In Brussel lag heel het radarwerk stil

Kritiek op de staking komt enkel van de patroons, hun broodschrijvers en de schimmige BTTB

Het zat er gisterenavond al aan te komen. Op het piket aan Brussel-Zuid deze keer veel meer volk dan bij voorgaande stakingen, van ACV-transcom, maar ook en vooral van ACOD-Spoor. Spijts de beweringen in de pers, is de inzet immers niet minnetjes. Als de plannen bij B-Cargo erdoor komen, kunnen we het elders in de NMBS ook stilaan vergeten, dat hoef je hier niet uit te leggen. Geen wonder dat de staking, door de pers nochtans overbodig verklaard, zo breed gedragen wordt bij het personeel. Allemaal radicaal links? We zouden het wel willen, maar spijts de inspanningen van de directie, blijven de meeste spoormannen voorlopig wars van ideologie, ze komen zoals u en ik op voor hun job en hun loon.

Eric

Het pamflet van LSP wordt zeer gunstig onthaald. Zelfs de vakbondstop, de rode dan, leest vanaf nu "Socialistisch Links". Het had wellicht te maken met onze indrukwekkende solidariteitsdelegatie van militanten uit onder meer de onderwijssector, inclusief medewerkers van ons Iers Europarlementslid Joe Higgins. Die militanten zijn alvast gewapend om in hun sector en bij hun collega’s de persleugens aan de hand van concrete verhalen te beantwoorden.

Bij de reizigers was die woensdagochtend de ontvangst niet anders geweest. Begrip voor de staking is er wel degelijk. Wie in de private sector werkt, in de non-profit, in een school of als busbestuurder, weet ook wel wat het betekent als mensen met verschillende statuten op dezelfde werkplaats zitten. We hebben trouwens geen reizigers gevonden die deel uitmaken van die beruchte "bond van trein, tram en busgebruikers" (BTTB). Kan iemand ons dringend eens zo een gebruiker in levende lijve tonen of zijn het echt alleen maar persspoken die enkel bij stakingen en dan nog alleen maar in persmededelingen tot leven komen?

Dat journalisten hier en daar op volle stakingsdag zo’n micro onder de neus van een zeldzame reiziger duwen, waarna die zijn gal mag spuien voor heel Vlaanderen, kunnen we nog aannemen. Maar dat de pers dat dan nog voorstelt als de opinie van heel Vlaanderen, dat is er flink over. Wie loopt daar in dat station als we al een hele week zowel in de audio-visuele als in de geschreven pers gewaarschuwd worden voor de staking? Het kan iedereen gebeuren, maar de… juist, die eerst.

Ook aan het Noord, waar de chefs wat meer streken vertonen, heeft het deze keer niet lang geduurd om het radarwerk stil te leggen. Veel volk op het piket, maar meer dan vast te stellen dat er geen enkele trein reed hadden ze niet te doen. De paar traditionele werkwilligen konden er niets aanvangen en hun collega’s hadden geen piket nodig om overtuigd te worden van de staking, die waren zo al thuis gebleven.

Donderdagochtend kwam de staking tot volle ontplooiing. In Brussel lag het zwaartepunt rond het Zuidstation, met piketten aan de directiegebouwen in de Frankijkstraat, aan het depot van de treinbegeleiders en aan het "Atrium", het hoofdkwartier van de NMBS aan de Hallepoort. Deze keer ging alles dicht, ook wat bij andere stakingen meestal ongemoeid gelaten wordt. Maar veel werk hadden ze niet. Hooguit erop toezien dat hier of daar toch geen werkwillige door de mazen van het net zou glippen. En toegegeven… sommige werkwilligen zijn tot veel bereid om de baas ter wille te zijn, ze zouden hun collega’s omver rijden alsof het bowlingkegels waren, maar daarover geen woord, niet van het VBO, niet van Unizo, niet van de BTTB en niet van de directie.

Tussen de fratsen met de weinige werkwilligen door, werd aan de piketten vooral veel gediscussieerd. Dat er te lang gewacht is om het personeel in te lichten over het dossier B-Cargo bijvoorbeeld of dat er geen algemene vergaderingen op de werkzetel gehouden worden, wat nochtans het begrip bij heel wat collega’s over de inzet van de staking zou verhogen. Of ook nog dat men beroep zou moeten doen op de andere centrales in de openbare diensten en zelfs in de privé om de staking toe te lichten, zodat wij een tegengewicht kunnen bieden op de persleugens. Of ook nog dat het in Brussel spijtig is dat Nederlandstalige en Franstalige vakbondsmilitanten niet meer samen vergaderen. Kortom, er werd nagedacht over hoe we de staking nog steviger kunnen maken.

De directie lijkt alvast de boodschap begrepen te hebben. Nadat personeel en bonden maandenlang aan het lijntje werden gehouden, is het bij Descheemaeker beginnen dagen dat het zonder spreken niet zal lukken. Hij beweert de boodschap begrepen te hebben. Hopelijk hebben Haek en Lallemand het eveneens gehoord.