Reeds voor de verkiezingen had president Obama aangekondigd dat er troepen uit Irak zouden worden teruggetrokken. Intussen werd een opening gecreëerd voor gesprekken met Iran en zelfs met de “gematigde” Taliban. De samenwerking tussen de NAVO en Rusland werd nieuw leven ingeblazen. Komt er dan echt verandering in het buitenlandse beleid van de VS?
Artikel uit het aprilnummer van Socialistisch Links
De “nieuwe” opstelling van Obama houdt geen breuk in met de imperialistische politiek van zijn voorganger. De terugtrekking van troepen uit Irak moet enkel dienen om er meer naar Afghanistan te kunnen sturen en daar de “oorlog tegen het terrorisme” te winnen. Na bijna acht jaar oorlog is er echter geen uitzicht op een overwinning van de NAVO-troepen in Afghanistan. Bovendien werden door de opmars van de Pakistaanse Taliban cruciale bevoorradingsroutes door Pakistan afgesloten.
Om een grotere troepenmacht in Afghanistan (Obama wil 17.000 extra manschappen sturen) mogelijk te maken, is een koerswijziging tegenover Rusland en Iran noodzakelijk. Rusland is nodig om bevoorrading naar Afghanistan te kunnen transporteren. Iran is nodig om bondgenootschappen te kunnen sluiten met Perzisch-sprekende bevolkingsgroepen in Afghanistan.
Het feit dat Obama aankondigt dat gesprekken met de “gematigde” Taliban in Afghanistan mogelijk zijn, is geen fundamentele breuk met het beleid van het VS-imperialisme. Het was in de burgeroorlog in Afghanistan, aanvankelijk tegen de Sovjetbezetters en nadien onderling, dat de Pakistaanse en Saoedische bondgenoten overgingen tot het versterken en uitbouwen van de Taliban. Ze werden daarin stilzwijgend gesteund door het VS-imperialisme.
Nu de Taliban ook in Pakistan – waar het werd opgezet onder het toeziend oog en zelfs met steun van het militaire en politieke establishment (met inbegrip van de PPP van wijlen Benazir Bhutto) – een opmars kent, wil het VS-imperialisme de ontwikkeling van een regionale Taliban-macht voorkomen. Op zo’n ogenblik wordt al snel teruggegrepen naar de oude verdeel-en-heers politiek.
Terwijl enerzijds een opening wordt gecreëerd voor het reactionaire regime in Iran, wordt anderzijds de mogelijkheid geopperd om over te gaan tot meer militaire acties in Pakistan. Naast de operaties in de Noordwestelijke Grensprovincie (waar zich onder meer de Swatvallei bevindt waar Sharia-rechtbanken werden opgezet en het Taliban-bewind in de praktijk werd erkend) zouden er ook meer acties in Balochistan komen. Dit zal de regionale spanningen en de politieke onstabiliteit in Pakistan enkel verder doen toenemen, met alle mogelijke gevolgen van dien voor deze kernwapenmacht.
De poging van Obama om in Afghanistan in te spelen op de etnische verdeeldheid en het uitspelen van verschillende groepen tegen elkaar, is gedoemd om te mislukken. Een zelfde politiek werd in de jaren 1970 door verschillende grootmachten gebruikt in een poging om een opkomende radicalisering de kop in te drukken. Het resultaat was een nooit gezien bloedbad en een schijnbaar eindeloze burgeroorlog die met de nieuwe opstelling van het VS-imperialisme enkel nog zal worden versterkt en bovendien dreigt over te slaan naar onder meer Pakistan. Het imperialisme leidt tot barbarij, tijd voor een socialistisch alternatief!