Category: Sociale verkiezingen 2012

Om de vier jaar worden sociale verkiezingen georganiseerd. Daarbij worden vertegenwoordigers van de werknemers in de Ondernemingsraad (OR) en/of het Comité Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW) verkozen. Het is een ideale gelegenheid om de betrokkenheid bij de vakbondswerking te versterken.

Wij willen eerst en vooral werkenden en zeker jonge werkenden oproepen om actief deel te nemen aan de sociale verkiezingen. Dat kan door je kandidaat te stellen of door mee een actieve rol te spelen in de campagne. Het argument dat velen slechts kandidaat zijn om van de ontslagbescherming te genieten, klopt niet. De afgelopen maanden zagen we opnieuw tal van voorbeelden waar strijdbare delegees aan de deur werden gezet.

Daarnaast roepen we op om de campagne zoveel mogelijk over de inhoud te laten gaan. Er is natuurlijk een invloed van wat we bij de politieke verkiezingen kennen met een nadruk op ‘personaliteiten’ waarbij iedere inhoudelijke argumentatie achterwege wordt gelaten. Strijdbare militanten kunnen van de verkiezingscampagne gebruik maken om een degelijke analyse te brengen van hoe het bedrijf functioneert, wat regering en patronaat voor ons in petto hebben en hoe we daarop kunnen reageren.

Een actieve en inhoudelijke campagne kan mogelijk de tendens van de dalende opkomst bij de vorige sociale verkiezingen keren. In 2008 nam de opkomst voor het CPBW af van 76,5% naar 72,3%, voor de OR van 75% naar 71%, met zeker onder jongeren een opvallende achteruitgang. Het globale resultaat in 2008 week nauwelijks af van dat in 2004 met voor de OR 52,9% voor het ACV, 35,7% voor het ABVV en 9,9% voor het ACLVB.

Het is niet mogelijk een globale stemoproep te doen bij de sociale verkiezingen. In de verschillende vakbonden zitten er strijdbare delegees en militanten. Wij roepen op om voor delegees en militanten te stemmen die het beste de belangen van het personeel verdedigen. Door de positie van strijdbare militanten te versterken en dit los van de vakbond waar ze deel van uitmaken, is het mogelijk om de arbeidersbeweging in het algemeen te versterken.

Maandag organiseerde BBTK een militantenconcentratie in Brussel om de campagne voor de sociale verkiezingen te lanceren. Er waren zo’n 1500 militanten aanwezig. Verschillende getuigenissen kwamen aan bod afgewisseld door wat muziek. Op momenten had het wat weg van een volksfeest, eerder dan een syndicale bijeenkomst. Het werd echter wel interessant toen ondervoorzitster Myriam Delmée en voorzitter Erwin De Deyn aan het woord kwamen.

Door een BBTK-militant uit Leuven

Ze spraken waarschuwende taal naar de regeringsonderhandelaars. De kern van hun boodschap was dat de voorstellen die nu op tafel liggen een regelrechte aanval zijn op onze welvaart. Degenen die de crisis hebben veroorzaakt, worden beloond (er werd verwezen naar de notionele interestaftrek die onaangeraakt blijft). De banken en fondsen die gered zijn door de regeringen zijn net diegenen die er door speculatie voor zorgden dat overheden in de problemen kwamen, en zij blijven quasi onaangeraakt. Er werd opgeroepen voor maatregelen om de banken te laten betalen, maar zonder dat ze dit op hun eigen personeel zouden mogen verhalen. Verder werd de ontmanteling van de sociale zekerheid gehekeld, evenals de jacht op de werklozen, de besparingen in de gezondheidszorg, de aanvallen op het pensioen en de aanvallen op de index. Ze rondden af met de waarschuwing dat als de regering niet naar deze eisen wil luisteren, er harde acties en algemene stakingen zitten aan te komen.

De vraag is echter hoe ver BBTK wil gaan in de acties. Men hoort al maar meer de verzuchting bij secretarissen dat zij wel willen, maar dat hun basis niet mee wil. Men vergeet daarbij dat er om je basis op straat te krijgen meer nodig is dan een vingerknip alleen. Men moet mensen informeren en overtuigen van het nut van een actie. Men moet durven een economisch en politiek alternatief naar voren schuiven. En je moet dit vooral niet enkel doen wanneer je even een actie wil voeren, om daarna weer iedereen aan de (hoe langer hoe minder kritische) kranten en TV-journaals over te laten. Hopelijk wordt er een degelijk actieplan ontwikkeld, met duidelijke ordewoorden, doelen en argumentaties. Dit is wat we nodig hebben om het verzet tegen de zwaarste Belgische besparingen ooit in een overwinning te laten eindigen, en niet in een éénmalig uitstapje naar Brussel. Samen sterk!