We kregen een vraag naar onze standpunten over de positie van migranten in de samenleving rond een aantal sociale thema’s. De vraag kwam van Kif Kif. Uiteraard waren we bereid om een poging tot antwoord te formuleren. We publiceren hierbij de tekst die we naar Kif Kif doorstuurden.
Bart Vandersteene, lijsttrekker senaat
1. Werk
De economische crisis slaat hard toe voor veel mensen in onze samenleving. De zogenaamde ‘allochtonen’ zijn hier vaak het eerste slachtoffer. Het LiFo-principe (Last in, First Out) is nog steeds gangbaar. Hoe wil u partij daar tegenin gaan?
Het LIFO principe raakt velen in de huidige samenleving. Voor veel jongeren is een interimcontract de norm geworden. Ze hoppen van job naar job zonder snel kans te maken op een vaste betrekking. Zonder de zekerheid van een vast inkomen is het onmogelijk een toekomst op te bouwen. Veel allochtonen bevinden zich net in die jobs waar weinig werkzekerheid heerst en krijgen daarenboven nog eens te maken met discriminatie. Enkel een situatie van volledige tewerkstelling biedt een oplossing voor deze problemen. Een arbeidsherverdeling waardoor iedereen die in aanmerking komt om te werken is de enige manier om het creëren van werk te laten voorgaan om de winsten. LSP verdedigt de eis van een 32-urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen. Daarnaast eisen we volwaardige jobs aan een degelijk statuut. De toon kan daarbij worden gezet door een programma van investeringen in onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur,…
2. Huisvesting
De reportage van Volt (31/03/2010) stelde het nogmaals vast, veel immokantoren vinden het doodnormaal dat verhuurders geen allochtonen als huurder willen. Hoe wil uw partij deze realiteit te bestrijden?
Er bestaat een enorme krapte op de huisvestingsmarkt. Deze is het resultaat van een jarenlange onderinvestering door de overheden. Het aantal sociale woningen (ongeveer 6% van de markt) is ontoereikend om als overheid een impact te kunnen uitoefenen op de privé-markt. De politiek van stadsvernieuwing die er vooral op gericht is om hogere inkomens aan te trekken, deed de woningprijzen enorm toenemen en creëerde sociale verdringing. In een situatie waar er een tekort is aan degelijke en betaalbare woningen creëert men de voedingsbodem voor discriminatie. Veel migranten en vluchtelingen voelen aan de lijve wat het betekent als er 20 kandidaten zijn voor één woning. Maar ook homoseksuele koppels worden geconfronteerd met de impact van discriminatie in een situatie van tekorten. De afhankelijkheid van de privé-markt stimuleert deze tendens nog verder. LSP pleit voor massale investeringen in kwaliteitsvolle en gediversifieerde sociale woningbouw. Daardoor kan de overheid op vlak van kwaliteit en prijs een impact uitoefenen op de privé-markt. Daarnaast kan ze zelf garanderen dat iedereen in aanmerking kan komen voor een degelijke woning, los van afkomst, huidskleur, seksuele voorkeur,…
3. Onderwijs
Vandaag is het helaas nog altijd een realiteit dat de ongelijkheid gereproduceerd en zelfs versterkt wordt door ons onderwijs (zie bv. http://www.pisa.oecd.org/) Zowel allochtonen als autochtone kinderen van kansarme gezinnen worden hierdoor getroffen. Hoe wil uw partij deze realiteit te bestrijden?
Het onderwijs reproduceert effectief sociale ongelijkheden. LSP eist dat het onderwijsbudget terug wordt opgetrokken naar 7% van het BBP, zoals in de jaren ’80. Enkel op die basis kunnen voldoende middelen worden vrijgemaakt voor een onderwijs waar iedereen ongeacht zijn afkomst in staat is om zijn talenten volop te ontwikkelen. Vandaag is het onderwijssysteem er één van drastische selectie. Jongeren moeten alsmaar sneller worden klaargestoomd voor de arbeidsmarkt, volgens de noden van die arbeidsmarkt. Door het gebrek aan middelen in het onderwijs is het bijna onmogelijk geworden om via individuele begeleiding tegemoet te komen aan de specifieke noden van jongeren.
4. Media
Steeds meer allochtonen zijn uiterst ontevreden over hun representatie in de mainstreammedia, waarbij er geen realistisch beeld van de huidige maatschappij en zijn samenstelling wordt weergegeven. Ze zijn enerzijds ontevreden over het beperkt aantal allochtone journalisten en programmamakers. Anderzijds zijn ze uiterst teleurgesteld in de inhoud van de berichtgeving. Hoe wil uw partij deze realiteit te bestrijden?
Alle media geraken vandaag meer en meer in de ban van de sensatiejournalistiek. De commerciële media beperken het aanbod tot de sensaties van de dag, waar geen plaats is voor nuance, informatie en duiding. Ook de zogenaamde kwaliteitsmedia stappen mee in die trend. Het negeren van feiten, bewegingen en volledige bevolkingsgroepen gaat gepaard met verdraaiingen. Zolang we de commerciële nieuwsindustrie aanvaarden, zal deze tendens zich enkel nog versterken.
Wij pleiten voor en werken (met bescheiden middelen) aan alternatieve media vanuit de arbeidersbeweging waar de bekommernissen van de gewone werkenden en hun gezinnen centraal staan, zowel autochtoon als allochtoon. Zo heeft LSP zowat als enige vanuit het protest zelf bericht over het verzet tegen het Antwerpse hoofddoekenverbod. Dat was geen alleenstaand gegeven. Wie al eens een staking heeft meegemaakt en de verdraaiingen daarover in de traditionele media heeft gelezen en gehoord, weet wat het belang van alternatieve media (zoals socialisme.be en ons maandblad) is. De vakbonden zouden op dat vlak ook een grotere verantwoordelijkheid moeten opnemen.
5. Asielbeleid
Het Belgisch asielbeleid beleeft een nooit geziene crisis. Hoe wil jullie partij hoe wil jullie partij de scheefgetrokken situatie rechttrekken? En welk asielbeleid willen jullie uitbouwen?
Het asielbeleid in België wordt steeds repressiever. Voor vluchtelingen uit oorlogsgebieden of uit repressieve regimes als Iran is het vandaag geen evidentie om asiel te krijgen. Voor vluchtelingen wordt het alsmaar moeilijker om in dit land te kunnen verblijven. Daartegenover organiseren patroons en overheden legale mensenhandel door arbeidskrachten uit specifieke beroepscategorieën naar België aan te trekken. Het gaat hem om de zogezegde knelpuntberoepen die vooral gekend staan voor het zware arbeidsritme en de onaantrekkelijke lonen. Deze arbeidsmigratie heeft tot doel om de lonen en condities hier verder onder druk te kunnen zetten. Voor asiel beperkt men zich tot het absolute minimum.
Een asielbeleid van een klein land kan natuurlijk nooit de oorzaken van het vluchten wegnemen. Toch zou een asielbeleid zich daar moeten op concentreren. “Pak de multinationals aan, niet haar slachtoffers” is de slogan die LSP desbetreffend gebruikt. België doet vandaag net het tegendeel. Ze participeert in de oorlog in Afghanistan. Ze ontwikkelt via de EU en andere internationale instellingen een vrijhandelspolitiek die zo veel als mogelijk vrij spel moet geven aan de grote bedrijven. Deze politiek ligt aan de oorsprong van problemen die mensen hun land doen ontvluchten. Breken met de neoliberale logica voor de grote bedrijven is de eerste en belangrijkste stap in een socialistisch asielbeleid.
Toemaatje: Welke allochtone politici uit uw partij komen in aanmerking voor ministerfunctie?
Al onze kandidaten, allochtoon of autochtoon, beloven te leven aan een gemiddeld arbeidersloon. Dit is de enige garantie om ervoor te zorgen dat postjes niet belangrijker worden dan het programma. Wanneer men de werkenden en hun gezinnen wil vertegenwoordigen in het parlement dan is het noodzakelijk in dezelfde condities te leven, zo weet men concreet welke impact het beleid heeft op het leven van de overgrote meerderheid.
Van ministerfuncties is bij ons geen sprake. Onze kandidaten zullen zolang het kapitalisme de lakens uitdeelt resoluut oppositie voeren tegen deze samenleving waar de winsten van enkelen de drijfveer vormen. Wij komen op voor een samenleving waar de rijkdom in gemeenschapshanden is en de noden en behoeften van iedereen de basis vormen.