Niet iedereen voelt de gevolgen van de crisis even hard. Dit jaar worden opnieuw superbonussen uitgedeeld aan de bankiers en grote aandeelhouders. De Europese regeringen hebben eerst de kapitalistische elite gered met middelen uit de gemeenschapskassen en ze vragen nu aan de arbeiders en hun gezinnen om het geld terug te betalen dat aan de rijksten werd gegeven. Overal in Europa wordt overgegaan tot een offensief van besparingen op de kap van de werkende bevolking. Loonsverlagingen, opdrijven van de pensioenleeftijd, massale afdankingen van ambtenaren, beperktere toegang tot sociale woningen, besparingen in de sociale zekerheid,… In Groot-Brittannië wil de regering zelfs werklozen gratis laten werken.
Deze aanvallen zorgen ervoor dat de reeds alarmerende armoede nog grotere proporties zal aannemen. In België heeft 30 jaar neoliberaal beleid geleid tot een armoedegraad van 15%. Eén op de zeven Belgen leeft onder de armoedegrens en dat is nog voor er een regering is die een besparingsplan kan doorvoeren.
Armoede moet niet enkel cijfermatig worden bekeken. De stijgende armoede en sociale problemen blijken ook uit de toename van het aantal “trieste” fait divers in de traditionele media. Zo werd bekend hoe een Gentse moeder van twee kinderen haar kleinste als vondeling achterliet in een parking omdat ze niet de middelen had om het kind op te voeden. (Het Nieuwsblad, 7 oktober 2010).
De onzekerheid raakt niet alleen de meest kwetsbare lagen van de bevolking zoals werklozen, gepensioneerden, vrouwen, migranten. Die worden uiteraard wel geraakt door de onzekerheid, maar ook steeds meer werkenden komen in de problemen. Het aantal “working poor” (werkende armen) is intussen opgelopen tot 4,7%. Een studie uit 2009 had het nog over 4%. In Brussel is 9,8% van de werkenden arm. Van de werkende alleenstaande ouders is 22,5% arm. Onder de Belgische werklozen is 27,9% arm, in Brussel loopt dat op tot 54%!
Dit is niet verbazend. De sector van de lage lonen is in opmars. Kleine, tijdelijke, onzekere en slecht betaalde jobs worden de norm. Bovendien is er sinds het begin van de crisis een stijgend aantal afdankingen. Dat doet het werklozenleger aanzwellen. In februari had het ABVV het over 350 jobs per dag die verloren gingen in ons land!
Tegelijk is er geen stijging van de lonen, alleszins geen stijging die overeenkomt met de toenemende levensduurte. Hoe is het mogelijk om wat comfortabel te leven als huurgeld al gemiddeld een derde van het inkomen vereist. Het wordt stilaan onmogelijk om nog rond te komen met slechts één loon. Sociale huisvesting is overigens ook steeds minder een optie. Het is niet omdat er niet meer over de wachtlijsten wordt gesproken, dat deze zijn verdwenen.
De kapitalisten zitten intussen in hun luxueuze ivoren toren toe te kijken hoe de gewone werkenden en hun gezinnen niet alleen worden uitgebuit maar ook nog eens als citroenen worden uitgeperst. Zij hebben gegokt in de financiële casino’s van de wereldmarkten en ze krijgen groen licht om dat verder te doen. De verliezen worden gedragen door de gemeenschap, de winsten zijn voor de kapitalisten. Wij worden nu gevraagd om te betalen voor hun verliezen. Het resultaat is een toename van de armoede en de miserie.
Wij nemen dit niet langer en gaan in verzet tegen de besparingen en de afdankingen. We verzetten ons tegen de verdere opmars van de onzekerheid en de bijhorende sociale problemen. We moeten ons organiseren en ingaan tegen het kapitalisme dat een steeds groter wordende groep enkel miserie aan te bieden heeft. Als we niet willen dat een kleine handvol kapitalisten ons laat opdraaien voor hun gokschulden, dan moeten we zelf de touwtjes in handen nemen. Dat kan door de sleutelsectoren van de economie te nationaliseren onder arbeiderscontrole en –beheer. De strijd tegen de werkloosheid kan worden gevoerd door het beschikbare werk te verdelen en de arbeidsduur te verminderen tot 32 uur per week, zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen. LSP wil de strijd voor een socialistische samenleving aangaan omdat dit een noodzaak is als we willen dat onze kinderen een degelijke toekomst hebben. Doe met ons mee!