Staking MIVB: helft van de voertuigen reed niet uit

Gisteren werd opnieuw gestaakt bij de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB. Hoewel slechts één bond, de socialistische ACOD, tot de staking opriep bleef zowat 50% van het materieel in de depots. Tegen het ordewoord van hun vakbonden in namen hier en daar ook leden van de christelijke en de liberale bond deel. Een aantal niet gesyndiceerde arbeiders stond traditiegetrouw mee pikket.

Eric Byl

Een voorstel tot akkoord met de directie was eerder door de ACOD-basis verworpen. Het akkoord, zo’n 15 bladzijden lang, lost immers geen enkel van de fundamentele problemen op waarmee de arbeiders te maken hebben. Het systematisch inleveren van pauzes bij de dagelijkse vertragingen, het gebrek aan personeel, de onrealistische rittijden waardoor bestuurders voortdurend aangezet worden om de wegcode te overtreden met ongevallen als gevolg, de verplichting om passagiers vooraan te doen opstappen… niets wordt eraan gedaan. Erger nog: het akkoord verbindt de ondertekenaars ertoe geen enkele actie die hierop betrekking heeft te ondersteunen. Veel personeelsleden, ook diegenen die lid zijn van de christelijke en de liberale bonden, begrijpen niet hoe de secretarissen van die twee bonden een dergelijk akkoord durfden tekenen.

Terwijl het ACOD op 10 november tegen het akkoord staakte, zetten de secretarissen van ACV en ACLVB hun handtekening. Hoe representatief zij zijn, werd geïllustreerd door de overstap van maar liefst 250 personeelsleden naar het ACOD op die ene dag alleen! Dat sterkte ongetwijfeld de ACOD militanten om op 29 november opnieuw in staking te gaan. Ook deze keer werd het een succes, zelfs de directie moet toegeven dat nauwelijks de helft van het rollend materieel ook was uitgereden. LSP-teams van militanten waren aanwezig aan de piketten van Delta, Haren, Molenbeek, Elsene en Schaarbeek. Dit waren overtuigingspiketten. Dat wil zeggen dat niemand fysiek de toegang tot het bedrijf werd ontzegd. De arbeiders gaan ervan uit dat nog heel wat collega’s die vandaag om allerlei redenen werkten, morgen tot de stakers kunnen behoren. Zij willen de verdeel- en heeersstrategie van de directie en sommige vakbondssecretarissen niet versterken door fysiek de confrontatie aan te gaan met hun collega’s.

De stakers hebben hun meerderheidspositie bevestigd, maar zijn zich tegelijk bewust van de verdeeldheid die de directie kon doorvoeren door de collaboratie van de secretarissen van ACV en ACLVB. Die verdeeldheid moeten we herstellen in het bedrijf zelf, dagelijks op de werkvloer en als het kan via personeelsvergaderingen tijdens de werkuren. Benieuwd in hoeverre de secretarissen bereid zijn hun standpunt niet alleen aan de directie of in vakbondsvergaderingen, maar ook aan de basis te komen uitleggen.