“Denazificeren”? Regime van Poetin kan beter eerst voor eigen deur vegen…

Het was opmerkelijk in de argumentatie om Oekraïne binnen te vallen: het Russische regime stelde dat het ‘denazificeren’ van het land een uitdrukkelijk doel was. Poetin verwees naar de strijd tegen het fascisme in de ‘Grote Vaderlandse Oorlog’ (de Tweede Wereldoorlog). Dat is een vreemd argument van een regime dat al jarenlang steun geeft aan allerhande extreemrechtse organisaties.

Extreemrechtse vrienden

In 2016 sloot Verenigd Rusland, de partij van Poetin, een alliantie-akkoord met het Oostenrijkse FPÖ. Ze kwamen overeen om informatie over internationale betrekkingen uit te wisselen. Algemeen werd aangenomen dat er voor de FPÖ ook financieel voordeel aan verbonden was. Pas in december vorig jaar kondigde de FPÖ aan dat het akkoord niet zou verlengd worden. De Franse presidentskandidate Marine Le Pen leende voor haar vorige campagne Russisch geld. Haar extreemrechtse concullega Zemmour verklaarde in 2018 dat hij droomde van “een Franse Poetin.”

In ons land zijn er bij het Vlaams Belang wel wat Poetin-fans. Aan het Russisch consulaat in Antwerpen haalden ze snel hun informatieblad aan de ingang weg, maar daar stond bij het begin van de oorlog nog een fotoverslag op van een bezoek aan het Vlaams Parlement in januari dit jaar. Dat gebeurde op uitnodiging van Filip Dewinter, die Poetin eerder omschreef als een “politiek voorbeeld.” Tijdens het ‘referendum’ over de annexatie van de Krim in 2014 trok een VB-delegatie ter plekke als ‘waarnemer’. Eén van de drie parlementsleden, Frank Creyelman, viel op door zijn dronken toestand. In de marge van extreemrechts zijn er neonazi’s die bijzonder actief zijn in het verdedigen van het Russische regime.

In Rusland aarzelt het regime niet om gebruik te maken van extreemrechts. Zo is er de Wagner-militie die regelmatig als huurlingenleger wordt ingezet.

De oorlog dwong extreemrechts in Europa om een bocht te maken en afstand te nemen van Poetin. Het gaat om opportunisme om geen stemmen te verliezen. Ondertussen blijft het feit overeind dat het Russische regime in West-Europa politieke invloed probeerde uit te bouwen via extreemrechts.

Azov-bataljon

Het is niet omdat het argument van Poetin compleet absurd is, dat we de ogen moeten sluiten voor het gevaar van extreemrechts in Oekraïne. Het is schandalig hoe de gevestigde media dat gevaar vandaag minimaliseren. Zo schreef de nieuwsredactie van VRT op haar website dat de neonazi’s van het Azov-bataljon, dat na Euromaidan in het leger werd opgenomen, “slechts een klein onderdeel” van het leger vormt en met 300 tot 1200 strijders een “marginaal fenomeen” vormt.

Het moet duidelijk zijn: extreemrechts heeft geen antwoord op de noden van de meerderheid van de bevolking, noch in Rusland, noch in Oekraïne, noch hier in België.