Eén rechter besliste op vraag van de bazen van British Airways dat het stakingsrecht van de arbeiders bij British Airways en bijgevolg van alle arbeiders en vakbonden in het land werd afgeschaft. Deze schandalige “juridische beslissing” maakt iedere stemming onder vakbondsleden over het al dan niet overgaan tot acties irrelevant. Indien het de bazen niet aanstaat, kunnen ze immers beroep doen op de vrienden bij het gerecht om gelijk welke staking “illegaal” te laten verklaren.
Iedere commentator moet toegeven dat eventuele onregelmatigheden bij het stemmen over de stakingsacties bij British Airways geen enkele invloed hebben gehad bij het resultaat van de stemming. De volledige vakbeweging moet hiertegen reageren, zoniet dreigen ze binnenkort opnieuw aansprakelijk te worden gesteld voor commerciële schade bij stakingsacties. Dit zou een terugkeer betekenen naar de beruchte uitspraak Taff Vale in 1906.
Dictatuur
Dit is een “dictatuur van de bazen” en we moeten er tegen strijden. Als de vakbond Unite niet ingaat tegen deze beslissing en zich beperkt tot het organiseren van een nieuwe stemming onder het personeel, dan zullen de bazen wel nieuwe “onregelmatigheden” ontdekken bij deze stemming. De directie van British Airways wou met deze rechterlijke uitspraak niet alleen de huidige stakingsdreiging afwenden, maar meteen ook vermijden dat er acties kunnen plaatsvinden op een ogenblik dat het haar het minste uitkomt, in de kerstperiode.
De vakbond Unite moet deze beslissing beantwoorden met acties en door al haar leden bij British Airways op te roepen om tot een stakingsdag over te gaan met een massale betoging in Heathrow om te protesteren tegen de patronale wetten. Als de rechtbank hierop beslist om de vakbond een boete op te leggen, dan moet de volledige vakbeweging zich achter Unite scharen om de democratische rechten en de syndicale vrijheden te verdedigen.
Het patronaat heeft met deze beslissing de oorlog verklaard aan de vakbonden, de vakbondsleiding moet dit beantwoorden en moet de verdediging van onze democratische rechten opnemen en een nationale campagne opzetten rond het stakingsrecht. Dat zou een opstap kunnen zijn om indien nodig over te gaan tot een algemene 24-urenstaking in alle sectoren.
Unite zou overigens als onmiddellijke reactie moeten overgaan tot het stopzetten van de financiering van de Labour Party, de regeringspartij die de anti-vakbondswetten gewoon heeft behouden en versterkt.
Deze rechterlijke beslissing kwam er amper een dag nadat het patronaat van het Schotse luchtvaartbedrijf Flyglobespan 800 arbeiders op straat zette wegens het faillissement van het bedrijf. De rechterlijke tussenkomst bij British Airways lokt heel wat woede uit onder arbeiders in heel het land: de stem van één onverkozen rechter weegt blijkbaar zwaarder door dan de stem van duizenden arbeiders bij British Airways.
Belangrijke strijd
Het personeel van British Airways maakte zich op om de grootste strijd sinds decennia te voeren tegen de directie. De arbeiders waren vastberaden om de plannen van de directie tegen te houden. Dat bleek uit de grote steun voor stakingsacties. 92% van de arbeiders stemde voor actie bij een opkomst van meer dan 80%. Dat is nooit gezien.
De rechterlijke beslissing om de stemming ongeldig te verklaren ondanks het duidelijke resultaat, maakt duidelijk dat de anti-vakbondswetten niets met democratie te maken hebben maar integendeel erop gericht zijn om de belangen van het patronaat te verdedigen tegen de arbeiders.
In Groot-Brittannië kan pas tot staking worden overgegaan na een referendum onder het personeel. Dergelijke referenda en stemmingen worden aan steeds meer regels onderworpen, waarbij op ieder detail moet worden gelet om te vermijden dat de stemming niet ongeldig kan worden verklaard. Het patronaat krijgt de details van welke personeelsgroepen in een referendum naar hun mening over acties worden gevraagd. Op het stemformulier moet verplicht worden vermeld dat de arbeiders ermee instemmen dat ze zich bij stakingsacties “buiten hun arbeidersovereenkomst” plaatsen.
En dat volstaat dan nog niet voor het patronaat dat naar de rechtbank kan trekken om een stemming ongeldig te verklaren als de omschrijving van de personeelscategorieën die deelnemen aan het referendum niet gedetailleerd of accuraat genoeg is.
Het wordt tijd dat de vakbonden duidelijk maken dat ze genoeg hebben van deze juridische steekspelen waarbij dik betaalde advocaten de vakbonden aanpakken en zoals in dit geval verwijten dat ze “op schandalige wijze de legale vereisten voor de stemming hebben genegeerd.” Zelfs de meest nauwkeurige naleving van de stemregels door een vakbond kan steeds tot discussie leiden. En dat volstaat blijkbaar om een stemming en bijgevolg een staking illegaal te verklaren waardoor de hele tijdsrovende stemprocedure van voor af aan moet herbeginnen.
De stemming en het uitroepen van een staking van 12 dagen kwam hard aan bij de baas van British Airways, Willie Walsh, en zijn volledige management. Zij dachten dat het mogelijk was om het personeel te intimideren en lagere lonen voor een groter werkvolume op te leggen. De arbeiders hebben deze plannen verworpen. Als Walsh en zijn medestanders denken dat ze het verzet van het personeel zomaar opzij kunnen schuiven, dan hebben ze al een eerste les gekregen.
De harde opstelling van het patronaat tegen de eigen arbeiders werd door de krant Independent omschreven als een “strijd op leven of dood”. The Guardian omschreef de patronale plannen als een “klassieke neerwaartse spiraal” waarbij de arbeidsomstandigheden “gewoon slecht” zijn.
De stemming toonde de woede onder de arbeiders en de houding van de managers tegenover het personeel. “Vroeger kalmeerden we de werknemers altijd door hen geld te geven als ze klaagden”, stelde een voormalige manager van BA. Het wantrouwen tegenover de directie werd praktisch omschreven door een arbeider van BA die op een blog schreef: “De directie van BA vertrouwen? Ik zou dokter Shipman [een massamoordenaar] nog eerder op mijn kinderen laten passen.”
Het patronaat probeerde het voor te stellen alsof het personeel werd omgepraat door de vakbonden en kondigde aan dat het met deze strijd de vakbond aan de deur wil zetten. De directie was evenwel geschrikt door de steun van de arbeiders voor de vakbonden en voor de verdediging van de huidige akkoorden. Het patronaat is hierop alle mogelijke middelen gaan inzetten. Zo werden de media gebruikt om stakingen als “ouderwets” en “tijdverlies” te bestempelen. The Guardian stelde correct de vraag hoe de arbeidsomstandigheden er zouden uitzien zonder stakingsacties (of dreigingen met acties) in het verleden.
Deze staking bij British Airways zal één van de belangrijkste zijn sinds jaren. In de huidige recessie stellen alle patroons dat het de arbeiders zijn die moeten betalen voor de crisis. Miljoenen arbeiders worden geconfronteerd met een onzekere toekomst terwijl de bankiers en de rest van het patronaat de eigen bonussen opnieuw opvoert en de toplonen verder de hoogte injaagt. En tegelijk wordt geprobeerd om wie wil terugvechten het zwijgen op te leggen en actiemogelijkheden te ontzeggen.
Derek Simpson, een topman van de vakbond Unite, stelde jammer genoeg op televisie dat een staking van 12 dagen “overdreven” was. Denkt hij dat de acties van de directie dan niet “overdreven” zijn? De aanval met het eenzijdig veranderen van de arbeidsomstandigheden en lonen komt van de directie op een ogenblik dat er nog bestaande akkoorden zijn.
Sompson en alle vakbondsleiders zouden beter hun tijd en energie besteden aan het weerleggen van de leugens in de media, het uitleggen van de redenen waarom tot stakingsacties wordt overgegaan en waarom we moeten ingaan tegen de aanvallen van het patronaat. Ze moeten de gefrustreerde reizigers informeren en duidelijk maken dat het verdedigen van de arbeidsomstandigheden ook van cruciaal belang is voor hun veiligheid en voor het aanbieden van degelijke dienstverlening. Daar gaat het immers om.
De lokale structuren van Unite bij het boordpersoneel van British Airways lijken het vertrouwen te krijgen van de leden. De nieuwe leiding krijgt de steun van de basis voor de plannen om 12 dagen te staken. Dat plan moet overeind blijven en mag niet worden veranderd zonder een voorafgaand akkoord van het stakingscomité en de leden.
Er zijn ook acties gepland van het bagagepersoneel in Heathrow en Aberdeen. In Gatwick is een staking gepland van luchthavenpersoneel. Het is duidelijk dat arbeiders in heel het land vrezen voor hun toekomst en vandaag naar het personeel van de luchtvaartsector uitkijken. De vakbonden moeten het personeel steunen en hen niet alleen laten vechten. Meer dan ooit geldt de slogan: “Wie aan één van ons raakt; raakt ons allemaal”.