Category: Lokaal – West-Vlaanderen

In de nacht van zaterdag op zondag zijn er in Brugge twee zwarten aangevallen door een groep skinheads. Eén van de twee verkeert nog in levensgevaar. Op dezelfde avond was er een feestje in het skinheadcafé ‘De Kastelein’ dat vlakbij is. Het geweld wordt door neo-nazi’s alvast positief onthaald. De Kastelein staat gekend als een verzamelplaats voor extreem-rechts en er wordt wel eens gerecruteerd voor groepen zoals Blood&Honour. Eén van de groepen die in De Kastelein een optreden gaf die avond, treedt op 10 juni op in een zaal van de gemeente Zedelgem.

Geert Cool

Op een intern forum van Blood&Honour werd het geweld in Brugge al toegejuicht. Iemand met de naam "ProudWhiteBelgian" schreef over de aanval: "Maakte mijn dag weer goed. HAHA", waarop werd gerepliceerd: "echt netjes, heerlijk gewoon ovigerens wel klote dat het weer in het nieuws of in de krant komt". Het café De Kastelein is erg populair in kringen van Blood&Honour. Over de standpunten van die organisatie kan weinig twijfel bestaan. Op 22 april laatstleden organiseerde Blood&Honour Vlaanderen nog een Adolf Hitler herdenking naar aanleiding van Hitlers verjaardag (20 april).

De Kastelein staat al jarenlang bekend als verzamelplaats voor extreem-rechts in de regio West-Vlaanderen en ver daarbuiten. Verschillende neo-nazistische groepen kwamen er al samen en het café staat vooral bekend als een centraal verzamelpunt voor neo-nazi’s. In 2003 was er in het café een incident met een schietpartij. Nu is er dus een nieuw incident met geweld tegen zwarten.

Terwijl extreem-rechts enkele weken terug zich probeerde op te werpen als de bestrijders van zinloos geweld, lazen we nu van de hand van een Vlaams Belanger op het forum van politics.be: "Proficiat aan de mensen die het land hebben verdedigd met hun leven!!"

Het geweld in Brugge vond plaats nadat in De Kastelein een huwelijksfeest plaats vond met optredens. Eén van de groepen die optrad was ‘Les Vilains’, een racistische skinheadband. In haar liederen stelt de groep onder meer: "Nous sommes des hooligans, Belgique-hooligans ! Nous sommes des hooligans! Des skinheads hooligans !", of nog: "Européens et fiers de l’être C’est pourquoi je suis skinhead", "skinheads, C’est nous la loi du plus fort",… Deze groep kan overigens op 10 juni eerstkomend optreden in Sporthal De Bosserij in Veldegem (Zedelgem)… ‘Les Vilains’ trad op 4 juni 2005 nog op voor Blood&Honour (afdeling Midgard). De zanger, met pseudoniem ‘Suck’, wordt in De Morgen genoemd als één van de eigenaars van café ‘De Kastelein’. Een tweede groep die optrad op het huwelijksfeest was ‘The Veros’ dat onder meer covers brengt van de Blood&Honour band Skrewdriver.

Naar aanleiding van het geweld zijn drie skinheads opgepakt. Ze kwamen uit Brugge, Lubbeek en Huldenberg. Twee skinheads uit Turnhout werden onder voorwaarden vrijgelaten. Het parket stelt dat de exacte aanleiding voor het geweld "onduidelijk" is… Na een avondje neo-nazistische optredens waarin trots gezongen wordt over het feit dat ze "hooligans" zijn en "de wet van de sterkste" toepassen, moet de oorzaak niet ver gezocht worden. Wordt dit op 10 juni opnieuw mogelijk in Veldegem?

Dan treden naast ‘Les Vilains’ ook ‘The Short Cropped’ op, een groep skinheads uit Turnhout die betrokken was bij geweld in een jeugdhuis in die stad. De sporthal De Bosserij is van de gemeente Zedelgem. Laat de gemeente dit optreden toe in haar zaal?

Afgelopen zaterdag betoogden zo’n 700 mensen door de straten van Veurne om te protesteren tegen de sluiting van de suikerfabriek in de stad en de sterk stijgende werkloosheid in de regio. De betoging was een enorm succes met een opkomst die veel hoger lag dan wat werd verwacht.

Jonas Van Vossole

De betoging die door Veurne trok naar aanleiding van de sluiting van de suikerfabriek was een enorm succes. 700 vakbondsmilitanten en inwoners uit Veurne trokken samen door de straten van de stad om de aandacht te vestigen op de scherp stijgende werkloosheid en de opeenvolgende bedijfssluitingen.

De laatste maanden waren er verscheidene sluitingen van vrij grote bedrijven in het Veurnse: Santens ging failliet, Van Wynsberghe sloot de deuren, de productievleugel van Mortier voor de export werd gesloten. Uiteindelijk is nu ook beslist om de Suikerfabriek van Veurne te sluiten. Deze vormde het economische zwaargewicht in de regio, waar niet enkel honderden arbeiders maar ook duizenden boeren van afhankelijk zijn.

De werknemers die nog een job kunnen vinden zijn meer en meer verplicht om buiten de streek te gaan werken. Bovendien hebben de arbeiders in de Westhoek en Veurne in het bijzonder te kampen met slechte werkomstandigheden. Werknemers die jarenlang moeten werken met dagcontracten zijn in de KMO’s van de Westhoek geen uitzondering. Bovendien wordt er een zeer repressief beleid gevoerd tegen elke vorm van vakbondsvertegenwoordiging.

Naar aanleiding van de gebeurtenissen van afgelopen maanden namen de vakbonden het initiatief om een betoging te organiseren door Veurne. Veurne staat dan wel bekend om een volk van slapers te zijn – de "Veurnse slaper" – daar was zaterdagmorgen niet veel van te merken. Er waren dubbel zoveel betogers als verwacht.

De betoging vertrok op de parking van de Suikerfabriek, die getooid was met zwarte vlaggen De manifestatie trok door de Veurnse straten naar het gemeentehuis aan de grote markt. Heel wat mensen sloten zich onderweg bij de betoging aan om hun steun te betuigen. Daarmee werd de eerste Veurnse vakbondbetoging sinds decennia in deze stad een succes.

Eerder schreven we reeds hoe een actie gepland werd tegen afdankingen op de Oostendse luchthaven. (zie ons artikel van vorige zaterdag). De geplande actie zorgde er toen voor dat een compromis werd bereikt. De directie zou de geplande ontslagen herbekijken. Dat is nu gebeurd en de directie blijft bij de ontslagen.

Eddy Van Acker, ACOD-militant Oostende

Er werd een staking gepland, maar de vakbondsleiding en het management kwamen tot een compromis. Er kwam een werkgroep waarin de directie (waaronder de algemeen directeur Vanspauwen) en de vakbonden zouden zetelen. Die werkgroep moest nagaan of de 5 geplande ontslagen te verantwoorden waren. Indien dat niet het geval was, zouden de werknemers terug in dienst worden genomen.

Dit compromis kwam er omwille van de druk die uitging van de geplande syndicale acties. Die waren er op gericht om de 5 personeelsleden onvoorwaardelijk terug in dienst te nemen. Dat zou een duidelijk signaal zijn naar de directie van de Oostendse luchthaven.

Op maandag 11 december werden de ontslagdossiers opnieuw bekeken. Het management blijft echter bij de ontslagen. De poetsvrouwen presteren volgens de directie ondermaats en creëren een ongezonde werkssfeer. De poetsvrouwen vinden dat onbegrijpelijk en de vakbonden vragen alsnog een bemiddelaar van de Vlaamse regering.

Eén van de ontslagen poetsvrouwen begrijpt het niet. Ze kreeg steeds positieve evaluaties en zelfs een brief met felicitaties voor de geleverde prestaties na een controle op de hygiëne door een inspectiedienst. De directie had geen gesprek met de poetsvrouwen. Het standpunt bleek al op voorhand vastgelegd te zijn, want op 8 december verschenen er reeds vacatures voor de jobs van de ontslagen poetsvrouwen.

In Het Volk van 15 december laat de vakbondsleiding weten: “Bovendien hebben wij het gevoel dat het herzien van de dossiers eerder een middel was om onze staking en betoging op 2 december tegen te houden.” De vakorganisaties hebben een verzoek ingediend bij een gevolmachtigd onderhandelaar van de Vlaamse regering, om in de zaak als bemiddelaar op te treden.Een secretaris van het ACOD stelt: “ Voorlopig nemen we nog geen verdere acties. We willen correct handelen en de bevindingen van de bevoegde bemiddelaar afwachten”.

Het verloop van deze afdankingen toont duidelijk aan hoe het management van een bedrijf misbruik maakt van het overlegmodel om syndicale acties te verzwakken. De aanstelling van een onderhandelaar van de Vlaamse regering roept bovendien vragen op. De Vlaamse Gemeenschap (regering) is de werkgever van de algemeen directeur van de luchthaven van Oostende. Ze zijn in zekere zin elkaars broodheren en Vanspauwen is aangesteld op basis van een akkoord van verschillende politieke partijen. Zal de onderhandelaar stellen dat de directeur verkeerd heeft gehandeld?

In Veurne organiseerden we vorige zaterdag, 12 maart, samen met ABVV en ACV een discussievergadering over de jongerenmars. De discussie had drie peilers: Jeugdwerkloosheid, onderwijs en discriminatie. De meeting was een succes; er waren 17 jongeren aanwezig en dat voor een klein stadje als Veurne. Het werd een zeer strijdbaar debat, met veel tussenkomsten uit het publiek.

Jonas Van Vossole

In het stuk over jeugdwerkloosheid kwam vooral interim-arbeid ter sprake. We kwamen natuurlijk naar voor met het feit dat interim-arbeid in feite een schandalige manier is om superflexibele en goedkope arbeidskrachten aan te werven. Toen de ABVV-vertegenwoordiger het echter onverwachts voor interim-arbeid opnam, was de toon gezet. Hij dacht blijkbaar dat sommige jongeren niet liever willen dan interim-jobs, waar ze kunnen kiezen wat ze doen. Daar heb ik, als ABVV-jongere, toch andere ervaringen mee. Toen ik mij in oktober vorig jaar inschreef bij Adecco, waren er 3 maand lang geen werkaanbiedingen waar ik voor in aanmerking kwam. Ik was te jong, had te weinig ervaring, … Mijn eerste mogelijkheid om te werken kreeg ik aangeboden op 23 december; men had nog iemand nodig om op te dienen met kerstavond in Sun Parks. Twee dagen later kreeg ik weer een telefoontje; ze vroegen of ik nogmaals naar Sun Parks zou kunnen gaan, deze keer voor oud en nieuw .Uiteindelijk heb ik dus in totaal drie avonden gewerkt, drie maal op de avond van een feestdag, aan hetzelfde loon als op een normale werkdag… En zoveel keuze heb ik uiteindelijk niet echt gehad.

De andere vakbondsafgevaardigde, iemand van het ACV, nam een strijdbaar standpunt in. Hij wees er terecht op dat slechts één op vier jonge interim-arbeiders na een tijdelijk contract een vast contract aangeboden krijgt. Interim-arbeid geeft dus geen enkele zekerheid voor de toekomst. Als je ziet dat één vierde van de werkende jongeren enkel werk vindt via een interim-kantoor, dan is er een groot probleem. Dan hebben we het nog niet gehad over de enorme jeugdwerkloosheid: één op vijf jongeren is werkloos, dertig procent van de jongeren die aan de dop staan, zijn jonger dan 25.

Je kan het debat rond jongerenwerkloosheid natuurlijk niet los zien van de eindeloopbaanproblematiek. De laatste maanden wordt er in de media steeds meer gesteld dat mensen langer zullen moeten werken en dat de brugpensioenen moeten afgebouwd worden. Maar als de ouderen steeds langer moeten werken, hoe wil men dan jobs creëren voor jongeren? Dit toont dat jongeren en ouderen één front moeten vormen tegen het neoliberale systeem. We zullen samen moeten vechten voor onze rechten; de ouderen voor hun (brug)pensioen, de jongeren voor hun job!

De enige mogelijkheid om de werkloosheid op te lossen is een arbeidsduurvermindering met bijkomende aanwervingen, en iedereen die een leven lang gewerkt heeft voor een pensioen daar ook van te laten genieten. Dat wil zeggen dat men het werk dat er is, moet verdelen, zonder de lonen in gevaar te brengen. Iedereen heeft recht op werkzekerheid en op een goed loon.

Het tweede deel van de discussie ging over onderwijs. Dit hangt natuurlijk nauw samen met werkgelegenheid. Voor een stuk bepalen je studies immers je baan. Daartegenover staat dat zelfs afgestudeerden met een diploma hoger onderwijs nog niet zo snel aan werk geraken.

Het is echter duidelijk dat het onderwijs stelselmatig ondergefinancierd wordt. De zeer hoge schoolrekeningen, vooral in het technisch en beroepsonderwijs, tonen dat aan. Wat niet door de staat betaald wordt, moeten de ouders immers zelf ophoesten. Bovendien gaan jongeren uit armere gezinnen dikwijls naar technische en beroepsscholen, die net het duurste materiaal vereisen en dus ook de duurste opleidingen hebben. Gratis onderwijs, zoals het volgens de grondwet zou moeten, is een mythe in Vlaanderen.

Bovendien biedt het onderwijs in Vlaanderen niet iedereen dezelfde kansen aan; hoe kan men anders verklaren dat slechts vijf procent van de universitaire studenten ouders hebben die arbeiders zijn? En als het aan het huidige beleid ligt, zal de situatie nog verslechteren. Vorig jaar werd een eerste stap gezet in de richting van een anglosaksisch onderwijssysteem met de bachelor/master- structuur.In Groot-Brittannië is het onderwijs zeer elitair, enkel de rijkere kinderen kunnen een degelijke opleiding genieten. Wij willen verhinderen dat het bij ons zo ver komt.

Het derde luik van de discussie ging over racisme. Peter Debaenst van het ACV leidde de discussie in met de vraag: “Kan er mij iemand uitleggen hoe het racistische VB hier in Veurne, waar nog nooit immigranten hebben gewoond, één op acht stemmen haalt?” Daarmee was de toon gezet.

Voor ons is het duidelijk dat het succes van het Vlaams Belang niet in de eerste plaats samen hangt met racisme, maar veel meer met het feit dat zij in de media als enige oppositie naar voor komen. Alle traditionele partijen zeggen immers hetzelfde als het gaat om werk, over besparingen, pensioenen, onderwijs, enz… Er is er echter eentje die ertussen uitspringt, dat is het VB. Aangezien er een verandering nodig is in het beleid, keren velen zich naar de partij die radicaal overkomt, die tegen de anderen ingaat.Daarbij komt nog dat het Belang over uitgebreide middelen beschikt om provocerende en dubbelzinnige propaganda te voeren.

Als men de strijd tegen extreem-rechts echt wil voeren, dan kan men dat alleen door het wegnemen van de voedingsbodem. Het succes van het VB heeft in ieder geval niets te maken met hun radicale nationalisme dat niet leeft bij de gewone Vlamingen. De electorale opgang is wel te wijten aan het failliet van de traditionele partijen, aan het stelselmatige verraad tegenover de werkende mensen. Ongenoegen en racisme kunnen slechts voortkomen als er problemen zijn die niet worden aangepakt: armoede, werkloosheid, de kloof tussen arm en rijk, delocalisaties, arrogantie van de patroons…

Om deze problemen aan te pakken is een grote strijdbeweging nodig die een alternatief naar voor schuift tegenover het huidige asociale beleid. Een alternatief op de neoliberale besparingen, tegen privatiseringen én voor een herverdeling van de rijkdom. Enkel een dergelijke strijdbeweging kan de wind uit de zeilen nemen van extreem-rechts.Van daaruit moet bovendien gebouwd worden aan een politiek verlengstuk die niet enkel in woorden oppositie voert, maar daadwerkelijk opkomt voor de belangen van de meerderheid van de bevolking, een nieuwe arbeiderspartij.

Het debat was een grote stap vooruit voor LSP en Blokbuster in Veurne. Niet alleen waren we tevreden met het aantal aanwezige jongeren, maar ook over de discussie en de mogelijkheden van verdere samenwerking in Veurne. Er werd onder andere het voorstel gedaan om een platform op te richten en de strijd aan te binden met extreem-rechts. Dit niet vanuit een moralistisch standpunt, maar door in onze strijd tegen het huidig beleid ook duidelijk te maken wat het echte programma is van het VB: zaken als de avondklok, speciale vrouwenprogramma’s, beperking van vakbondsrechten,…

Het populisme van het Vlaams Belang kan enkel bestreden worden door te bouwen aan een actief verzet waarbij opgekomen wordt voor ons recht op werk, op pensioenen, gratis onderwijs, sociale zekerheid en het recht om voor onze eigen rechten te mogen strijden!

Op naar de "Jongerenmars voor werk en tegen racisme"!

Marc Puyol, LSP scholier, werd maandag unaniem door leerlingen verkozen om te zetelen in de schoolraad. Spijtig genoeg zit Marc in zijn laatste jaar waardoor hij alleen de komende 2 vergaderingen de leerlingen kan gaan vertegenwoordigen. Volgend jaar wordt een nieuwe leerling verkozen.

De schoolraad, qué?

Vorig jaar werd in het Vlaams Parlement een nieuw decreet “betreffende participatie op school en de Vlaamse Onderwijsraad” gestemd. Het decreet werd ontworpen door minister Vanderpoorten om de inspraak van ouders, leerkrachten en leerlingen in scholen te verbeteren.. Zonder het expliciet te zeggen was het vooral een decreet om iets te veranderen in het vrij onderwijs. Daar was het tot op vandaag zo dat de participatieraad, die nu door de schoolraad vervangen wordt, opgesteld werd door de directies. In de praktijk zorgden ze ervoor dat de mensen die erin kwamen hun pionnen waren. Zo werd vooral in het basisonderwijs ervoor gezorgd dat de kloosters en priesters nog steeds alles te zeggen hadden.

Aangezien dit decreet handelt over meer inspraak en meer democratie in scholen zouden we kunnen verwachten dat de politieke partijen er dan ook enthousiast over zouden zijn. In het decreet stond dat de schoolraad 3 leerlingen, 3 leerkrachten, 3 ouders en 3 “gecoöpteerden” moet bevatten. Gecoöpteerden zijn mensen vanuit de gemeenschap (welzijnswerkers,…). Op het moment dat het decreet gestemd moest worden, 1 april 2004, waren er echter niet genoeg politici in het parlement om het erdoor te krijgen. Tot zover de interesse van de traditionele partijen voor inspraak van leerlingen in scholen! Ze hebben dan maar alle politici verplicht om op te dagen de dag erna.

LSP Veurne greep de kans…

In principe moet een schoolraad verkozen worden met algemene verkiezingen onder leerlingen, leerkrachten en ouders. In veel vrije scholen, waaronder het college Veurne, probeerden ze die verkiezingen te vermijden. Onder de leerlingen met succes. I.p.v. rechtstreekse verkiezingen te organiseren nodigden ze alle leerlingen van de tweede en de derde graad die nu al in één of andere raad actief zijn uit op een vergadering over de schoolraad. Daar werd het principe van de schoolraad uit de doeken gedaan. Aan de toon was te merken dat de school er niet mee gediend was dat de inrichtende macht gepasseerd werd en vervangen werd door leerlingen. Maar dat was dan ook de bedoeling van het decreet.

Als medewerkers van de Oxfam wereldwinkel in de school hadden wij ook het recht om ons kandidaat te stellen. We opteerden ervoor om één iemand van onze afdeling naar voor te schuiven als kandidaat. Uiteindelijk waren er een twaalftal kandidaten waaruit er 3 gekozen moest worden. Er waren twee mogelijkheden: de eerste was dat de volledige vergadering 1 leerling per leerjaar verkoos en de tweede was dat de kandidaten het onder elkaar zouden uitmaken. Wij stemden uiteraard voor de eerste mogelijkheid, maar nadat de verantwoordelijke voor de beleidsondersteuning een preek had afgestoken dat de tweede mogelijkheid in het verleden zijn nut al had bewezen, stemde een nipte meerderheid onder invloed voor dit voorstel.

… en haalde een verkozene!

De week erop ging Marc naar de vergadering voor kandidaten. Voor het zesde jaar (die nog slechts aan 2 vergaderingen kan deelnemen) waren er 8 kandidaten. In principe waren er twee stemrondes. Een eerste om 2 kandidaten te kiezen en een tweede om de definitieve kandidaat te kiezen. Je mocht niet op jezelf stemmen.

Al uit de eerste ronde bleek dat de LSP kandidaat de grootste steun had. Hij kreeg 3 stemmen, enkele andere leerlingen één. Er werd een nieuwe ronde georganiseerd om een tegenkandidaat te stemmen. De tegenkandidaat was de gedroomde kandidaat voor het conservatieve deel van het schoolbestuur. Een conservatieve en enorm carrièristische leerling waarvan de moeder in het conservatieve oudercomité zetelt. De jongen heeft extreem rechtse sympathieën. Daarvan weten we dat die niet bepaald opkomen voor degene door wie ze verkozen zijn. Deze kandidaat werd dan ook weggestemd! Marc werd door de aanwezige leerlingen unaniem verkozen en werd dan ook gezien als degene die best hun belangen zal verdedigen in de schoolraad. En dat is hij ook van plan! Onze verkozene zal niet buigen onder druk maar resoluut de leerlingen vertegenwoordigen!

Op woensdag 23 februari voerden verschillende afdelingen van LSP actie rond interimarbeid. Daarbij werd campagne gevoerd aan een interimkantoor, in heel wat gevallen een kantoor van Adecco. Dat was ook het geval in Veurne waar enkele leden campagne voerden.

Marc Puyol, LSP-Veurne

We hadden weinig verwachtingen rond dit campagne-moment. Het was erg koud, er liep weinig volk op straat en onze middelen waren geïmproviseerd. Na een klein technisch probleem zetten we echter onze ‘stand’ toch op poten. Rond kwart na 2 kwam een fotografe van het ‘Wekelijks Nieuws’ enkele mooie shots maken. Voordien had Radio Mango al gebeld naar Jasper om een interview, dat later uitgezonden werd. Het was dan ook niet raar dat veel mensen onze actie daarmee associeerden.

Hoe dan ook, net toen we dachten dat het een saaie bedoening zou gaan worden, kwamen twee Adecco – bedienden naar buiten om ons te vragen wat wij van plan waren. Zij beweerden na de nodige uitleg dat onze actie eerder een ‘betoging’ leek. We gingen vanzelfsprekend niet in op hun voorstel om ‘het tafeltje enkele meters verderop te zetten’, dus belden zij de politie of ‘zoiets’ op. Een half uur later kwam de combi eraan met 2 levende clichés uit het politiecorps. Nadat ze vaststelden dat het weldegelijk geen betoging was, zeiden ze gewoon dat we even naar de burgermeester om een ‘briefje’ mochten gaan, zodat we verdere problemen met de Adecco mensen konden vermijden. Ondertussen was het een gedroomd Ken Loach – scenario geworden, met de combi die nog een kwartier lang de straat half blokkeerde en een paffende flik ernaast.

Na een grondige kennismaking met de bureaucratie van de – overigens gesloten – stadsdienst, konden we toch enige vorm van bewijs krijgen, en dus bleven we nog lekker drie kwartier voor het Adecco–filiaal staan, folders uitdelend aan de mensen die in – en uitgingen. Zo werd het toch nog een mooie dag, met een morele overwinning op Adecco Veurne (waar we niet meer naar een vakantie job moeten vissen) én aandacht van de pers.

Overigens werd ikzelf nog opgebeld door het ‘automatisch antwoordsysteem’ van Adecco, om mij mee te delen dat ik zo snel mogelijk moest informeren voor een bijverdienste op vrijdagen. Dit nota bene precies op het moment dat ik actie stond te voeren. Ironie kent soms geen grenzen.

De agressie van het patronaat kent de laatste maanden geen grenzen meer. Het stakingspiket van Splintex dat op vraag van de directie door de politie ontruimd wordt, stakers die dwangsommen opgelegd krijgen van het gerecht, de bevriezing van de lonen door het voorstel tot IPA, het opdrijven van de flexibiliteit door het versterken van de mogelijkheden voor overuren,… Maar bij Picanol zijn ze erin geslaagd nog beter te doen.

Jasper Rommel

Enkele maanden geleden raakte bekend dat Jan Coene op drie jaar tijd 22 miljoen euro in zijn zakken stak. Net voor zijn vertrek bij Picanol werden 21 arbeiders ontslagen wegens “geldgebrek”.

Daarbovenop bleken de drie peilers van Coene voor succesvol management niet bepaald succesvol. Volgens de Krant van West-Vlaanderen tekende Picanol een verlies op van 930 000 euro. Volgens de nieuwsdienst van Radio 2 bedraagt het verlies 2,3 miljoen euro. Picanol zegt dat dit te wijten is aan de dure euro, de sterke stijging van de grondstoffenprijzen en de kleinere vraag naar weefmachines. Volgens ons is dat eerder aan de Jan Coenes te wijten.

Om het verlies op te lossen, heeft de directie een nieuw plan klaarliggen. “De tweede besparingsronde” houdt in dat een systeem van tijdelijke werkloosheid wordt ingevoerd. De blunders van de zakkenvullende managers worden dus afgeschoven op de kap van de gewone arbeiders. Dat straks tientallen gezinnen zullen moeten vechten om te overleven zal hen wel worst wezen.

En alsof dat nog niet gortig genoeg is, lekte nu ook uit dat de meerderheidsaandeelhouder (Manu Steverlinck) meerdere privé-kosten afwentelde op de bedrijfskas. Volgens bronnen van de Krant van West-Vlaanderen gaat het over o.a. jachtpartijen, de kosten van een kasteel, het onderhoud van een zwembad en de betaling van tuinpersoneel met geld van Picanol. Pikant detail: Manu Steverlinck, de sterke man achter Picanol, bestuurt het bedrijf vanuit Zwitserland. Zijn zoon Patrick, ondervoorzitter bij Picanol, zou gelijkaardige feiten gepleegd hebben als zijn vader.

Picanol wil wel 740 000 euro terugvorderen van Jan Coene omdat hij via 2 van zijn vennootschappen nep-facturen aan Picanol heeft aangerekend. Facturen voor adviezen die nooit werden geleverd. De hebzucht van Coene grenst werkelijk aan het ongelooflijke. Toch is dit bedrag peanuts vergeleken met die 22 miljoen euro. Een tiende van dat bedrag zou volstaan om het verlies van Picanol te compenseren. Het zou logisch klinken om het geld te gaan halen waar het zit, maar het nieuwe management haalt het dus liever bij de arbeiders.

Dergelijke excessen zijn niet uitzonderlijk in dit systeem. Denk maar aan de schandalen bij het Amerikaanse bedrijf Enron, de schandalen rond de oliemagnaten in Rusland en dichter bij huis de schandalen rond Lernout & Hauspie. Het wordt hoog tijd dat de middelen aangewend worden om de noden en behoeften van de bevolking te bevredigen. En niet die van enkelen! Dit kan enkel door samen te strijden voor een socialistisch alternatief op het kapitalisme. Eerste afspraak 19 maart in Brussel op de jongerenmars voor werk. Sluit aan bij LSP!

Oostende, koningin der badsteden, eind 2004. De opening van het vernieuwde Casinokursaal kwam met veel geschreeuw en getoeter in de media.

Terwijl SP-A burgemeester Jean Vandecasteele, minister Vande Lanotte en hun gevolg oesters vreten en elkaar schouderklopjes geven (“We hebben toch gezorgd voor een resem nieuwe jobs”), zwoegen mensen in de keuken al vanaf 9.00u ’s morgens voor 6,45 euro netto per uur. En dit tot een gat in de nacht.

In het Kursaal werkt iedereen de eerste 3 maanden voor Adecco-interim. Je werkt in een 38-urenweek, daarna worden je overuren betaald aan 150%. Maar omdat het horeca is, mogen ze, dankzij het toverwoord “flexibiliteit”, de 38-urenweek verlengen tot 48 uren (aan 6,45 netto per uur!). Je overuren beginnen dus pas aan het 49e uur. Met de opening kregen de arbeiders en arbeidsters 2 korte pauzes tijdens een werkdag van 16 uur. Ze kregen een broodje, dat ze zelf moesten betalen, en een kom soep – terwijl kilo’s overschotten verdwenen in de vuilniszakken. Een schande. Ook een schande is de (gespeelde?) gebrekkige communicatie tussen Kursaal en Adecco, want er was altijd iets fout met de betalingen. Uren werden tekort ingeschreven, zelfs volledige werkdagen werden vergeten, overuren werden maar aan 100% aangerekend… Uitbuiting.

In het Westvlaamse Ledegem worden een migrante werknemer en haar bedrijfsleider bedreigd op racistische basis omdat de werkneemster een hoofddoek draagt. Na eerdere anonieme bedreigingen werd de hoofddoek op het werk reeds afgelegd, maar nu zijn er nieuwe bedreigingen. De anonieme bedreigingen gebeuren in naam van ‘Vrij Vlaanderen’ en ‘Nieuw Vrij Vlaanderen’. De dader is uiteraard te laf om openlijk voor zijn standpunt uit te komen.

De methode van anonieme bedreigingen tegen een individu is er uiteraard op gericht om angst en verdeeldheid te zaaien. Eén migrant wordt uitgekozen om een haatcampagne tegen op te zetten in de veronderstelling dat dit individu wel zal breken. Het is een beproefde taktiek van extreem-rechts: verdeel-en-heers, vermijd een te sterke tegenreactie door alles op het punt van de aanval te zetten zodat daar een ‘overwinning’ kan geboekt worden. Dat is overigens een zelfde methode die eerder deze maand door de straatvechters van Voorpost in Gent werd toegepast toen die na de NSV-betoging een groep anti-fascisten aanvielen. Door met een kleine groep te chargeren en er enkele activisten uit te pikken, moest al de rest afgeschrikt worden.

De bedoeling van extreem-rechts bij dit soort anonieme bedreigingen is uiteraard om een klimaat van angst te creëren en om een collectief verzet tegen haar racisme te vermijden. De reactie in het bedrijf moet dan ook een doorn in het oog van de dader(s) zijn. Er werd aanvankelijk opgeroepen om alle vrouwelijke werknemers bij wijze van protest een hoofddoek te laten dragen… Dat is een belangrijk element in het collectiviseren van de reactie op het racisme en als antwoord op de verdeel-en-heerstaktiek van het racisme. Een gezamenlijke reactie van de werknemers in het bedrijf ter verdediging van hun collega is noodzakelijk, maar ook elders moeten werknemers zich solidair verklaren.

Bredere lagen van de bevolking gaan niet akkoord met racistisch geweld en daar moet op worden ingespeeld. Blijkbaar beseft zelfs het Vlaams Belang dit en de partij ‘distantieerde’ zich al van de verantwoordelijke(n) voor de racistische dreigingen. Uiteraard ziet het VB zich genoodzaakt om een standpunt in te nemen aangezien de band tussen het racisme en het VB nogal gemakkelijk gelegd kan worden…

Tegenover de methode om één slachtoffer uit te pikken, werd begin 20e eeuw door vakbondsmilitanten in de VS de volgende slogan gelanceerd: "An injury to one, is an injury to all", wie aan één van ons raakt, raakt ons allen. Dat element van solidariteit is ook vandaag noodzakelijk.

In Veurne heeft het CD&V-VLD gemeentebestuur besloten om de prijs van de vuilniszakken te doen stijgen van 75 cent naar 1,25 euro in januari 2005. Dit onder het motto “de vervuiler betaalt”. Bovendien wordt het gewone huisvuil maar tweewekelijks voortaan slechts 1 maal om de 2 weken opgehaald in plaats van wekelijks. M.a.w.: de prijs stijgt met de helft, de dienstverlening halveert!

Uiteraard heeft het gemeentebestuur deze beslissingen genomen om geld in het laatje te krijgen en niet uit milieuoverwegingen. Nu de elektriciteitsmarkt geprivatiseerd is en de gemeenten er niets meer aan verdienen, moeten ze het geld elders halen. Blijkbaar op de kap van de gewone gezinnen.

Huisvuilophaling zou in principe een gratis dienst van de gemeente moeten zijn. Vandaag is het een privébedrijf dat er grof geld aan verdient. Onder het motto “de vervuiler betaalt” moet de Veurnse bevolking dus opdraaien voor de privatiseringen. Daarnaast zullen sommigen waarschijnlijk niet in staat zijn om dat geld op te hoesten. Het is dan ook te verwachten dat het probleem van sluikstorten alleen maar zal toenemen. Op verzet van de SP.a-“oppositie” hoeven we niet te rekenen. Zij vroegen in de gemeenteraad “of die zakken op zijn minst even groot en sterk zullen zijn als de huidige”.

LSP wil echt het verzet organiseren. Daarom roepen we op om ons te helpen. We verspreiden tijdens de maand oktober een petitie, en begin november organiseren we een vergadering waar iedereen kan meediscussiëren over mogelijke oplossingen. Woensdag 3 november om 20.00u organiseren we een meeting rond “Haal ons vuilnis op, niet ons geld!”, in café Central. Kom mee discussiëren en help ons ondertussen in je wijk, fabriek,… onze petitie te verdelen.

Meer info over deze campagne vind je ook op de vernieuwde website van LSP-Veurne: http://veurne.5p.org.uk