90.000 Vlaamse gezinnen krijgen schuldbemiddeling. Waarom worden zij anders behandeld dan de banken?

De overheid komt bijzonder snel over de brug met middelen als de banken kredietproblemen kennen. Voor gewone arbeidersgezinnen ligt dat heel wat moeilijker. Nochtans kent ook een groeiend aantal gezinnen kredietproblemen. In 2007 ging het om 88.878 Vlaamse gezinnen. Het aantal gezinnen met financiële problemen is de afgelopen jaren fors toegenomen door de ondermijning van de koopkracht en het stimuleren van kopen op afbetaling.

De afgelopen jaren kenden we een neoliberaal beleid waarbij de lonen de stijgende levensduurte niet volgden. De productiviteit moest omhoog en daartoe werd onder meer een helse flexibiliteit opgelegd. Tegelijk moest de economie blijven draaien en werd kopen op afbetaling sterk gestimuleerd. Dat leidde er in de VS toe dat er een spaarquota was van minder dan 2% onder particulieren.

Ook bij ons heeft het neoliberale heel wat slachtoffers gemaakt. 57.335 mensen hebben een schulddossier bij het OCMW of de Centra Algemeen Welzijnswerk. Daarnaast waren 31.543 dossiers bij advocaat-schuldbemiddelaars. Samen gaat het om 88.878 gezinnen in schuldbemiddeling. Bij 4,1% van de huishoudens is het afbetalen van schulden goed voor meer dan de helft van het inkomen. De gemiddelde schuld van een gezin neemt ook toe.

De problemen met schulden worden versterkt door de neoliberale afbraak van de openbare dienstverlening. Zo is er een forse toename van het aantal ouders dat de schoolrekeningen niet meer kan betalen. De VZW SOS (Schulden op School) kreeg afgelopen jaar dubbel zoveel vragen van ouders in problemen. De Koning Boudewijnstichting publiceerde een studie over schoolkosten waarin het onder meer tot de conclusie komt dat het aantal onbetaalde rekeningen toeneemt.

De toename van de schulden onder de hardst getroffen lagen van het neoliberalisme leidt niet tot forse overheidstussenkomsten. Als de banken kredietproblemen kennen, wordt anders gereageerd. Dan kan er op enkele uren tijd miljarden euro worden gevonden om met de overheid desnoods alle kredieten te garanderen. Voor particulieren is er geen dergelijke overheidstussenkomst. Daar worden de verliezen niet gecollectiviseerd.

Vandaag worden de armen verantwoordelijk gesteld voor hun armoede. De verantwoordelijken voor het casinokapitalisme die tienduizenden gezinnen in de problemen duwen krijgen intussen miljarden van de overheid. Een beleid dat armoede aanpakt in de plaats van de armen, is niet mogelijk onder het kapitalisme. We moeten breken met dit systeem en bouwen aan een socialistisch alternatief.