Een tiental dagen geleden kondigde de directie van Bekaert aan dat ze van plan zijn om de vestiging in Hemiksem te sluiten. Sindsdien bemannen de arbeiders elke dag een piket voor de ingang van de fabriek. Aanvankelijk verwachtte de directie dat de werknemers na een weekendje bezinning het werk terug zouden aanvatten tot wanneer ze op 2 maart de poorten definitief willen dichttrekken.
Dat bleek echter wishful thinking: quasi niemand lijkt nog bereid opnieuw aan het werk te gaan. Een referendum onder de werknemers na de geplande ondernemingsraad van 5 januari zal bepalend zijn voor het verdere verloop van de strijd. LSP was onder andere dinsdag met enkele kameraden aan het piket, naast militanten van Vonk en CAP, om solidariteit te betonen en de sfeer op te snuiven.
Maandag vond er een Europese ondernemingsraad van Bekaert plaats op een geheime locatie. Blijkbaar heeft het management schrik van protestacties van de werknemers waardoor het conflict opnieuw in de media zou komen. Enkele vertegenwoordigers van Bekaert Hemiksem (LBC – ABVV – ACV) hebben er vragen gesteld aan het management over de geplande sluiting. Maar zoals verwacht liet de directie niet in haar kaarten kijken, verwees ze alles door naar de ondernemingsraad van 5 januari en weten de werknemers, na een informatievergadering georganiseerd door de vakbonden dinsdagmorgen, nog even veel als voorheen.
Na de informatievergadering hielden de vakbonden 4 gescheiden militantenvergaderingen: groen en rood apart, en dan nog eens opgedeeld in arbeiders en bedienden. Aanvankelijk stelden de leidingen van de vakbondsdelegaties voor om op 5 januari met een groep van een vijfendertig arbeiders de productie terug op te starten zoals gevraagd wordt door de directie, en de overige arbeiders op tijdelijke werkloosheid te plaatsen. Zo zou het sociaal overleg “in alle sereniteit” kunnen doorgaan.
Verschillende militanten bleken het daarmee oneens te zijn. Als de directie nog niet bereid is om alle werknemers 2 maanden tot de geplande sluiting uit te betalen, dan zal het sociaal plan ook niet veel soeps zijn. Laat ze de komende weken op de ondernemingsraden, tijdens de zogenaamde consultatieronde, maar eens beargumenteren waarom de vestiging zo nodig dicht moet. Ondertussen is er geen reden om inkomensverlies toe te staan, ook al lijkt het onwaarschijnlijk dat de productie nog op gang zal komen. Er zal eerder nauwlettend in de gaten gehouden worden of alles van waarde – voorraden, machines … – blijft waar het is. De fabriek en haar inhoud is immers hét drukkingmiddel bij uitstek om in een latere fase, indien de directie blijft bij haar voornemen om de fabriek te sluiten en de onderhandelingen over een sociaal plan lopen, de patroon tot zoveel mogelijk toegevingen te dwingen.
Bovendien zou een uitbreiding van de strijd naar andere vestigingen van Bekaert, zoals die van Aalter waar m’n een geplande investering in machines op het laatste moment naar een fabriek in Slovakije heeft verplaatst waardoor de werknemers in Aalter ook vrezen voor hun job, de directie wel eens een nauwe schoentjes kunnen brengen. Niet alleen omdat de winsten van de Bekaert groep dan in gevaar zouden zijn, maar ook omdat het patronaat in dit land niet happig is op een opleving van arbeidersstrijd op een moment dat ze nog heel wat herstructureringen en mogelijk ook sluitingen in de pijplijn heeft zitten. Ook vanuit de bazen zou er dan druk kunnen komen op de directie van Bekaert om water bij de wijn, of beter, boter bij de vis te doen.
Aan de stakerspost werd ook door verschillende arbeiders voorgesteld om een mars door Hemiksem te organiseren. Via de vakbonden zou er dan in andere bedrijven in de sector en daarbuiten kunnen gemobiliseerd worden, en een perspectief tot een verbreding van de steun in de samenleving voor de werknemers van Hemiksem kunnen geboden worden.
We zullen met LSP de piketten zoveel mogelijk blijven ondersteunen en we roepen ook andere syndicalisten op om dat te doen. In deze tijden van economische crisis is het aan ons als werkende klasse om de rangen te sluiten opdat er kan verhinderd worden dat wij het zijn die de crisis van de kapitalisten moeten betalen.