Geen sociale woningen voor ex-daklozen

De sociale huisvestingsmaatschappij Woonhaven Antwerpen gaat wel bijzonder driest te keer. Een aanvraag tot een sociale woning werd afgewezen omdat ze van een ex-dakloze kwam. Dat kan volgens de huisvestingsmaatschappij “leefbaarheidsproblemen” opleveren. Schepen Verbist betreurt de motivatie: er waren voldoende andere argumenten om niet op de aanvraag in te gaan, aldus Verbist (SP.a).

Bij een tekort aan sociale woningen is er altijd een discussie over wie wel en wie geen toegang krijgt tot de sociale woningen. Er wordt vaak gesproken over de nood aan een betere “sociale mix”, een argument dat dient om ook beter begoede gezinnen aan te trekken. Met zo’n sociale mix is er zeker niets mis, tenzij het wordt gebruikt om de toegang tot sociale woningen te ontzeggen voor diegenen die er net het meeste nood aan hebben.

Er kan moeilijk betwist worden dat een voormalige dakloze een stap vooruit kan zetten indien een sociale woning wordt toegekend. Toch wordt net dat argument ingeroepen om geen sociale woning toe te kennen. De huisvestingsmaatschappij schreef: “Gezien uw verleden van thuisloosheid is de vrees gegrond dat u rechtstreeks of onrechtstreeks voor leefbaarheidsproblemen kan zorgen. (…) De ervaringen die wij hebben met thuis- of daklozen zijn helaas niet allemaal even positief. We stellen vast dat deze groep mensen elkaar steeds opzoekt en – terecht – elkaar probeert te helpen, met echter vaak ernstige samenlevingsproblemen.”

Dat kan tellen: geen sociale woning toekennen omdat de aanvrager teveel miserie kent en bovendien contacten heeft met lotgevallen.

De Antwerpse schepen van huisvesting Verbist (SP.a) betreurt de brief, maar verdedigt wel de beslissing om geen sociale woning toe te kennen. Er waren volgens Verbist in deze specifieke situatie voldoende argumenten om de aanvraag af te wijzen. Ze stuurt het probleem door naar het Centrum voor Algemeen Welzijn (CAW). De betrokkene zelf werd niet op de hoogte gebracht dat hij naar het CAW moest gaan.

Dit soort discussies en problemen zal steeds opnieuw de kop opduiken indien er een tekort is aan sociale woningen. Tienduizenden huishoudens staan op een wachtlijst voior een sociale woning, zowat 180.000 huishoudens zouden in theorie recht hebben op een sociale woning. Het aantal sociale huurwoningen blijft beperkt tot zowat 6% van het totale woonaanbod, in de buurlanden ligt dat telkens hoger. Er moet dringend worden overgegaan tot een grootschalig project van sociale woningbouw! Zoniet zullen steeds meer schrijnende verhalen opduiken van mensen die ondanks enorme noden niet worden geholpen op het vlak van huisvesting.

De huidige politiek bestaat erin om de tekorten te verdelen en de kop in het zand te steken voor de ergste gevallen van armoede. Denk maar aan de beslissing van de Brusselse openbare vervoersmaatschappij MIVB om het bedelen op de tram en metro te verbieden en de reizigers op te roepen om bedelaars niet “aan te moedigen”.