor het Brusselse parlement. De twee kandidaten hebben hun prioriteiten woensdag aan de pers voorgesteld. Dat gebeurde in café Metteko, in een aangepast decor onder een vlag van Che Guevara.
Ze eisen onder meer de nationalisatie van de energiesector om een energietransitie mogelijk te maken. Ze eisen gratis openbaar vervoer, meer sociale huisvesting en besparingen op defensie samen met een uitstap uit de NAVO. Dat zijn maar enkele van de aangehaalde prioriteiten. De twee kandidaten zijn unaniem: “Er zijn heel veel middelen” om hun voorstellen te financieren. De zes miljard die voorzien is om F35’s aan te kopen, zou “een groot deel van ons programma” kunnen betalen, stelde Smedts. Deschoemacker benadrukte dat de grote fortuinen moeten aangepakt worden.
In tegenstelling tot de PVDA doet Gauches Communes niets af van haar radicaliteit. Tegenover de dreiging van een kapitaalvlucht eist Gauches Communes “een nationalisatie onder arbeiderscontrole van de sleutelsectoren van de economie.” Hun strijd zal “niet enkel via verkiezingen, maar ook door strijd op straat” gevoerd worden. Er wordt meteen aangekondigd dat na de verkiezingen verder wordt gegaan, onder meer met verzet tegen de GAS-boetes, tegen de tarieven voor openbaar vervoer en tegen de besparingen. Ze kunnen zich grotendeels vinden in het programma van de PVDA, waarvan ze de zelfkritische houding appreciëren, maar de leden van Gauches Communes vrezen “een bocht naar rechts wat het programma betreft.” “We zeggen hen: ‘let op, ga daar niet te ver in’”, benadrukte Boris Malarme, de eerste opvolger voor het Brusselse parlement.
[divider]
Foto’s
[divider]
Télé Bruxelles bracht deze reportage van de persconferentie:
-
Gauches Communes. Lijsten voor een front van verzet tegen alle besparingen
Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen nam Gauches Communes deel in Sint-Gillis, Anderlecht, Elsene en Jette. Het ging om lijsten die open stonden voor iedereen die wilde ingaan tegen het besparingsniveau op alle machtsniveaus. We zetten deze ervaring in Brussel van een samenwerking tussen LSP, de Humanistische Partij en anderen verder met lijsten voor de Kamer en het Gewest. We spraken hierover met Boris Malarme, de verantwoordelijke van LSP voor deze campagne.Wat is het doel van Gauches Communes?
“Wat specifiek was aan Gauches Communes bij de gemeenteraadsverkiezingen, was dat we meteen waarschuwden dat het besparingsbeleid ook naar de gemeenten zou komen. De gevestigde partijen zwegen daar in alle talen over. Wij zagen de campagne als een voorbereiding van het verzet tegen de besparingen. In Sint-Gillis kwamen we met 3,7% dicht bij een verkozene.
“Hierna voerden we campagne tegen de bijzonder harde besparingsbegroting in Elsene met enkele acties voor de gemeenteraad. Recent voerden we ook actie tegen de tariefverhogingen bij de MIVB, het Brusselse openbaar vervoersnet. In beide gevallen probeerden we inwoners te mobiliseren. We hadden daar een zeker succes mee, op 1 februari waren we met een 70-tal actievoerders tegen de tariefverhogingen bij de MIVB en voor gratis openbaar vervoer. De kwestie van de organisatie van het verzet rond lokale thema’s werd voorheen in Brussel niet echt opgenomen door linkse krachten. Dergelijke initiatieven zouden overigens aanzienlijk versterkt worden als we iemand verkozen krijgen die de stem van dit verzet luider laat weerklinken.”
In deze campagne wordt een zelfde benadering gevolgd?
“Inderdaad. Na deze verkiezingen staat ons een harder besparingsbeleid te wachten dan bij vorige verkiezingen en dit op alle bestuursniveaus. We zullen nood hebben aan een oplopend actieplan met algemene stakingen. Ondanks de weigering van de PVDA om met ons samen te werken bij deze verkiezingen, doen we wel een oproep om na de verkiezingen te bouwen aan een front van verzet tegen de besparingen, een front dat in alle vrijheid van discussie en actie consequent links kan verenigen rond de oproep van 1 mei van het ABVV van Charleroi.”
Wat is het programma van Gauches Communes?
“Onze centrale slogan is de nood aan een radicaal plan van publieke investeringen om het hoofd te bieden aan de tekorten en om te antwoorden op de behoeften van de bevolking op vlak van scholen, sociale huisvesting, degelijke jobs en koopkracht. We denken dat dit mogelijk is met een beleid die de publieke schuld weigert te betalen en die de banken en sleutelsectoren van de economie nationaliseert. We verdedigen iedere sociale verworvenheid en verbetering, maar waarschuwen tegelijk dat deze onder het kapitalisme steeds tijdelijk zijn en dat het kapitalisme niet in staat is om een antwoord te bieden op de economische, sociale en ecologische crisis die eigen is aan dit systeem. We brengen een programma naar voor dat gericht is op maatschappijverandering.”
-
Besparingen maken wonen in Brussel onbetaalbaar
door Baptiste
Almaar stijgende huurprijzen, ellenlange wachtlijsten om recht te hebben op sociale huisvesting, duizenden kantoren en gebouwen die leeg staan, torenhoge prijzen om zelfs maar een klein appartement te kopen, stijgend aantal daklozen,… en prestigeprojecten voor de beter begoede mensen. Dat is het resultaat van decennia van neoliberaal huisvestingsbeleid in Brussel.
Te huur? Te duur!
Jaar na jaar wordt het duurder om in Brussel te huren. Sinds 2002 zijn de prijzen gemiddeld met 45% gestegen. In dezelfde periode kwamen er amper 440 bijkomende plaatsen in sociale huisvesting bij, waardoor het totaal op 39.000 komt terwijl er 41.000 mensen op een wachtlijst staan. Die lijst is nog een onderschatting van de vraag. Aangezien je soms meer dan tien jaar op een wachtlijst kan staan, zijn er veel gezinnen die de moeite niet doen om zich in te schrijven.
Het tekort aan sociale huisvesting zet een nog grotere druk op de andere huurprijzen. Het draagt bij tot de onbetaalbaarheid van wonen in Brussel. Een gemiddeld Brussels gezin geeft meer dan 30% van zijn inkomen uit aan huisvesting!
Waar zijn de publieke middelen naar toe?
Middelen voor sociale huisvesting zijn er niet. Het beleid komt niet verder dan in het beste geval ‘publieke huisvesting’ voor te stellen. In Sint-Gillis is het inkomensplafond om daaraan deel te nemen erg hoog: 40.000 euro bruto per jaar voor een alleenstaande en 70.000 voor een gezin. Dit beleid is gericht op het vervangen van armere huurders door anderen die een hoger inkomen hebben. De sociale problemen daarentegen blijven.
Onder het mom van een sociale mix worden de armsten uit de stad verjaagd. In plaats van de armoede aan te pakken, worden de armen zelf weg gedrongen. Benjamin Cadranel (PS), topman van de Ontwikkelingsmaatschappij van het Brusselse Gewest en voormalig kabinetschef van Charles Picqué, verklaarde hierover: “In Brussel zit de armste bevolking vast in het centrum van de stad, terwijl de bevolkingsgroep die we moeten overtuigen om te blijven of terug te komen naar het centrum de middenklasse is.”
Brussel: paradijs voor immobiliënsector
Deze strategie van de Brusselse regering is schandalig. Het beleid is gericht op de winsten van private bedrijven in de huisvestingssector. Voor immobiliënbedrijven betekent het een jackpot. Zo haalde het bedrijf Cofinimmo vorig jaar een nettowinst van 120 miljoen euro, een jaar eerder werd een gelijkaardige winst gerealiseerd.
Gezinnen betalen de prijs van dit asociale beleid door steeds hogere prijzen. Maar ook de werknemers in de bouwsector draaien ervoor op. Het aandeel van zwartwerk en praktijken van “sociale dumping” zijn schering en inslag in de bouwsector.
Leegstand en prestigeprojecten
Voor de 1,6 miljoen vierkante meter leegstaande kantoren in Brussel biedt het gewest 30 euro per m² subsidies aan bouwpromotoren die er luxehuisvesting van willen maken. De wet-Onkelinx uit 1993 laat nochtans toe om met de gemeenschap leegstaande gebouwen op te vorderen om ze beschikbaar te maken voor daklozen. Met de huidige tekorten zou dat kunnen uitgebreid worden tot gebouwen met leegstaande kantoren, waardoor niet alleen daklozen maar ook anderen eindelijk toegang zouden krijgen tot betaalbare en degelijke huisvesting.
In de plaats daarvan biedt het gewest de immobiliënsector extra winstopportuniteiten aan. Dat leidde eerder tot een uithuiszetting van de bezetters in het Gésugebouw. In een nota heeft Cofinimmo het over Brussel als een kip met gouden eieren die op een zilveren dienblad worden aangeboden: “Brussel staat onder een steeds belangrijker demografische druk; een manier om daar op te antwoorden is het omvormen van kantoren tot huisvesting. Dat is waar we mee gestart zijn met het Livingstone-project in de Europese wijk.” Die appartementen uit de hogere prijsklasse worden verkocht aan een prijs van 3.500 euro per vierkante meter!
Betaalbare en degelijke huisvesting voor iedereen!
Het is onaanvaardbaar dat het fenomeen van de bevolkingsgroei in Brussel wordt gebruikt om de verantwoordelijkheid voor het tekort aan huisvesting van zich af te schuiven. Dat is wat de Brusselse gemeenten en het gewest doen. Ze ontlopen hun verantwoordelijkheid en maken er tegelijk gebruik van om de armste gezinnen te verjagen zodat private bedrijven hun winstcijfers verder kunnen opkrikken. Van alle huisvesting in Brussel is er amper 8% sociale huisvesting. In Sint-Gillis, de gemeente waar Picqué al 30 jaar burgemeester is, ziet het er nog slechter uit met amper 4,6% sociale huisvesting. Het is niet verwonderlijk dat het verkiezingsprogramma van de PS net als tijdens de laatste gemeenteraadsverkiezingen niets zegt over sociale huisvesting.
We hebben geen nood aan prestigeprojecten gericht op beter begoede lagen. Iedereen moet degelijk onderdak vinden aan een betaalbare prijs. Net als de organisaties voor het recht op huisvesting verdedigen wij het idee van 20% sociale huisvesting. Om dat te bereiken is er nood aan een project van massale bouw van sociale huisvesting en het opvorderen van leegstaande gebouwen en kantoren. Daarmee kunnen 60.000 nieuwe plaatsen in de sociale huisvesting worden gecreëerd en kunnen de tekorten aangepakt worden.
Een alternatief op de besparingen
We moeten de huisvestingssector en de bouwsector uit de handen van de private immobiliën- en bouwpromotoren halen. Dat is noodzakelijk om een ruimtelijk beleid te kunnen voeren en om huisvesting te kunnen afstemmen op de behoeften van de volledige bevolking. Het zou toelaten om de sociale dumping uit de bouwsector weg te halen en jongeren uit onze wijken zonder veel opleiding een degelijke job aan te bieden.
Na dertig jaar van een gebrek aan middelen voor collectieve diensten is het genoeg geweest. Besparingen werken niet. Er is nood aan een beleid die weigert om de publieke schulden te betalen en overgaat tot de nationalisatie van de banken en de sleutelsectoren van de economie met een radicaal plan van publieke investeringen om economisch herstel te bekomen en werk te maken van degelijke huisvesting, scholen, kinderopvang en jobs.
www.reprenonsnoscommunes.be
-
Brussel. Gauches Commune roept op voor de ‘Woning Marathon du Logement’
Zaterdag 25 mei, 14u. Rouppeplein Brussel
Deze actie wordt georganiseerd op initiatief van het Huurdersbond en een reeks organisaties die actief zijn rond (o.a.) de huisvestingsproblematiek. Ze vragen met deze betoging aan de openbare macht om dringend actie te ondernemen tegen de huisvestingscrisis. Ze vragen “dringende actie voor enerzijds een massale constructie van publieke, en meer bepaald sociale, woningen, en anderzijds voor een regulatie van de huurprijzen op de privémarkt.”. Meer info vind je op de site www.woning-marathon-logement.be.
Huisvesting is één van de grootste problemen van de Brusselse bevolking. Het is samen met de werkloosheid één van de belangrijkste factoren die tot armoede leiden. In ons pamflet voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober vorig jaar schreven we dan ook:
“Meer dan 36.000 gezinnen staan op wachtlijsten voor een sociale woning. Nog veel anderen hebben de hoop al opgegeven, en schrijven zich niet meer in. Verkiezingsbeloftes werden nooit uitgevoerd. Het tekort aan sociale woningen in publieke handen drijft de huurprijzen omhoog. Zo komt het dat een gemiddeld Brussels gezin meer dan 30% van hun inkomen uitgeeft voor de woning, wat er voor zorgt dat er interessante mogelijkheden komen voor bouwpromotoren en huisjesmelkers. We kunnen hieraan iets doen door nieuwe sociale woningen te bouwen, door het opkopen van leegstaande woningen die moeten worden gerenoveerd, en door inbeslagnames waar nodig.”
We verdedigden als belangrijke prioriteit de eis voor 60.000 nieuwe kwaliteitsvolle sociale woningen bouwen binnen de drie jaar, om zo de tekorten in de Brusselse gemeenten op te lossen. We denken dat enkel met een massaal programma van creatie van sociale woningen een reële neerwaartse druk kan worden gezet op de huurprijzen in de private sector.
Gauches Commune roept dan ook haar leden en sympathisanten op om aan deze actie deel te nemen. De partijen die op de verschillende niveaus in dit land aan de macht zijn, zullen zonder druk niets doen aan de schrijnende woningcrisis – de ervaringen van de laatste 20 à 30 jaar hebben ons dat al aangetoond. Enkel door de strijd te voeren, met o.a. betogingen en acties zoals deze marathon, zullen toegevingen afgedwongen kunnen worden. Afspraak op het Rouppeplein op 25 mei om 14u!
-
Gauches Communes in verzet tegen drastisch besparingsplan in Elsene
De meerderheid in de Brusselse gemeente Elsene (PS-MR-SP.a) bereidt een drastisch besparingsplan voor, zo bleek de voorbije weken in de pers. Het gemeentebestuur denkt aan 18 maatregelen die een directe aanval zijn tegen de gemeenteambtenaren en de inwoners van Elsene.
Door Tim (Elsene)
Waterval aan besparingen
Het niet vervangen van 1 op 3 ambtenaren die met pensioen gaan, of wiens tijdelijk contract ten einde komt. Het vervangen van gewone, contractuele jobs door nepstatuten (Artikel 60). Het sluiten van twee sociale restaurants, van de gemeentelijke drukkerij en het gemeentelijk containerpark. Het verminderen met 50% van financiële subsidies aan culturele, sportieve en sociale verenigingen en vzw’s, en het volledig afschaffen van alle niet-financiële ondersteuning aan die verenigingen (ter beschikking stellen van tenten, stoelen, tafels,…). Het optrekken van de tarieven bij de gemeentelijke administratie, het zwembad, de sociale restaurants en het duurder maken van warme maaltijden in de gemeentescholen. De verkoop van gemeentelijke eigendommen aan de privé. Dit zijn maar enkele maatregelen die het gemeentebestuur op dit ogenblik voorstelt.
Een waterval aan besparingsmaatregelen, rechtstreeks gericht tegen het gemeentepersoneel, dat binnenkort meer werk zal moeten doen met minder mensen, en in slechtere statuten. Een aanval tegenover het sterk georganiseerde verenigingsleven in de gemeente, dat met deze aanval op zwart zaad wordt gezet. Een aanval tenslotte tegen elke inwoner van de gemeente, die meer zal moeten betalen voor minder openbare dienstverlening, maar vooral een aanval tegenover de zwaksten in de maatschappij, mensen met een laag pensioen of een minimuminkomen, voor wie cruciale openbare diensten, zoals de sociale restaurants, nu worden afgeschaft.
Voor de verkiezingen had Gauches Communes, de anti-besparingslijst in Elsene waaraan LSP deelnam, reeds gewaarschuwd voor een dergelijk scenario. We hadden gewezen op de verliezen die de gemeente geleden heeft met Dexia, en de verminderde inkomsten ten gevolge van voortdurende lastenverlagingen voor bedrijven en de superrijken. We hadden aangegeven dat de gemeente zou wachten tot na de verkiezingen om zware besparingen aan te kondigen, en we krijgen al gelijk met deze allereerste begroting na de verkiezingen.
Voor de verkiezingen hadden alle partijen mooie beloften gedaan, die wij tijdens de campagne reeds als irrealistisch bestempelden. Zo beweerde burgemeester Willy Decourty (PS) tijdens de campagne dat hij liever “Een ambtenaar te veel had, dan een extra werkloze”. Hoe ver is zijn beleid vandaag verwijderd van zijn beloften voor de verkiezingen? De MR beweerde bij hoog en laag dat er geen financiële problemen waren in de gemeente, maar kondigt nu bij monde van haar schepen voor financiën Viviane Teitelbaum het grootste besparingsplan uit de geschiedenis van de gemeente aan.
Gebrek aan oppositie in de raad
Maar ook de officiële oppositie (CdH en Ecolo) is in het zelfde bedje ziek. Vandaag schreeuwen ze moord en brand bij het zien van dit besparingsplan, maar vóór de verkiezingen hadden beide partijen enkele van de besparingsplannen die nu op tafel liggen zélf voorgesteld. Zo hebben zowel Ecolo als CdH tijdens de campagne zélf voorgesteld het aantal ambtenaren bij de gemeente te verminderen. De oppositie die zij voeren, is zeer mak: tijdens een eerste debat over de besparingen in de gemeenteraad gaven beide partijen aan weinig alternatieven te hebben. CdH-fractieleidster Julie de Groote betwijfelde zelfs of de besparingen die nu worden voorgesteld “ver genoeg” zouden gaan, en stelde voor om meer fundamentele maatregelen te nemen. Ecolo stelde vooral dat de “verkeerde mensen” worden geraakt met deze besparingen, maar toonde ook begrip voor het feit dat er “iets” moet gebeuren aan de slechte financiële toestand van de gemeente. Geen van beide partijen is bereid een werkelijke anti-besparingsoppositie te voeren in Elsene.
Eerste protestactie
Gauches Communes beloofde tijdens de campagne om elk besparingsplan te bestrijden. We hielden woord: aan de gemeenteraad van 21 februari protesteerden we met een 25-tal mensen voor het gemeentehuis, en dit is nog maar een begin: de komende weken zullen we samenzitten met tal van politieke organisaties en individuen in Elsene, en met de verenigingen die getroffen worden door de besparingen.
Gauches Communes en LSP zetten zich af tegen het idee dat er “geen geld” is om een sociaal beleid te voeren. De grootste bedrijven in België betalen belachelijk lage belastingen op de megawinsten die ze boeken. België is een fiscaal paradijs voor buitenlandse miljonairs en miljardairs. Een deel van hen woont trouwens in het zuiden van Elsene, maar betaalt geen belastingen. Waarom het geld niet gaan halen bij deze 1% in plaats van steeds te graaien in de zakken van jongeren, werkenden en steuntrekkers. Wij denken dat het nodig is om deze 99% te organiseren in een beweging die de besparingen kan bestrijden op alle niveaus: federaal, in de gewesten, maar ook in de gemeenten.
do. 21 maart. Elsene. 19u Fernand Cocq plein. Actie tegen besparingsplan van de gemeente
-
Met 3,65% wordt Gauches Communes een politieke factor in Sint-Gillis
LSP heeft samen met de Humanistische Partij en CAP-Brussel een collectief van progressieven, syndicalisten en militanten een alliantie opgezet en onder de naam ‘Gauches Communes’ lijsten ingediend in Sint-Gillis, Jette, Elsene en Anderlecht. In Sint-Gillis behaalden we 639 stemmen, dat waren er 108 te weinig voor een zetel in de gemeenteraad als gevolg van het niet-proportionele stelsel dat de gevestigde partijen bevoordeelt. Maar deze zetel is slechts een kwestie van uitstel. We zeggen alvast: 639 keer bedankt.
Van waar komen we in Sint-Gillis? In 2006 kwam LSP met een eigen lijst op en haalden we 175 stemmen of 0,98%. In 2010 namen we deel aan het Front des Gauches dat in de gemeente 365 stemmen haalde of 2,34%. Met 639 stemmen of 3,65% in 2012 slaagden we er samen met anderen in om de grootste electorale vooruitgang sinds 2006 te realiseren, net meer dan de PVDA/PTB en Ecolo.
Anja Deschoemacker wordt een publieke figuur van links in Sint-Gillis. Met 175 voorkeurstemmen haalt Anja een opvallende score, ze haalt meer voorkeurstemmen dan de lijsttrekkers van FDF (Fatoumata Sidibe, goed voor 162 stemmen) en PVDA (Benjamin Pestiau, 150 stemmen). Ze haalt er zelfs meer dan een verkozene van de liberale MR (172 stemmen). Dit resultaat geeft aan dat Anja door haar betrokkenheid bij het verzet tegen het asociale beleid in de gemeente en in Brussel een groot vertrouwen heeft gewonnen. Ze voerde mee campagne om niet opgezadeld te worden met de schulden van het Dexia-fiasco, tegen de verhoging van de energieprijzen, tegen de verhoging van de prijzen voor openbaar vervoer, ze was mee betrokken in de strijd voor vrouwenrechten, tegen racisme, tegen het communautaire opbod en was steeds aan de zijde van strijdbare syndicalisten terug te vinden.
Linkse verkozenen waren mogelijk…
Er is een reële kans gemist in Sint-Gillis. Gauches Communes kwam slechts 108 stemmen tekort om een zetel te behalen. Als het Front des Gauches na haar eerbare resultaat van 2010 haar dynamiek had voortgezet, als alle partners van dat front hadden ingestemd met een gezamenlijke verkiezingsdeelname van het Front des Gauches, dan was er wellicht wel een verkozene geweest in Sint-Gillis. Die verkozene had de bevolking kunnen informeren over de besparingsmaatregelen, een stem geven aan de sociale bewegingen en we zouden over een zichtbaar mobilisatiemiddel beschikken om de bevolking in actie te brengen tegen iedere poging om hen te laten opdraaien voor de crisis. Een dergelijke verkozene zou zorgvuldig rekening moeten houden met de diverse gevoeligheden binnen het Front en zou een toekomstige samenwerking met de PVDA gemakkelijk gemaakt hebben en dit op basis van respect voor de bestaande diversiteit.
Met 3,8% voor PVDA en 3,7% voor Gauches Communes, haalt de radicale linkerzijde in Sint-Gillis bijna 7,5% van de stemmen en het beste resultaat in de hele Brusselse regio. Toch was er geen verkozene. Wij stelden een kartel voor aan PVDA, dat had zowel PVDA als Gauches Communes een verkozene opgeleverd en het had kunnen leiden tot een samenwerking tussen verschillende linkse stromingen.
De resultaten van Gauches Communes in Sint-Gillis tonen de groeiende druk voor een links front in België, een brede politieke uitdrukking voor de arbeiders en hun gezinnen die iedereen verenigt die zich wil verzetten tegen het besparingsbeleid en die democratisch werkt met respect voor de verschillende stromingen die aan het front deelnemen.
Programma van radicale maatschappijverandering
Hoeveel keren hebben we onze politieke tegenstanders de kiezers niet horen zeggen dat ons programma niet realistisch zou zijn. Ter linkerzijde stellen sommigen dat we het programma wat moeten afzwakken om successen te behalen en is er zelfs druk om ons te profileren als een zoveelste gevestigde partij.
Met Gauches Communes hebben we strijdbare kandidaten opgesteld en een campagne gevoerd om het verzet tegen het besparingsbeleid op alle niveaus te versterken. We verdeelden tijdens de verkiezingscampagne zelfs 20.000 pamfletten in de wijk om uit te leggen waarom het belangrijk was om deel te nemen aan de ABVV-betoging van 14 september.
Gauches Communes heeft een programma uitgewerkt dat vertrekt van de behoeften van de bevolking en verdedigde een radicaal plan van publieke investeringen om 3.000 sociale woningen, 35 publieke crèches en 4 scholen te bouwen in Sint-Gillis. Dat zou tegelijk de huurprijzen doen dalen en duizenden degelijke jobs creëren. We hebben uitgelegd dat we moeten strijden om de middelen te zoeken bij de 1% superrijken door de banken en de sleutelsectoren van de economie te nationaliseren. We riepen ook op om een Links Front in België op te zetten om de krachten links van de PS en Ecolo te verenigen om samen te bouwen aan een samenleving die niet gebaseerd is op winsthonger en hebzucht maar op het bevredigen van de behoeften van de bevolking.
In de andere gemeenten waar we opkwamen, haalden we eveneens eerbare resultaten: 1,4% in Elsene, 1,27% in Jette en 0,62% in Anderlecht. We namen ook deel aan de lijst Gauche (een initiatief van de PC) in Etterbeek, deze lijst haalde 2,45%.
-
Brussel. Debat over huisvesting. Anja Deschoemacker versus burgemeesters, schepenen en staatssecretaris van traditionele partijen
Dinsdagavond hadden de Huurdersbond, het ABVV, Habiter Bruxelles en het ACV-ACW. “Wat zullen ze voor huisvesting doen als ze verkozen zijn?”, vroeg de affiche. In eerste instantie waren enkel de gevestigde partijen uitgenodigd. Maar nadat Gauches Communes de organisatoren contacteerde, werd het panel uitgebreid. Gauches Communes voert een opmerkelijke campagne in Jette, Anderlecht, Elsene en vooral in Sint-Gillis. De lijsttrekker uit Sint-Gillis, Anja Deschoemacker, werd eveneens als spreker uitgenodigd.
Anja stond in het debat tegenover de huisvestingsspecialisten van de gevestigde partijen. Het ging om drie burgemeesters: Vincent de wolf (Etterbeek, MR), Hervé Doyen (Jette, CDH) en Didier Gosuin (Oudergem, FDF). Daarnaast nog een schepen: Françoise Dupuis (Ukkel, PS, tevens voorzitster van het Brussels Parlement). En tenslotte staatssecretaris van het Brusselse Gewest voor huisvesting Christos Doulkeridis (Elsene, Ecolo).
Gelukkig dat Anja in het debat zat waardoor er een echte discussie was. Alle experten van de gevestigde partijen waren het immers eens over de essentie van de zaak: er is al goed gewerkt, we kunnen er niets aan doen, het is goed dat er een wet tegen speculanten is maar de wet kan niet worden toegepast, een specifieke maatregel volstaat niet want er moet een mengeling van alles komen. Er waren enkele meningsverschillen die meer voor de show dienden dan over inhoud gingen. Alle gevestigde politici probeerden de gevolgen van hun beleid weg te moffelen in een technisch debat dat zich beperkt tot beheer zonder enige politieke inhoud. Anja stelde dat er ondanks alle beloften bij vorige verkiezingscampagnes geen toename maar een afname is van het aantal sociale woningen.
Ze verzette zich ook tegen het feit dat er steeds meer wordt gesproken over publieke huisvesting in plaats van sociale huisvesting. Dat betekent dat er effectief woningen worden gebouwd, niet om aan de sociale problemen van bewoners tegemoet te komen maar wel om hen te vervangen door andere inwoners met een hoger inkomen. Op dat punt werd Anja bijgetreden door Dirk De Block van de PVDA in Molenbeek. Dirk zat niet in het panel, maar kreeg op het einde van het debat spreekrecht nadat Gauches Communes de weg had vrijgemaakt om ook niet-gevestigde partijen in het debat toe te laten. Dat geeft aan wat de mogelijkheden zouden zijn bij echte linkse samenwerking.
Anja slaagde er in om het debat te richten op de kwestie van de middelen. Ze dwong de gevestigde partijen om toe te geven dat ze niet in staat zijn om het hoofd te bieden aan de huisvestingscrisis en meer algemeen de sociale kwestie. Dirk had de verdienste om te pleiten voor een herverdeling ten voordele van de minst begoede lagen. Anja had de moed om uit te leggen dat de gemeenten alle mogelijke bevoegdheden, en dat zijn er wel wat, moeten aanwenden maar tegelijk ook moeten bouwen aan een beweging van verzet die verder gaat dan de gemeenten om de nodige middelen te gaan zoeken bij de banken en speculanten door de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie. De bijdrage van Anja werd algemeen geapprecieerd door de ruim 50 aanwezigen. Een tiental van de aanwezigen trok naar huis met onze krant en nog vele anderen met onze pamfletten.
