Met sociaal werkers in verzet op 8 maart

Als sociaal werkers worden we dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van de crisis en in het bijzonder de gevolgen van de ongelijke positie van de vrouw in onze samenleving.

Door sociaal werkers

De coronacrisis heeft bestaande ongelijkheid en discriminatie versterkt, ook seksisme. Vrouwen hebben gemiddeld dubbel zoveel inkomensverlies geleden als mannen. Het onbetaalde thuiswerk wordt opnieuw meer door vrouwen uitgevoerd. Bovendien woedt er een onzichtbare pandemie: die van het huislijk geweld. Vrouwen worden voor een onmogelijke keuze gesteld. Bij een gewelddadige partner blijven of het risico lopen om in de armoede te belanden.

• 1 op 5 vrouwen rapporteerde zich als slachtoffer van geweld in de relatie gedurende de eerste lockdown
• Huiselijk geweld (met inbegrip van kindermishandeling) werd 70% meer gerapporteerd sinds de eerste lockdown

De coronacrisis maakt duidelijk wie de samenleving doet draaien: schoonmakers, huisvuilophalers, zorgverleners, kinderverzorgers …  Allemaal sectoren van essentiële beroepen waar vrouwen oververtegenwoordigd zijn en waar precaire contracten en lage lonen de norm zijn. Ook in het sociaal werk hebben we lonen die onder het gemiddelde liggen.

De coronacrisis versterkt de systeemtekorten die er zijn, als sociaal werkers botsen we op muren:

• Ondergefinancieerde diensten zoals werkloosheidskas, ocmw’s …
• Mensen krijgen geen directe toegang tot hulp: wachtlijsten, overbevraagde loketten, etc.

Het kapitalistisch systeem waarin we leven psychologiseert deze structurele, maatschappelijke problemen tot een individuele niveau. Als je het niet aankan, heb je een mentaal probleem, ‘het is jouw fout’ … Vrouwen moeten zich versterken, zich emanciperen en hun lot in eigen handen nemen.

Met Campagne ROSA stellen we duidelijk: het systeem is schuldig aan deze tekorten en de diepte van deze crisis! Om verandering op individueel niveau te verkrijgen, is er een gemeenschappelijke en collectieve strijd nodig! Vrouwen, jongeren, werkenden moeten zich organiseren om collectief op te komen voor hun belangen.

We eisen dat de aanwezige rijkdom wordt ingezet om te voorkomen dat de klok wordt teruggedraaid voor de nieuwe generaties vrouwen. We willen een samenleving waar de noden van ons allen centraal staan, die van vrouwen én mannen die afhangen van een job, niet die van de kleine, kapitalistische elite.

Het minimumloon optrekken naar minstens 14 euro per uur is een eerste noodzakelijke stap om iedereen een degelijk leven en vrije keuzes te garanderen. Gebruik de rijkdom die momenteel naar winst gaat om te investeren in extra hulp en preventieve, publieke basisdiensten!