We publiceren elke zaterdag enkele korte nieuwsberichtjes of teksten die verschenen op diverse linkse blogs. Het gaat om opvallende nieuwtjes of feiten die ons waren bijgebleven.
Howard Zinn overleden
De radicale Amerikaanse historicus Howard Zinn is woensdag op 87-jarige leeftijd overleden. Zinn zal de geschiedenis ingaan als onder meer de auteur van de "Geschiedenis van het Amerikaanse volk". Hij aarzelde niet om kant te kiezen en sprak zich uit tegen racisme, oorlog en kapitalisme. Van de burgerrechtenbeweging tot het verzet tegen de oorlog in Irak, Zinn was er steeds bij. Zijn werk is belangrijk om een beter begrip te hebben van de geschiedenis van arbeidersstrijd in de VS. Ook schreef hij enkele toneelstukken: Emma over het leven van Emma Goldman of het stuk "Marx in Soho" waarin Zinn het persoonlijke leven van Marx belicht. Eerder deze maand wezen we op deze site nog op de uitstekende documentaire "The People Speak". Die documentaire breder verspreiden, zou alvast een gepaste reactie zijn op het overlijden van Howard Zinn.
Patronaat draagt steeds minder bij aan de gemeenschap
Als het slecht gaat met de banken of bedrijven, verwacht het patronaat dat de overheid tussenkomt met gemeenschapsmiddelen. Die middelen komen relatief gezien steeds meer van de gewone werkende bevolking, de bedrijven zelf betalen minder. De 500 grootste bedrijven in ons land betaalden in 2001 gemiddeld 24,19% vennootschapsbelasting op hun fiscale winsten, in 2008 nog slechts 13,57%. Op zeven jaar tijd werd de belastingsdruk voor de grootste bedrijven bijna gehalveerd! De 500 grootste bedrijven maakten in 2001 8,9 miljard euro fiscale winst, in 2008 was dat al 24,7 miljard euro.
De daling van de belastingsvoet is het meest uitgesproken bij de grootste ondernemingen. Alle ondernemingen samen betaalden gemiddeld 19,94% belastingen in 2001 tegenover 13,6% in 2008. De scherpe daling komt onder meer door de notionele intrestaftrek en andere cadeaus aan het patronaat.
Gennez en de privatisering van de pensioenen
De SP.a vroeg bij monde van voorzitster Gennez dat er meer zou worden geïnvesteerd in de tweede pensioenpijler. Daarnaast vraagt de partij extra middelen voor het Zilverfonds. Daarmee wil de SP.a de pensioenen aanpakken. Het klinkt misschien positief, voor iedereen een tweede pensioenpijler, maar het is geen sociale maatregel. De eerste pijler zijn de gewone pensioenen die via de overheid worden betaald, de tweede pijler bestaat uit bijdragen die via de werkgever (van ons brutoloon dus) worden betaald en zijn individueel, de derde pijler bestaat uit volledig individuele bijdragen. Pleiten voor een uitbreiding van de tweede pijler is dus eigenlijk hetzelfde als opkomen voor een verdere privatisering van de pensioenen. Die zijn niet langer een collectief gegeven, maar worden individueel bepaald en afhankelijk van de investeringen van allerhande pensioenfondsen. In de plaats daarvan moet het wettelijk pensioen omhoog zodat gepensioneerden al minstens niet meer onder de armoedegrens vallen.
Aartsbisschop doet een schepje bovenop zijn provocaties tegen holebi’s
Aartsbisschop Léonard is nog niet volledig mee met wat er allemaal is gebeurd in de 20ste eeuw, laat staan met de 21ste eeuw. De man lijkt zo uit de donkere Middeleeuwen met de teletijdmachine van Suske en Wiske naar hier te zijn gekomen. Eerder noemde hij homoseksuelen “abnormaal”. Die uitspraak zorgde voor heel wat controverse en dus besloot Léonard om deze uitspraak nog eens te herhalen en er een schepje bovenop te doen. Dat deed hij door homoseksualiteit te vergelijken met anorexia. “Ik ga een vergelijking maken: anorexia is een ontwikkeling die niet te rijmen valt met eetlust, maar ik zou nooit zeggen dat anorexiapatiënten abnormaal zijn.” Homoseksualiteit is voor de aartsbisschop dus erger dan een ziekte.
Verdedigers kapitalisme in het defensief
Paul De Grauwe, notoir liberaal die in een ver verleden een aanhanger van Verhofstadt was toen die nog "baby-Thatcher" werd genoemd, heeft het steeds moeilijker om zijn systeem te verdedigen. Dinsdag was het opnieuw prijs in een opiniestuk in De Standaard. Daarin stelt De Grauwe dat het kapitalisme moet behoed worden voor de kapitalisten. "De grootste vijanden van het kapitalisme vandaag zijn niet de vakbonden die protesteren voor de poorten van de grote Leuvense brouwer, maar de ceo’s zoals Carlos Brito, die de champagneflessen ontkurken na een succesvolle rationalisatie (lees: afdankingen). Hoe kunnen we ervoor zorgen dat het kapitalisme gered wordt uit de greep van de kapitalisten? Dat is de systeemvraag die zich vandaag stelt." Opvallend is natuurlijk dat hij erkent dat er steeds meer vragen bij het systeem gesteld worden.
McOntslag
Na de term McJob om slecht betaalde flexibele jobs te omschrijven, kan er voortaan ook over een McOntslag worden gesproken. Dat is een ontslag om futiliteiten. In een vestiging van McDonalds in het Nederlandse Lemmer werd een arbeidster ontslagen omdat ze ten onrechte een plakje kaas op een gewone hamburger had gezwierd. Een zware fout volgens de directie en aanleiding tot een McOntslag. De rechter van Leeuwarden stelde dat er geen aanleiding tot ontslag om dringende reden was waardoor McDonalds alsnog het loon van de rest van de arbeidsovereenkomst moet betalen. Gelukkig voor McDonalds ging het om een McJob, het contract liep nog slechts vijf maanden.
Euro bedreigd
De intussen alom gekende econoom Nouriel Roubini waarschuwt voor de toenemende druk op de Euro als eenheidsmunt. “Op het einde van de rit, niet dit of volgend jaar, kunnen we te maken hebben met het uiteenvallen van de Europese muntunie. Het is een risico dat toeneemt. Dit is de eerste echte test voor de muntunie.” Het gevaar komt niet enkel vanuit Griekenland, maar ook uit Spanje waar de werkloosheid zowat 20% bedraagt. Roubini: “Als Griekenland ten onder gaat, is dat een probleem voor de eurozone. Als Spanje eraan gaat, is dat een ramp.” De problemen voor de eurozone kwamen eerder ook politiek al tot uiting, hoe anders is de aanstelling van “opper grijze muis” Van Rompuy tot president te verklaren?
Amerikaanse militaire interventie in Haïti
Aardbeving of niet, de cruiseschepen van de Amerikaanse rederij Royal Caribbean Cruises blijven aanmeren in Haïti. Hoewel enkele tientallen kilometers verder miljoenen mensen in nood verkeren, hebben de meeste passagiers er geen moeite mee om zorgeloos van het strand te genieten.
Met de Amerikaanse "surge" in Haïti zullen naar verwachting zo’n 20.000 troepen op het land en op schepen offshore geparkeerd worden, een Amerikaanse functionaris heeft ook bevestigd dat Washington zich voorbereid op een langdurige bezetting van de verarmde en door een aardbeving verwoeste Caribische natie.
De Amerikaanse militaire interventie in Haïti na de aardbeving van januari 2010 is strafbaar, zowel in vorm als inhoudelijk. Vermomd als een humanitaire reddingsoperatie, is haar voornaamste doel de opbouw van de nodige vuurkracht om de massa’s te terroriseren tot aanvaarding van een schokkend gebrek aan behandeling zonder protest. Zelfs onder haar eigen voorwaarden, beschikt de Amerikaanse bezetting van Haïti niet over de mogelijkheden om de gewonde Haïtianen te behandelen
De reddingsinspanningen in Haïti zijn gegijzeld door een Amerikaanse nationale defensiestrategie die geheel ongevoelig is voor de brede sympathie voor de slachtoffers van de aardbeving. De militaire tussenkomst biedt geen antwoord op wat nodig is voor de massa’s van Haïti of gelijk welk ander land, inclusief de VS zelf. De internationale media lijken geen probleem te hebben met het feit dat het Amerikaanse leger beslist hoe alles verloopt in Haïti.
Haïtianen zijn gewaarschuwd dat als ze naar de VS proberen te vluchten, ze onverwijld zullen worden teruggebracht naar Haïti.
Het is voldoende dat een politieagent of een militair “denkt” dat iemand steelt om hem dood te schieten.
Tussen 1915 en 1934 werd Haïti bezet door de Verenigde Staten ter bescherming van de Amerikaanse economische belangen in het land.
De voorzitter incasseert
Bruno Valkeniers boert niet slecht. Zijn partij heeft hij dan wel niet onder controle, zijn portemonnee des te meer. Daar kwam kritiek op van Pieter Huybrechts, die momenteel ondanks een akkoord om baan te ruimen voor een jongere wil vasthouden aan zijn postje in het Vlaams parlement.
Huybrechts staat gekend voor zijn radicalere standpunten. Als student was hij “cultuurpraeses” bij de NSV en in die hoedanigheid schreef hij een “NSV-lied” met een weinig aan de verbeelding overlatende tekst: “Ne amadees, ne Marokkaan; ne raller en ne nikkeriaan; ne communist, ne vreemde tist; die zwieren we allemaal in hun kist; ne rode hond met ne grote mond; die boren we in de grond! (…).” Rijmen doet het alleszins. Hij was betrokken bij verschillende operaties van de VMO (verboden privémilitie), onder meer bij de aanval op een migrantencafé in Sint-Niklaas 30 jaar geleden. Om zijn oude VMO-kompaan Eddy Hermy te plezieren, ging Huybrechts in debat met de marginale N-SA (Nieuw-Solidaristisch Alternatief). Hij werd een eerste keer teruggefloten door de partijleiding, maar ging uiteindelijk toch het debat aan.
Nu geeft hij kritiek op Valkeniers omdat deze naast zijn parlementaire wedde nog eens 2.000 euro per maand krijgt. Volgens Huybrechts kan het niet dat de voorzitter zoveel verdient, terwijl veel gewone werkenden hun job verliezen en het met veel minder moeten doen. Bovendien werden personeelsleden van de partij afgedankt om financiële redenen. Annemans verdedigt Valkeniers: bij het VB verdient een voorzitter het loon van een Europarlementslid, en dat is hoger als een gewoon loon. Annemans: “De voorzitter mag er qua wedde iets bovenuit steken in vergelijking met andere parlementariërs. Hij heeft ook een pak meer werk.”
Valkeniers zelf reageerde niet. Deze nieuwe uithaal is niet goed voor zijn positie. Het legt bovendien de vinger op een zere wonde: de inhaligheid en toplonen die ook de VB-top zichzelf toekennen. En ook de reactie van Huybrechts is pijnlijk: de hardliner van weleer die niet bang was van een gespierde actie liet zijn mail aan de voorzitter uitlekken en haalt uit naar Valkeniers in een poging om zijn eigen positie als parlementslid te redden en zo te blijven genieten van de vetpotten van het parlement.