Your cart is currently empty!
Sociale verkiezingen: Joachim Permentier, kandidaat voor OVS bij de NMBS
Begin mei zijn er sociale verkiezingen in honderden bedrijven. Duizenden werkenden zijn kandidaat. We stelden enkelen van hen volgende vragen.
- Welke thema’s en eisen staan vooraan in jouw bedrijf of sector en hoe kunnen die eisen gerealiseerd worden?
- Wat vind jij belangrijk bij de organisatie van de vakbonden op de werkvloer en hoe maak je van de vakbond een instrument van strijd?
- Hoe kan je die vakbondswerking politiseren en versterken?
Joachim Permentier, kandidaat voor OVS bij de NMBS
1/ “Politiek en management voeren al meer dan twee decennia een afbraakpolitiek binnen de Belgische Spoorwegen. Onder het mom van voorbereiding op de liberalisering, worden rechten en eerlijke verloning van het personeel systematisch onder druk gezet. Dit alles gaat gepaard met een langdurig personeelstekort, waardoor basisrechten als verlof of vrije dagen vaak niet worden verleend. Het feit dat deze maatschappij in een continue situatie van “reorganisatie” zit, ook al decennia lang, weegt ook op het vertrouwen dat de collega’s hebben in het management en heeft een grote impact op hun psychosociaal welzijn.
“Binnen de NMBS zijn er twee directe uitdagingen: als de werkgever zich niet kan houden aan de wettelijke minima voorzien in de welzijnswetgeving en arbeidswet, dan is er géén basis om zelfs maar een welzijnsbeleid te proberen te ontwikkelen. Dat moet dus veranderen en alle middelen moeten daartoe aangewend. Ten tweede moet er een grondige analyse gemaakt worden van de psychosociale belasting en moeten die resultaten serieus genomen worden. Vandaag merken we dat het management zich wendt tot een vorm van welzijnswashing waarin vlaggen en ballonnen worden opgehangen boven een overwerkte equipe werknemers. Wanneer dit beleid doorprikt wordt door syndicale organisaties op de overlegorganen, wordt de discussie niet ten gronde gevoerd. Sterker, risicoanalyses worden in het beste geval halfslachtig gevoerd, laat staan dat er doortastende actieplannen naar voren worden geschoven. Onze vrees is dat deze strijd niet enkel aan de onderhandelingstafel kan gevoerd worden.
“Om onze eisen te realiseren is er een combinatie nodig van sensibilisering van de werkvloer, actie op het terrein en op basis daarvan eventueel overleg. Niet enkel op basis van overleg dus.”
2/ “Publicatie, sensibilisering, informeren over strijd binnen andere sectoren en een eerlijke correcte uiteenzetting over wat in de comités plaatsvindt. Democratisch betrekken van leden en niet-leden en via gemeenschappelijke strijd met andere syndicale organisaties.”
3/ “Ik ben voorzitter van een politiek onafhankelijke vakbond, in die zin zijn we kritisch over de standpunten van elke politieke partij. Daartegenover staat een vakbond die wel waarden van solidariteit en eengemaakte strijd hoog in het vaandel draagt.”