Israël: het “terugtrekkingsplan” van Sharon

Het Israëlische parlement (de Knesset) stemde vorige week over Ariel Sharons "Terugtrekkingsplan". Zou dit plan het einde van het bloedige Israëlisch-Palestijnse conflict kunnen bevorderen? De regering wil 8.000 kolonisten evacueren uit de Gazastrook, een einde maken aan de directe militaire bezetting daar en tevens wil ze 4 geïsoleerde nederzettingen in het noorden van de Westelijke Jordaanoever evacueren. De aanwezigheid van die nederzettingen draagt bij tot de directe onderdrukking van honderdduizenden mensen.

Shahar Benhar

De Israëlische regering was verantwoordelijk voor het opzetten van nederzettingen met kolonisten en zal nu ook voorzien in een compensatie voor de kolonisten (tot 450.000 euro). Het Israëlische leger zal de doorgang van en naar de Gazastrook en de enclaves op de Westelijke Jordaanoever controleren, zal de exclusieve controle behouden over het luchtruim en zal blijven militaire oefeningen doen voor de kust van de Gazastrook.

Deze unilaterale splitsing is geen onderdeel van een twee-statenoplossing voor het conflict. Volgens Dov Weiglass, een adviseur van Ariel Sharon, zal het er eerder voor zorgen dat bij het "vredesproces" niet wordt ingegaan op zaken als een Palestijnse staat, de terugkeer van vluchtelingen en de status van Jeruzalem. Het is dan ook evident waarom de Palestijnse massa’s geen illusies hebben in het resultaat van het plan van Sharon.

Sharon’s hindernissenparkoers

Het terugtrekkingsplan heeft geleid tot een aardschok binnen het Israëlische politieke establishment waarbij de tegenstellingen en splitsingen binnen de grotere partijen scherper worden. In een ideale situatie zouden de kapitalisten de voorkeur geven aan een gezamenlijke regering van "nationale eenheid" van Likoed en Labour (de Arbeiderspartij), waardoor zowel het terugtrekkingsplan als het besparingsbeleid gemakkelijk door het parlement zouden raken. Deze eenheidsregering werd echter onmogelijk door delen van de Arbeiderspartij en van Likoed die het verhinderen. Een ander probleem voor de regering van Sharon is de aanpak tegenover de groei van een kleine extreem-religieuze fractie van kolonisten die de voorbije 30 jaar door verschillende regeringen werd gesteund.

Op 12 september organiseerde de belangrijkste organisatie van kolonisten een betoging tegen het terugtrekkingsplan op het Zionplein in Jeruzalem. Daar namen zo’n 50.000 mensen aan deel. Minder dan een maand hiervoor, had deze organisatie al aangetoond wat haar mobilisatiekracht was toen het 100.000 betogers op de been bracht voor een "mensenketting". De leiding van de organisatie is echter bang van de macht van de beweging aangezien het haar controle ontgroeid is. Er werd snel tussengekomen om te ontkennen dat zou opgeroepen worden tot een burgeroorlog of tot de moord op Sharon.

Ondanks de brede steun voor het terugtrekkingsplan in Israël zelf, wil Sharon geen referendum over het plan. Een referendum zou de uitvoering van het plan uitstellen en zou de politieke macht van Sharon verder ondermijnen wat hem wel eens fataal zou kunnen worden. Zelfs toen het gebrek aan steun voor het plan duidelijk werd in de leiding van Sharons partij (Likoed) en ook onder de leden (Sharon verloor een ledenreferendum), kondigde hij aan toch door te zullen zetten.

Kapitalisme is verantwoordelijk voor spanningen

Het terugtrekkingsplan en de 600 kilometer lange scheidingsmuur zullen de problemen niet oplossen maar deze enkel sterker benadrukken. Het vormt een bedreiging voor toekomstige rampen voor zowel de Palestijnse als de Israëlische massa’s. Een einde van de directe militaire bezetting door Israël in de erg dicht bevolkte regio is belangrijk en kan levens redden. Maar het zal geen einde betekenen van de cyclus van bloedvergieten.

De regionale economische crisis zal wellicht dieper worden en zal stoten op een hard verzet van de massa’s in de bezette gebieden en de groeiende laag van onderdrukte Israëli. Bij gebrek aan een politiek alternatief, richt veel van de gerechtvaardigde woede van de Palestijnse massa’s zich vandaag naar de destructieve en onefficiënte methoden van Hamas. Maar Hamas biedt geen oplossingen, en dat terwijl de nood aan een oplossing dringender dan ooit geworden is. Hamas zal hetzelfde lot ondergaan als Fatah (PLO) en de oude Volkspartij (de voormalige Communistische Partij).

De meest dringende taken voor de heersende klasse in Israël zijn het terugtrekkingsplan, de vervollediging van de muur en het doorvoeren van een besparingsbeleid. De dringende taak van de Palestijnse en Israëlische massa’s is om revolutionaire socialistische organisaties op te bouwen die hen in een serieus gevecht voor hun toekomst kunnen leiden. Het kapitalisme biedt geen basis voor degelijke levensomstandigheden en biedt geen oplossing voor de enorme armoede in de regio. Het systeem kan haar interne tegenstellingen niet overwinnen en zal geen vrede brengen in het Midden-Oosten.

Enkel massale strijdbewegingen van de massa’s in Israël en Palestina zullen leiden tot het omverwerpen van de corrupte elites, de vorming van een samenleving gericht op de behoeften van iedereen in plaats van de winsten van de kapitalisten en de vorming van een socialistisch Israël naast een onafhankelijk socialistisch Palestina als een stap naar een socialistische en democratische federatie van het Midden-Oosten. Dat is de enige oplossing voor het bloedige conflict.

De muur van illusie

De afscheidingsmuur wordt vandaag in Israël voorgesteld als een "magische oplossing" die zal zorgen voor veiligheid en de bescherming van al wie in Israël leeft. Op de Westelijke Jordaanoever zou de muur in totaal 600 kilometer lang zijn in een geografisch gevarieerd gebied. De mogelijkheden om de muur over te steken zijn groter dan het oversteken van de grens aan de Gazastrook. Het is waarschijnlijk dat er na de vervollediging van de muur door Israëlische Palestijnen tegenover de vernedering van het racistische beleid van de Israëlische regering gereageerd wordt met meer bomaanslagen in Israël.

In tegenstelling tot wat de Israëlische regering beweert zal de situatie niet kalm en stabiel worden, de kans daarvoor is zowat even groot als de kans dat de Israëlische parlementsleden beslissen om morgen vrijwillig aan het minimumloon te leven! De regering heeft al aanpassingen gedaan aan de plaatsen waar de muur opgetrokken wordt, in een poging om tegemoet te komen aan de kritiek van het Westerse imperialisme en verschillende mensenrechtenorganisaties.

Maar zelfs met de aanpassingen zal de muur op een directe wijze het leven van duizenden Palestijnen moeilijker maken en hen afscheiden van de centra van hun dagelijks leven waardoor ze geen toegang hebben tot diensten en werkplaatsen. Het zal enkel de uitbuiting, armoede, woede en frustratie doen toenemen en zal op die basis meer mensen in de armen van Hamas drijven.

Jongeren verzetten zich tegen militaire dienstplicht

De groeiende woede tegen de staat komt ook tot uiting in het toenemend aantal jongeren die zich verzetten tegen de militaire dienstplicht en meer algemeen in een lage moraal van de troepen, zeker bij de gevechtseenheden. Wie zou het laatste slachtoffer willen zijn in Gaza, als het duidelijk is dat de terugtrekking van de troepen een kwestie van tijd is? Begin augustus publiceerde een groep van 30 families een open brief aan scholieren en studenten om hen op te roepen na te denken over hun toekomstige militaire dienst. Enkele uittreksels.

"Deze brief is geen aanmoediging om geen militaire dienst te vervullen. Integendeel, we moedigen de militaire dienst an. Wij allemaal, en natuurlijk alle dubieuze miljonairs in het land die iedere dag grote sommen geld van de staat ontvreemden en die hier grote eigendommen hebben, hebben het leger nodig om hun eigendom veilig te houden.

"We zullen jullie vertellen over de donkere kant van het leger… In het leger wordt gebruik gemaakt van jullie naïeviteit om van jullie een instrument te maken in handen van de ministers en de hooggeplaatste officieren, die enkel denken aan hun posities en enorme lonen. Niemand van hen denkt aan jullie… Jullie zijn slaven met een loon van 15 NIS (2,7 Euro) per dag… Ze zoeken enkel kannonnenvlees. Gratis soldaten kosten hen niets, zeker niet als ze dood zijn."

Israelische operaties in Gaza

Sinds Sharon de Israëlische troepen eind september bevel gaf om de Gazastrook binnen te trekken om Palestijnse militieleden aan te pakken, zijn er meer dan 100 Palestijnse slachtoffers gevallen, voornamelijk burgers, en zijn veel meer Palestijnen gewond geraakt. Huizen en scholen worden platgesmeten door bulldozers, waardoor de enorme sociale problemen van de 1,4 miljoen Palestijnen enkel erger worden.

De Israëlische regering werd hierbij gesteund door de Amerikaanse regering die op 5 oktober haar veto gebruikte tegen een VN-resolutie die zich tegen de operaties uitsprak.