De woede bij de arbeiders van Carrefour blijft toenemen. Verslag van aan het piket in Bierges (Wavre)

De meeste arbeiders van Carrefour waren vastberaden om de vestiging vandaag gesloten te houden. Wat verderop staan andere personeelsleden die door de directie de avond voordien werden opgeroepen. Zij komen niet om hun “recht op arbeid” op te eisen, maar omdat ze moesten komen van de directie. Onder hen de kaders en de tijdelijken. Vooral die laatsten werden er uitgepikt door de directie.

Baptiste (Wavre)

Stakingsrecht in gevaar

Er was nog ander volk aan het stakingspiket. De politie was door de directie als versterking meegebracht en ook het nieuwe speerpunt van de aanvallen op het stakingsrecht werd ingezet: een deurwaarder. In tegenstelling tot de Carrefour van Kraainem waar de politie hardhandig optrad tegen de stakers, slaagde de deurwaarder er hier niet in om efficiënt op te treden. Vooraleer bevelschriften konden worden uitgedeeld, moest dit worden voorgelezen. De deurwaarder kreeg daar geen gelegenheid toe, tientallen arbeiders waren gewapend met fluitjes waardoor de deurwaarder wellicht niet eens zichzelf kon horen.

De deurwaarder hoopte hierna gewoonj te kunnen overgaan tot het verspreiden van de bevelschriften met dwangsommen, maar ook dat lukte niet. De arbeiders besloten telkens rondjes te lopen zodra de deurwaarder in hun buurt kwam. Hierdoor werd de doorgang niet geblokkeerd en kon ook niemand worden opgepakt met het excuus dat de toegang werd versperd. De deurwaarder kon gaan en staan waar hij dat wilde, er waren nooit stakersposten in zijn onmiddellijke buurt.

De lokale directie van de Carrefour van Bierges gooide het dan maar over een andere boeg en stelde een compromis voor: de hypermarkt zou sowieso dicht blijven, maar dan moesten zes delegees het bevelschrift in ontvangst nemen. De lokale directie werd voor dit idee teruggefloten vanuit Frankrijk en moest vragen om een doorgang te forceren en het stakingspiket te breken. Een aantal kaders probeerden om via het restaurant naast Carrefour in de winkel binnen te raken, maar ook dat mislukte. Het stakingsrecht werd gevrijwaard en de strijd voor degelijke arbeids- en loonsvoorwaarden werd verder gezet.

De strijd voor meer koopkracht begint met de strijd voor degelijke lonen

Het kwam niet tot een confrontatie met de politie. De “werkwilligen” drongen niet aan om te kunnen werken en de vastberadenheid aan het stakingspiket was erg groot. Terwijl er voor de topmanagers hoge lonen en gouden parachutes zijn, een Franse topman kreeg 38 miljoen euro nadat hij aan de kant werd geschoven wegens onvoldoende prestaties, worden de lonen van de gewone werknemers in de solden gezet.

De directie van Carrefour beweert op te komen voor het “recht op arbeid” en gebruikt dat om het stakingsrecht opzij te schuiven. Zou hetzelfde argument van het “recht op arbeid” ook gebruikt worden voor de 1.560 jobs die in 2007 verdwenen zijn bij Carrefour in ons land? Als we willen opkomen voor onze koopkracht, moeten we opkomen voor degelijke arbeids- en loonsvoorwaarden. Dat geldt voor Carrefour, maar ook voor andere bedrijven. Het feit dat er solidariteitsdelegaties aanwezig waren, was belangrijk: het stakingsrecht belangt ons allemaal aan en we zullen dit verdedigen op de stakingspiketten.