Filmrecensie: Rocks

Rocks van Sarah Gavron is een moderne coming-of-age film, gericht op het leven en de strijd van het hoofdpersonage, Olushola ‘Rocks’ Omotoso. De film speelt zich af in pre-Covid Londen, en volgt Rocks en een groep tienermeisjes in hun dagelijks leven in het multiculturele Londen van de werkende klasse. De belangrijkste verhaallijn gaat over Rocks die reageert op en omgaat met een familiecrisis.

Door Shane Finnan (Socialist Party, ISA in Ierland)

Al vroeg in de film laat Rocks’ moeder zowel Rocks als haar jongere broer in de steek. Dit is niet de eerste keer dat Rocks’ moeder de benen neemt. Ze heeft een verleden van geestesziekte. In een verklarende brief die Rocks krijgt, legt haar moeder uit dat ze haar “hoofd leeg moet maken” en dat “ik echt beter voor je moet zijn.” In de loop van de film krijgt het publiek details te horen over de crisis waarin Rocks’ moeder verkeert.

De film is zowel een realistische kijk op geestesziekten onder het kapitalisme als op wat het betekent om onder de armoedegrens te leven. Het huis van Rocks’ familie is een flat halverwege een hoogbouw. Rocks werd gefilmd in de jaren na de Grenfell-brand in Londen. Er werd niet verwezen naar de brand, maar het precaire bestaan in een multi-etnische hoogbouw waar werkenden samenhokken, doet aan de ramp denken.

Een van de hoofdthema’s van de film is veerkracht. Rocks gebruikt haar straatwijsheden en vooruitstrevendheid om te overleven. Ze is nu de enige die zorgt voor Emmanuel, haar jongere broer. Rocks is niet ouder dan 14 of 15 jaar en moet dagelijks uitzoeken hoe ze voor haar jongere broer kan zorgen en hoe ze de sociale diensten kan ontwijken. Rocks is op de hoogte van de aard van de sociale diensten onder conservatief bewind in Groot-Brittannië. Ze is vastbesloten om niet onder toezicht te worden gesteld – in de hoop dat haar moeder na een periode van herstel weer tevoorschijn zal komen.

Rocks is van de eerste of tweede generatie Nigeriaans-Engels. Zij heeft geen familie in Groot-Brittannië. Na haar moeder is haar grootmoeder, die in Lagos woont, haar naaste verwante. Rocks’ school is representatief voor het multi-etnische en multiraciale Londen. Op school ervaart ze geen racisme van haar klasgenoten. Haar beste vriendin heeft een Noord-Afrikaanse achtergrond, en andere vrienden hebben uiteenlopende achtergronden, van Roma tot blanke Engelsen. In een scène vertelt het meisje met een Roma-achtergrond hoe haar overgrootouder in Auschwitz is omgekomen, waarop de meisjes Hitler bespotten, met Londens jargon en een manier van spreken die volkomen authentiek is. De wijze waarop de personages geportretteerd worden, is oprecht en geloofwaardig.

Rocks is niet alleen een verhaal over de beproevingen van het hoofdpersonage. Het is veel meer dan dat. Tussen de scènes door worden momenten van ontbering en de harde realiteit van het dagelijks leven van de werkende klasse in Londen vastgelegd. Of het nu gaat om groepen jonge mannen die op hoeken staan en nergens heen kunnen, of om kransen die worden neergelegd bij de ingang van hoogbouwpoorten, de kijker krijgt een echt gevoel van leven en strijd. Naast de ontberingen is het een film over solidariteit en een band van samenhorigheid van een groep tienermeisjes. De kijker zal op sommige momenten tranen met tuiten huilen, maar raakt ook geïnspireerd door de oprechte weergave van tienermeisjes uit de arbeidersklasse met verschillende achtergronden die voor elkaar zorgen.