Betoging in Leuven

In Leuven kwamen op 6 oktober zo’n 500 militanten van ABVV en ACLVB samen aan het station voor een militantenconcentratie gevolgd door een betoging door de stad. Onder de betogers grote delegaties van Inbev, de BTB en dan specifiek de militanten van de privé-exploitanten bij De Lijn en verschillende militanten van ABVV-metaal.

Luc

Onder de betogers was er enerzijds één duidelijk punt: de koopkracht moet omhoog. De regering moet nu eindelijk maatregelen nemen en de lonen moeten omhoog. Anderzijds was er heel wat frustratie over de manier waarop de actiedag werd georganiseerd en dan vooral de verdeeldheid binnen de vakbonden. Zo stelden veel militanten zich de vraag waarom het ACV afwezig was. Een militant van Inbev vertelde ons dat de ACV-militanten op hun bedrijf de opdracht kregen om hun collega’s op te roepen om te komen werken. Maar ook over de verdeeldheid binnen het ABVV was er onvrede. Vooral dan over de uitlatingen van Jorissen en het feit dat er niet als 1 blok naar buiten word gekomen. Veel militanten hadden dan ook een dubbel gevoel bij deze actiedag.

Ons pamflet werd bij de meeste militanten goed onthaald en er was een openheid tot discussie, ook al waren ze het niet altijd eens met al onze standpunten. Overduidelijk is dat een partij als de SP.a op maar weinig enthousiasme meer kan rekenen bij het overgrote deel van de militanten van het ABVV, een aantal secretarissen buiten beschouwing gelaten. Voor veel militanten is het dan ook eveneens duidelijk dat er een links alternatief mogelijk is.

Voor de betoging aanving was er nog een speech van Karel Stessens, de voorzitter van de ACOD. Stessens stelde dat het toch merkwaardig was dat er op enkele uren miljarden Euro’s kunnen worden vrijgemaakt om de winsten van Fortis te redden, maar dat er na 15 maanden nog steeds niets is gedaan aan de koopkracht. Daarnaast stelde hij ook dat er nood is aan sterke openbare diensten en dat daar waar privé voet aan de grond heeft gekregen de prijzen de pan uitswingen en de arbeidsvoorwaarden achteruitgingen. Stessens stelde dan ook dat er barsten in het sociale overlegmodel aan het komen zijn en dat er actie nodig is. Maar… rond concrete eisen of acties werd er weinig gezegd, buiten het feit dat de koopkracht omhoog moet. Stessens houdt dan wel een bij momenten radicale speech, als het om eisen gaat of de noodzaak voor hardere acties, is het vaagheid troef.

Mits goede voorbereiding, met een deftige mobilisatie en alle vakbonden en centrales die mobiliseren had er een veelvoud van de 500 betogers op straat gestaan. Hopelijk hebben ze het bij de vakbonden begrepen en beginnen ze al om de basis de evaluatie te laten maken van deze actiedag, met gewestelijke interprofessionele meetings waarop een echte 24-urenstaking kan worden voorbereid.